ฟื้นแล้วซึม นั่งกอดเข่า "ขอชั้นอยู่คนเดียวสักพักเถอะ"
อีกคนก็มาสารภาพความในใจกับกระต่ายสาวด้วยความป๊อด แล้วก็ "ขอกาแฟสักแก้วสิน้อง"
อีกคนก็ไปยืนซึมเพราะแผลใจเก่าเปิด แล้วอีตาเด็กกระต่ายดำก็ถือโอกาสทำคะแนนซะเลย

ในใจเราไม่ค่อยเชียร์คู่ฮินามิกับอายาโตะเท่าไหร่หรอกนะ ?

...ทั้งตอนมีแค่นี้ เอาเถอะค่ะ บู๊กันมาเดือนกว่าๆแล้ว พักสักแป๊บนึงก่อนจะเละเทะ(ทางจิตวิทยา)กันต่อ

ฮินามิกับอามอนอย่างน้อยก็คุยกันได้แหละนะ ปรับความเข้าใจกันได้อยู่ แต่คิดว่าอีกสักพักอามอนคงเข้าไปหาอากิระก่อนแน่ๆ ที่ผ่านมาครอบครัวอากิระก็เจออะไรมาเยอะเหมือนกัน ให้พักกันสักพัก ก็คงจะฟื้นตัวกันเองแหละ อากิระต้องปรับตัวอะไรหลายๆอย่างเลย

อ่ารู้สึกว่าจารย์คิดถูกแล้วที่ตัดบทเอโตะ ถ้ายังอยู่มีหวังองค์กรแพะแตกแน่ๆแค่ขนาดอากิระยังตึงเครียดขนาดนี้

แต่เจ๊แกโจทย์ทั้งฝั่ง CCG ทั้งร้านอันเทกุไม่ขาดจะคิดว่าจะโครตบันเทิงขนาดไหน ตอนนี้โทวกะออร่านางเอกมาก

คำบรรยายตอนหน้าสุดท้ายนี้

อาจารย์แกชอบเล่นตรงหน้าสุดท้ายตลอดเลยแหะ

คิวตะโชว์พาวได้บ้าบอมาก...ไอ้อาอุระทำหน้าสะใจนี่ก็แย่ มุตสึกิทำเหลือกตาก็ไม่รู้คิดอะไร...ที่ปกติมีแค่ไซโกะจัง จูโซ และอุอิเท่านั้นเอง...กลุ่มคนคลั่งที่ไหลไปกับกระแสแสนเพี้ยนนี้มัน อย่างที่ว่าแหละค่ะ "จบเห่แล้ว"

ฉากคุยกันของราชาและนกฮูกนี่ดูดีไม่เลวเลยค่ะ ไม่นับไอ้เรื่องชั่วๆที่นายเคยทำเมื่องานประมูล ตอนนี้นายกลายเป็นไอ้หล่อของแท้ไปแล้วค่ะ สายสร้อยที่อามอนเคยใช้ยึดเหนี่ยวใจตัวเอง คราวนี้คงได้ช่วยอะไรทากิซาว่าบ้างไม่มากก็น้อย...ลาก่อน ราชา

และแล้วก็ แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย อุ้มหมามาด้วยอ่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จัดซีนได้น่ารักมากเลยค่ะ !!

ตอนที่แล้วโทวกะพูดเปรียบตัวเองเป็นอากิระ ตอนนี้ถึงแม้บักกิจะพูดว่าทาคิซาวะนั่นว่างเปล่าแต่ก็พูดถึงตัวเองเช่นฃ

กัน อุอินี้น่าสงสารชะมัดทำไหมคุณป๊าไม่ชวนมากับกิอีกคน

สรุปแล้วอากิระเจ๊เป็นทาสแมวรึ

บรรยากาศพี่อาม่อนตอนยืนกับคาเนกินี่ดูดีกว่าตอนอากิระอีกค่ะ (หายใจแรง

และโทกะ...ผมไปโดนอะไรมาคะน้อง ? ทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ชอบตอนนี้นะ เหมือนคลายปัญหาบางส่วนที่มีตั้งแต่แรก ทำให้เคลียร์กันระหว่างอามอนกับคาเนกิและสะท้อนมุมมองของฟล๊อปปี้อย่างอามอนออกมาอีกด้วย เข้าใจความกลัวของคาเนกินะ การที่คนที่ตนเคยรักกลับมาหาเราอีกครั้งนึงมันเป็นความดีใจที่ผสมกับความกลัวเพราะว่าเราไม่รู้ว่าเราจะอยู่กับเขาได้นานแค่ไหนหรือว่าเขาจะจากไปเมื่อไร แต่ดีใจที่ได้เห็นมุมมองของทั้งสองคนนี้นะ โทกะจะคุยกับอากิระแล้วสินะ น่าลุ้นจริงๆ

การโอบกอด ก็เพื่อให้ใจของเราสัมผัสกัน ให้เสียงของหัวใจ และอุณหภูมิ อารมณ์ ส่งถึงกันและกัน...

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

....ฉัน ควรจะเกลียดใครกันแน่ ? และฉัน...จะเกลียดไปทำไมกัน ?

น้อยคำพูด แต่อารมณ์มาเต็มๆ ญาติดีกันได้ในตอนเดียวแต่อิ่มสุดๆค่ะ

เอาเถอะ อาราตะ ที่มีสมญาว่า "นักเก็บศพ" นี่ คงเป็นเฉพาะตอนที่ยังสติดีอยู่ (ช่วงที่แม่โทกะยังอยู่ดี) สินะ พอเป็นคาคุจาแล้วก็คงก้าวร้าวขึ้น จนถูกหมายหัวนั่นแหละ

120 ไม่มีการบู้ แต่เป็นตอนที่ดีมากๆตอนนึงเลยยะเนี่ย...

ตอนใหม่ โทวกะถามคาเนกิแรงมาก

ถามกลับเลยเด้ๆๆๆๆ คาเนกิ ป็นราชาซะอย่าง
เหนือราชาคือเมียราชา 5555

เริ่มตอนชวนยิ้มด้วย"มาโดะพันช์" รอยยิ้มของ"ไฮเสะและอากิระซัง" และจุมพิตที่ "คราวนี้ อย่าหลบนะยะ ?" ปิดท้ายกับความตื่นตัวของซี้ไฮเสะที่รวมตัวกัน กับความโมเอะของไซโกะจัง

ก่อนจะไมด์โบลวจนคนอ่านร้อง "ชิท" กับเค้าลางความซวยของอุอิ

และ ....ว่างายยยยย ไอ้ราชาเด็กซิง (ฮิ้วววววววววววววววววววววววววว

ราชาแพะ "ซิง แล้วไงว้าาาาาาาาาาาาาาาาาา เธอรู้มั้ยเด็กผู้ชายน่ะถ้ายังรักษาความซิงไว้จนอายุเกินยี่สิบ เขาจะแปลงร่างเป็นเหยี่ยวความเร็วสูง ที่มีพลังเวทย์แกร่งกล้านะเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"

....ไอ้ข้างบนนี่ ฟังมาจากนายวัตสัน ณ คาบุกิโจค่ะ (ฮากลิ้ง

ถามกันงี้เลยหรอ... จริงดิ

เป็นตอนที่มุ้งมิ้งดีจัง
ฝั่งตากบแอนด์เดอะแก๊งก็ดูจะเริ่มสงสัยฟุรุตะแล้ว (สุสุยะด้วย)
แต่ฝั่งฟุรุตะงัด ไฮรุ ออกมา แล้วถ้าเกิดเอา ชิราโกะมาใช้กับพวกตากบด้วยล่ะ?