ก็หนังฮอลลีวู้ดครองตลาดนี่ครับ หนังที่ฉายบ้านโรงเราก็ฮอลลีวู้ดทั้งนั้น ไม่เฉพาะหนังญี่ปุ่นนะครับที่ไม่มีคนพูดถึง แต่หนังอิหร่าน หนังจากอาเจนติน่า รวมถึงหนังไทยเองก็มีบางเรื่องที่คนไม่ค่อยพูดถึงกัน แต่ต้องเข้าใจว่าหนังอิสระ รวมถึงหนังต่างประเทศที่ไม่ใช่ของฮอลลีวู้ดมันก็คือหนังนอกกระแสสำหรับบ้านเรา มันก็ได้แค่นี้แหละครับ

ส่วนหนังเกาหลีเอาอะไรมากครับก็เกาหลีมันกำลังอยู่ในกระแส พวกติ่งคืออะไรคงไม่ต้องอธิบาย

ส่วนหนังอ่องกงนั้นเค้าเคยครองตลาดในบ้านเรามาก่อนครับ สมัยก่อนอุตสาหกรรมหนังของฮ่องกงใหญ่คับเอเชีย แต่ตอนหลังนี้สู้จีนไม่ได้แล้วครับ ส่วนหนังจีนต้องบอกว่าตลาดเค้าใหญ่มากๆ เพราะมีคนจีนอยู่ทั่วโลก จีนนี่สังเกตุให้ดีนะครับ ช่วง2-3ปีมานี้เขาทำหนังแบบMonumentalist คือทุ่มทุนสร้างอลังการ สร้างฉาก สร้างกองทัพ ตัวประกอบมีเป็นพันๆ เสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย ฯลฯ เรียกได้ว่าเป็นอันดับต้นๆรองจากฮอลลีวู้ดแล้ว แต่หนังของจีนนี่เขาไม่ได้กะทำขายทั่วโลกนะครับ แค่เขาทำขายใหคนในประเทศเขาดูนี่ก็เหลือเฟือแล้ว สังเกตุเพลงจีนไม่ทำแข่งเกาหลี ไม่ใช่ว่าหน้าตา หรือว่าทำเพลงสู้ไม่ได้นะครับ แต่เพราะแค่ตลาดในประเทศเขาก็ยังเก็บไม่หมดแล้ว (รออีกสักพักถ้าตลาดในประเทศจีนเริ่มขยายอยู่ตัวอีกสักพัก เกาหลีนี่มีหนาวกันแน่ๆ) ส่วนหนังใหญ่ๆก็ยังมี Bollywoodของอินเดียอีกที่ อินเดียนี้ก็พอๆกับจีนคือเขาเอาแค่ตลาดในประเทศเขาก็สบายแล้ว

แล้วหนังจีนต้องยอมรับอีกอย่างคือเขามีแนวบู๊เฮี๊ยบ กังฟู (Athleticist) คือเขาขายศิลปะการต่อสู้ได้ ดาราดังๆก็ตั้งแต่บรู๊ซ ลี,เฉินหลง,เจ็ทลี,ดอนนี่เยน ถ้าแนวนี้ไม่ต้องลงทุนมากแต่ขายได้ทั่วโลก หนังฟรั่งก็ยังมีRocky ,Racking Bull , A Cinderella man(ที่ยิปมันลอกมา) , Fighter ของบ้านเรายังมีจา พนมที่ขายได้ ส่วนของญี่ปุ่นมีคาราเต้ มียิวยิดสุ แต่กลับไม่มีหนังแนวนี้ของญี่ปุ่นที่ดังๆเลย

ปัญหาของญี่ปุ่นอยู่ที่เขาไม่ทำหนังเอาใจตลาดต่างประเทศด้วยครับ เขาทำแบบเน้นขายตลาดในประเทศของเขา