สมมุติ ผมขอตัดเรื่องความถูก-ผิดเรื่่องศีลธรรมรึกฏหมายลิขสิทธ์ บลาๆๆออกไปก่อนนะ


คห.ผม เอาจริงๆของแบบนี้อยู่ที่ใจคนซื้อมาใส่อย่างเดียว

ของ2ล้าน เราไม่มีปัญญา รึอาจจะมีปัญญาแต่ไม่มีความสุขที่จะจ่ายตั้ง2ล้านเพื่อเอามันมาใช้

แล้วมีของหน้าตาเหมือนกันราคา5000 มาใส่ เอามาใส่แล้วตัวเอง"ฟิน" มันก็จบได้ครับ ตัวเราข้อมือเรา



แต่ ถ้าเป็นคนที่ ใส่แล้ว รู้สึกไม่จบแฮะ เพราะตัวเราเองรู้ว่ามันไม่ใช่ มันปลอม มันไม่ฟินบอกไม่ถูก

เหมือนอารมณ์กินสเต็กเนื้อเทนเดอร์ลอยด์เกรดAAA ราคาถูกมากกินได้ทุกมื้อรสชาติเหมือน99% แต่เรารู้ลึกๆว่าที่มันถูกพราะมันไมไ่ด้ทำจากเนื้อวัว มันทำมาจากเนื้อตัวตะกวดแทน ทุกคำที่กินไปมันจะรู้สึก อร่อยเหมือนเลย..แต่มันได้แค่ "เหมือนเลย" แต่มันไม่ใช่ มันเกิดความรู้สึกไม่ฟินทุกคำที่กิน(ที่ใส่)ตลอด

อารมณ์คนที่ไม่ฟินคงรู้สึกราวๆนี้(ผมคนนึงนะ)


แนะนำแบบควายๆไม่สนศีลธรรมก็คงบอกว่า ลองเอาเงิน5000 ไปซื้อมาใส่ก่อนเลยก็ได้ครับ ถ้ามันใส่แล้วมีความสุขจริงๆ มันก็จบจริงๆแหละ เพราะถ้าไม่ได้ซื้อปลอมอันนี้ชีวิตนี้ก้คงไม่มีนาฬิกาหน้าตาแบบrolexบนข้อมือเราไปตลอดชีวิต สู้ปลอมก็ยังดีกว่าไม่ได้ใส่

แต่ .... ถ้าใส่แล้ว รู้สึกไม่จบรึหยิบมาใส่ทุกครั้งรู้สึกหน่วงๆในใจ ว่าแม่งไม่ฟินเลยว่ะ ก็ถือว่า นั่นแหละ คุณได้เข้าใจตัวเองมากขึ้นแล้ว ว่า เออมันไม่ได้ว่ะ ยอมแท้แต่ราคาจับต้องได้ รึลงทุนหยอดทุกเดือนไปซื้อที่ตัวเองอยากได้เป็นโปรเจคใหญ่ไปเลยอาจจะฟินกว่า ชีวืตนึงมีซักเรือนแพงๆก็โอแล้วบลาๆๆๆ