คล้ายมากจนไม่รู้เขาจะสื่อไรหรือเปล่า 55555

เหมือนโดจิน วาดสวยดี ขอต้นทางครับ

warp pls

ขอรายละเอียดทั้งหมดแบบตัวเต็มเพื่อการศึกษาครับ

ไม่รู้อ่า ยืมเค้ามาแปะ - -

เอาอันอื่นไปปลอบใจแทนล่ะกัน ถ้าเคยเสพแล้วก็ขออภัย

本日は催眠おじさん

วันนี้นัดฟังคำสั่งว่าจะให้ยกคดีขึ้นพิจารณาใหม่ได้หรือไม่ครับ(ไม่ใช่นัดฟังคำพิิพากษาเพราะคดีมันถึงที่สุดไปแล้ว)
สรุป ยกคำร้อง (ไม่ให้พิจารณาคดีใหม่)
เพราะจะยกคดีขึ้นพิจารณาใหม่ได้ต้องมีหลักฐานใหม่ ตามนี้

อันที่ครูจอมทรัพย์อ้างในคำร้องขอให้ศาลยกคดีขึ้นพิจารณาใหม่คืออ้างว่า "มีพยานหลักฐานใหม่" ตาม มาตรา ๕(๓) คือนายสับ วาปี ที่มาออกข่าวตอนแรกว่าเป็นคนร้ายที่ขับรถไปชนตัวจริง
แต่ต่อมาในวันนัดไต่สวน(ไต่สวนว่ามีพยานหลักฐานอะไรพอฟังว่าเป็นพยานหลักฐานใหม่ให้มีผลฟังว่าครูจอมทรัพย์ไม่ได้ทำผิดบ้าง) ตัวครูจอมทรัพย์กับกระทรวงยุติธรรมกลับไม่เอาตัวนายสับมาเบิกความเป็นพยาน อ้างว่าจะเน้นไปที่พยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์เองโดยจะเอาพยานผู้เชี่ยวชาญมาสืบว่าไม่ใช่รถคันที่ชน [Link]
พอครูจอมทรัพย์ไม่เอานายสับมาเบิกความเป็นพยาน แล้วตัวรถยนต์กับพยานปากอื่นมันก็เป็นพยานที่เคยเบิกความนำเข้าสืบในชั้นศาลก่อนหน้านี้ที่พิพากษาไปก่อนแล้ว แถมตัวพยานที่ครูเอามาเบิกความใหม่ก็เบิกความกลับไปกลับมาไม่มีความน่าเชื่อถือ จึงถือว่าครูไม่มีพยานหลักฐานใหม่มาแสดง ศาลฎีกาจึงมีคำสั่งให้ยกคำร้องขอให้ยกคดีขึ้นพิจารณาใหม่
สรุปตัวครูก็ถือว่าเป็นจำเลยผู้กระทำความผิดเหมือนเดิมตามคำพิพากษาศาลฎีกาที่ถึงที่สุดไปก่อนแล้ว

ระดับวิทยาลัยโครงสร้างสถานศึกษายึดหลักแนวความคิดแบบรุ่นก่อตั้งสถาบัน จะมีทัศนอุดมคติที่ไม่ค่อยตามนโยบายของภาครัฐซักเท่าไหร่ คือจบมาต้องหางานทำไม่ใช่เข้าไปศึกษาหาความรู้ ไม่แปลกที่จะมีความล้าหลังและหลักสูตรที่ไม่ครอบคลุม และเรียนในสาขาอาชีพที่ไม่ได้มีความถนัดหรือชอบในสายนั้น
ปัญหาคือยังคงพยายามยัดความเป็นสถาบันใส่หัวนักศึกษา ไม่ได้สอนพัฒนาให้ความรู้เพื่อไปใช้ชีวิตในสังคม

บวกกับความเหลื่อมล้ำของโรงเรียนเอกชนกับรัฐบาลที่ยังเป็นปัญหาของระดับความน่าเชื่อถือสถาบัน มันก็สมควรเปลี่ยนระบบการศึกษาใหม่ทั้งระบบเหมือนกัน แต่ก็ไม่ใช่ทั้งระบบการศึกษาที่เป็นช่องโหว่และบกพร่อง แต่หากไม่ปรับปรุงให้ทันสมัยขึ้นและยังใช้บรรทัดฐานเดิมๆในการสอน ส่งลูกหลานไปเรียนต่อเมืองนอกคือทางออกดีที่สุดแล้ว
นี่แหละ... คือความจริงยากเรียนเก่งไปเรียนเมืองนอก แต่ทุนเรียนและครอบครัวที่พร้อมส่งลูกหลานออกไป มันมีไม่ถึง 5%ของนักเรียนทั้งหมดครับ

จบนอกมา ไม่มีเส้นสายก็ไม่มีงานครับ เพราะทุกวันนี้ที่จบมา กว่า 8 ใน 10 จบจากที่ไหนไม่รู้ จบแบบเร่งรัดขายวุฒิ ปีเดียวจบ หลาย ๆ อย่าง มันทำให้น่าเชื่อถือน้อยลงเยอะแล้วครับตอนนี้ เพราะหลายครอบครัวที่มีเงิน แต่ลูกหลานมันไม่มีปัญญาเรียนในไทยเลยส่งไปนอก จบกะโหลกกะลาอะไรมาก็ไม่รู้

นอกจากได้ทุนหลวง ไม่ก็จบสถาบันดังแบบปรกติ ไม่ใช่คอสขายเอาเงิน แบบพวกคอสอินเตอร์ในบ้านเรา

เพราะยัดใส่หัวเด็กว่าเรียนจบต้องมีงานดีๆทำ ใครไม่เรียนก็ไปทำนาเลี้ยงวัวเลี้ยงควายกัน ค่านิยมเรียนสูงๆเพื่อสบายไม่ต้องทำนา มันโดนสถานศึกษาเอาความคิดนี้ให้นักเรียนเพื่อเห็นแก่ตัว

คือสอนให้เป็นคนดีจบไปเลือกใช้วิถีชีวิตตัวเองเลยในปัจจุบัน ยังไม่มีใครกล้าคิดออกมาเป็นรูปธรรมซักสถาบัน ถ้าอยากเป็นครูไปเรียนราชภัฏ เรียนวิทยาลัยพยาบาลเพื่ออยู่กับหมอ อยากเป็นวิศวกรเรียนมหาลัยดีๆ อยากเป็นนักการเมืองเรียนธรรมศาสตร์จุฬา

เพราะโครงสร้างมันออกแบบอย่างนี้ตั้งแต่ยุคไดโนเสาร์แล้ว มันเหมือนโดนบังคับให้ไปในทางที่มีให้เลือกเพียงแค่นี้ ไม่แปลกที่คนเรียนเก่งอย่างไรก็ไม่สู้เส้นสายเพื่อทำงาน เพราะหลักสูตรกับการหางานมันไม่มีความบาลานซ์กัน

แล้วยิ่งสถาบันนี้โรงเรียนนั้นเป็นแค่ทางผ่านของคนไปหางานทำ มันเลยกลายเป็นธุรกิจที่สามารถเรียกค่าบริจาคเก็บค่าหน่วยกิต ได้เต็มเม็ดเต็มหน่วยแบบไม่เรียนกับเราก็ไม่ง้อเพราะสามารถออกวุฒิให้ได้

ควรปรับปรุงทั้งระบบเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว แล้วการฝากงานต้องทำใจถ้าเราไม่เก่งจริงๆ เพราะสังคมไทยคือคนเห็นแก่ตัวและผลประโยชน์ตัวเอง อยู่ให้เป็นเรียนให้เก่งมีบารมีซักนิดจะอยู่ได้แบบสบาย

ระบบ SME บ้านเราก็เหมือนกับระบบการกู้ทุนนั่นแหละครับ คนมีไอเดียดี ไม่ใช่ว่าจะกู้ได้


สิ่งแรกคือ ไม่มีทรัพย์สิน ไม่มีคนค้ำ

สิ่งที่สองสำคัญกว่าสิ่งแรก คือผู้ให้กู้ไม่มีความรู้ความเข้าใจในธุรกิจที่ผู้กู้นำเสนอ ดังนั้นถ้าไอเดียใหม่เกิน ล้ำเกิน ก็อาจจะไม่ผ่าน เวลากู้ ผู้กู้จึงควรหาวิธีการง่าย ๆ เพื่ออธิบายถึงภาพรวมของธุรกิจตัวเอง และเน้นเรื่องการได้ทุนคืนเพื่อนำมาจ่าให้กับธนาคาร

สิ่งที่สาม คนที่ไม่มีเส้นสายเลยจะขาดโอกาศในทางการตลาดพอสมควร อาศัยเป็นกระแสให้ดังยากมากกกก เพราะสื่อบ้านเราเน้นแต่คนที่มีกระแสเท่านั้นเพื่อที่สื่อของตนจะขายได้ คนอ่านเยอะ จะได้มีโฆษณา แต่ขนาดาราเอง หรือลูกหลานคนรวยเปิดร้านก็ยังเจ๊งเพียบ


เหนือกว่าทั้งสามสิ่ง คือ อาการเห่อหมอย อยากเป็นนายตัวเอง อยากเป้นวัยรุ่นพันล้าน ร้อยล้าน ตามหนังสือตอแหลทั้งหลาย พวกนั้นเกือบทั้งหมดเป็นธุรกิจครอบครัวครับ ไอ้หนุ่มน้อย สาวน้อย เป็นแค่ตัวแทนเฉย ๆ มาถึงไม่เคยทำงาน ไม่เคยล้ม สำเร็จเลยนี่ฝันไปละครับ

หลายกิจการเจ๊ง เพราะ คุณไม่เคยทำงานเลย ไม่เคยเป็นลูกจ้าง เชื่อว่าไอเดียชั้นดีสุดขายได้แน่ ปัญหาตอนนี้คือ ระบบบ้านเรา ศึกษาเพื่อจบทำงานตรงสายก็ไม่เวิร์ค ไอ้จะเตรียมความพร้อมเพื่อให้เขาเป็นผู้ประกอบการที่ดีก็ไม่เวิร์คอีก


บอกตรง ๆ ผมเองยังไม่รู้ว่าถ้าจะแก้ปัญหากันจริง ๆ เอาแค่เริ่มจะเริ่มตรงไหนดี 555

ยิ่งเรียนสูงอัตราการว่างงานยิ่งสูงตามจริงๆครับ


กราฟระดับการศึกษาของคนตกงานเดือนมกราคม 59-60

ก็คือส่วนมากไปเรียนแล้วกลับมาช่วยธุรกิจที่บ้านไม่ได้ต่อสายงานที่ตัวเองเรียน อัตราการแข่งขันยิ่งสูงขึ้นเรื่อยๆกับเรียนแล้วตกงานในปัจจุบัน
สุดท้ายการศึกษายิ่งน้อย%ตกงานก็ยิ่งต่ำ ส่วนคนเก่งไม่จริงเข้าสภาสูบภาษีประชาชนต่อไป

ถ้าเอาในทางกฎหมายระดับอุดมศึกษาที่เป็นพระราชบัญญัติของมหาลัย
อย่างธรรมศาสตร์ปรับปรุงกฎหมายล่าสุดปี 2531 มี ๕๙ มาตรา จุฬาปรับปรุงกฎหมายล่าสุดปี 2551 มี ๘๖ มาตรา มหิดลปรับปรุงกฎหมายล่าสุดปี 2550 มี ๘๔ มาตรา ส่วนมหาวิทยาลัยขอนแก่นปรับปรุงกฎหมายล่าสุดปี 2558 และน่าจะเป็นมหาวิทยาลัยที่ปรับปรุงกฎหมายล่าสุดแล้ว ได้ท่านประยุทธ์รับสนองพระบรมราชโองการซะด้วย มี ๘๕ มาตรา
หรือในส่วนของพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ ปรับปรุงกฎหมายล่าสุดปี 2542 มี ๗๖ มาตรา

ด้านกฎหมายของมหาวิทยาลัยมันสำคัญตรงที่อธิการบดี ครู อาจารย์ นิสิต จะมีสิทธิในการจัดการปัญหาของสถาบันด้วยตัวเอง เพราะถูกคุ้มครองโดยกฎหมายอย่างถูกต้องแล้ว
จึงสามารถจัดตั้งทำกิจกรรมต่างๆได้อย่างเสรีโดยมีพระราชบัญญัติคุ้มครอง รวมถึงสามารถมีสภานักศึกษาจากการเลือกตั้งของนักศึกษากันเอง และสามารถจัดหาแต่งตั้งบุคลากรลูกจ้างของมหาลัยได้อิสระเช่นกัน

ปัญหาคือ อย่างกรณีคุณ เนติวิทย์ ที่มีคดีกับทางมหาวิทยาลัย กฎหมายตัวบทมาตรามันคุ้มครองนักศึกษามากกว่าอาจารย์ เมื่อเทียบกับพฤติกรรมของคุณ เนติวิทย์
หรืออย่างบางมหาวิทยาลัยที่โยกย้ายอาจารย์กันแบบมั่วซั่ว ไปเป็นตำแหน่งโน้นตำแหน่งนี้ในมหาวิทยาลัย เพื่อนั่งในตำแหน่งในฐานะลูกจ้างของมหาวิทยาลัย ล้วนแล้วมาจากข้อกฎหมายที่อ่อนแอต่อสถานการณ์ปัจจุบันทั้งสิ้น

มันสมควรแล้วครับที่ต้องรื้อทั้งระบบการศึกษาไทยครับ เพื่อให้ครูและนักเรียนมีข้อระเบียบร่วมกันแบบไม่ล้ำเส้นหรือก้าวก่ายกัน

ผมงงและข้องใจนะว่าการแก้ระบบการศึกษาให้ก้าวหน้า ให้เปลี่ยนไป มันเป็นเรื่องที่ยอมระบไม่ได้ตรงไหน ตรงที่ให้เปลี่ยนการใช้อำนาจนิยมกดหัวเด็กมาเป็นวิธีการใช้จิตวิทยาให้เด็กคิดเป็น เอาตัวรอดเป็น ไม่กดหัวเด็กเกินไปรึฮะ

มันผิดมาทั้งระบบทั้งรูปแบบและโครงสร้างมาตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว ไล่ตั้งแต่ กฎหมาย, รมว.กระทรวงศึกษาธิการ, งบประมาณในการจัดสรรลงสถานศึกษา, บุคลากร ครู อาจารย์ ลูกจ้างของสถาบัน,บริเวณแหล่งพื้นที่ของสถานศึกษาและประชากรผู้มีสิทธิในการศึกษา

ผมจะยกตัวอย่างบางระบบโครงสร้างที่สมควรแก้ไขแต่ทำไม่ได้ เวลาเข้าเรียนของระดับประถมและมัธยมคือก่อนเวลา ๐๘.๐๐ น. ใน กทม.หรือตามโรงเรียนในเมืองใหญ่ จะเกิดปัญหาแออัดรถติดมากมายจนนักเรียนเอง ต้องปรับตัวเดินทางเร็วกว่าคนที่เรียนอยู่โรงเรียนไม่มีปัญหาการเดินทาง ทำให้เวลาที่ใช้ในการศึกษาต่อวันมันมากกว่าที่กฎหมายกำหนด คือเสียเวลาไปกับการเดินทาง
แต่คือมันแก้ไม่ได้ด้วยปัจจัยหลายๆอย่าง แม้เอาคนที่เรียนแบบไม่มีปัญหาการเดินทางมาหักล้าง มันก็ยังไม่เอื้อที่จะขยายเวลาในการเดินทางให้ แต่ระดับสายอาชีพหรือมหาวิทยาลัยจะได้รับผลกระทบน้อยกว่า

เปลี่ยนระบบให้การศึกษาก้าวหน้าให้เด็กคิดเป็น เอาตัวรอดเป็นมันไม่ดีเหรอ?
ตอบ ก็ดูโครงสร้างคร่าวๆที่ผมเกริ่นข้างต้น การศึกษาเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เด็กเป็นทางผ่านเพื่อขอแลกวุฒิไปทำงาน และรูปแบบมันยังไม่มีส่วนไหนที่นักเรียน จะมีความคิดเห็นมากพอไปเสนอผู้ใหญ่ครับ

*อีดิท* นักศึกษาในระดับปัญญาชนหรืออุดมศึกษามีค่าเฉลี่ยต่อการจบหลักสูตรการศึกษาที่ 400,000 บาทต่อคน(บวกลบตามสาขาวิชาด้วยโดยเฉพาะแพทย์กับเภสัช)
400,000 บาทซักพันคนก็เป็นเงินหลายร้อยล้านแล้ว
400,000 × 1,000 = 400,000,000
พอจะเห็นระบบที่มันแก้ไขไม่ได้มั้ยครับ

ไม่ได้ บ้านชั้นหลายคน ไม่ได้ เพราะเรื่องความปลอดภัย ไม่ได้ ทำงั้นบริษัทขายรถเจ๊ง ต้องโล๊ะพนักงาน

ไม่ได้ ไปทำให้ระบบขนส่งมวลชนดีเลิสก่อนไป๊

รอฟังพวกนี้ได้เลย

อย่างที่เขียนไปละฮะ ชาติหน้าก็แก้ไม่ได้

หลักผมว่าจะแก้ได้จริงๆมีวิธีการกระจายความเจริญสู่ท้องถิ่นให้คนกลับไปทำงานที่บ้านใครบ้านมัน เพราะจะให้ไปโละผังเมืองโละถนนคงสายเกินไปแล้ว ทางที่ดีไม่กระจายความเจริญ ก็ปรับเรื่องรถสาธารณะ รถโดยสารแหละผมว่า

เรื่องกระจายความเจริญ
ผมเคยคุยกับพี่คนนึงสมัยอยู่มหาลัยนะ
ผมก็แอบคิดเหมือนกันว่าอย่างภาคอีสานนี่
พื้นที่ก็เยอะ แถมส่วนใหญ่ก็แห้งแล้ง
ทำไมไม่เอาความเจริญไปลงตรงนั้นบ้าง

หรือไม่ก็แก้ที่ปลายเหตุด้วยการทำถนนที่เป็นทางระบายเพิ่ม ตัดทางระบายรถถ้าไม่ได้ก็มาโฟกัสเรื่องระบบขนส่งมวลชน

สำหรับคนไทย รถยนต์เป็นตัวแทนของ ความหล่อ ความ Successful ของคนครับ

บางคนรถไฟฟ้าอยู่หน้าบ้าน ก็ยังขับรถไปทำงานในเมือง เพราะมันดูดีดูหล่อ เดี๋ยวนี้จะจีบหญิง ไม่มีรถไปรับไปส่งนี่โคตรเสียเปรียบ

เพราะฉะนั้นจะให้ลดตัวมานั่งตุ๊กๆตีบวก น่าจะยากครับ

ลืมเรื่องเทรนด์งี่เง่าอันนึงของบ้านเราเลย
ที่ว่า "มีรถ=เป็นคนมีฐานะ"
จริงๆต่อให้รถสาธารณะทำดีขึ้นแค่ไหน
แต่ตราบเท่าที่พี่ไทยยังคงยึดขนบนี้
ก็คงวนเวียนกับปัญหารถเยอะ+รถติด
ต่อไปอีกยาวละครับพี่น้อ~ง
ส่วนตัวคิดว่าใบขับขี่อาจจะจำเป็นนะ
แต่พอคิดว่ามีใบขับขี่แล้วต้องมีรถละมันก็...

แถวบ้านผม รถสาธารณะมันเข้าไม่ถึงครับ มีรถส่วนตัวมันก็สะดวกดีนะ ญาติอายุเยอะแล้วป่วยไปหาหมอ ก็ต้องออกรถไปกัน ถ้าให้แกไปตากแดดรอรถไปหาหมอ กลับมาอาจจะป่วยเพิ่มด้วย

แต่ส่วนตัวผมไม่อยากมีรถเอง ค่าบำรุงรักษามันสูงกว่าความสะดวกที่ได้ แต่ขัดคนที่บ้านไม่ได้

1.มาจากข่าวหลุดแชทที่เข้าข่าย 112 ที่เป็นข่าวดัง ซึ่งระบุว่าแม้บทสนทนาเจ้าตัวไม่ได้พิมเอง แต่เป็นคู่สนทนาแต่ก็ไม่ทำอะไรเหมือนกีบว่าก็คุยเรื่องนี้เป็นปกติ ก็โดนไปด้วย คนด็เลยล้อว่าถ้าเจอแบบนี้ต้องแสดงท่าทีปฎิเสธ ตำรวจที่ให้ข่าวใช้คำว่า ติเตียน คนเลยเอาคำนี้มาล้อ

2. มาจากเรื่องเล่า น่าจะเป็นเรื่องแต่ง แต่แชร์กันมานานหลายปี ประมาณว่า พอคนๆนึงเห็นว่าใครในรถก็ตกใจถึงกีบเข่าทรุด ก้มกราบแทบไม่ทัน คนฟัง/อ่านแล้วคงรู้สึกหมั่นไส้รึอะไรซักอย่างเลยเอามา กระแนะกระแหน ว่าเจอแบบนั้นแบบนี้เดี๋ยวก็เข่าทรุด บางคนก็จะกวนกว่าอีกเอารูป ซีอุส และวงที่เข่าไรงี้

เคสนี้ จากการสืบพยานในศาล ตามคำพิพากษา มันค่อนข้างชัดว่าแม่งหาแพะมารับ เพราะหลักฐานฝั่งครูห่วยแตกมาก และฝั่งตำรวจหาพยานมาค้านแต่ละคนหนักแน่นมากๆ โดยเฉพาะเรื่องรถที่อ้างว่าเอาไปชน มันไม่ได้อยู่กับนายสับ มาเป็นชาติแล้ว

หาเรื่องแท้ๆ อะไรเป็นเหตุจูงใจให้ครูและเพื่อนมาทำแบบนี้หว่า มีคนจ้างวานทำเพื่อจะดิสเครดิตศาล และตำรวจ หรือแค่อยากจะได้บำนาญ

โง่สัสๆ งานนี้ ติดคุกเพิ่มไปอีกหลายตัว

พี่มาร์ค พิตบูล ออกตัวฟรีไปเลยงานนี้
แต่งานนี้เหมือนแกจะรู้ตั้งแต่วันแรกที่ศาลตัดสินละ

ต้องแยกเป็นประเด็นครับ

1. แรกเริ่มมานี่คนที่อยู่ฝั่ง ครูจอมทรัพย์ จะเชื่อว่ารถครูจอมทรัพย์ มันไม่มีรอยชน, วันเกิดเหตุ ครูจอมทรัพย์ไม่ได้อยู่ที่เกิดเหตุ ประเด็นคือถ้าพิสูจน์ไม่ได้เลยว่า รถที่ครูจอมทรัพย์มีในครอบครอง ไม่ได้ชน มันจะจบแค่นี้ ครูไม่ผิด

2. คราวนี้ติดคุกไปแล้ว สิทธ์ ราชการทั้งหลายแหล่มันก็โดนตัดหมด ครูจะยื่นให้รื้อคดีเพราะ เหตุศักศรี หรือผลประโยชน์ หน้าที่การงาน ย่อมเป็นไปได้ คนทั่วไปก็ต้องเรียกร้องบ้าง

3. ถ้าครู ไม่ผิด ติดคุกฟรี แต่ไปเอาคนมารับแทน มีหลักฐานปลอม อะไรแบบนี้ เป็นสิ่งที่คนจะดิ้นรนก็ไม่แปลกหรอก แต่มันผิดวิธีตัังแต่ตอน สร้างหลักฐานปลอมแล้ว



ปัญหาคือ ตอนนี้ศาลเชื่อว่า ตำรวจส่งหลักฐานไปว่า รถ, คน ครูจอมทรัพย์ไปอยู่ในที่เกิดเหตุ, และเชื่อว่ารถมีรอยชน ,เทียบสีโดยผู้เชี่ยวชาญด้วยนะ

แต่นายสับ นี่ มีรถแต่ เคยบอกหรือเปล่าว่า ขับรถไม่เป็น ถ้าเป็นแบบนี้แม่งแปลกโคตรๆ ขับไม่เป็นแล้วเคยเป็นเจ้าของรถเนี้ยนะ


* ประเด็นสำคัญคือ ไอ้รถเจ้าปัญหานี้ มันพิสูจน์ได้เป๊ะๆ เลยไหมว่าเคยไปชนจักยานคันนั้นไหม
ถ้าไม่ชน=ไม่ผิด ,ถ้าชนต้องสืบอีกว่าใครขับ

รถที่นายสับอ้างว่าเอาไปชน ตอนนี้ขายเป็นซากไปนานแล้ว คงหามาพิสูจน์อะไรไม่ได้แล้ว

แต่ที่ศาลไม่เชื่อคำกล่าวอ้างทั้งหมด เพราะในช่วงเกิดเหตุรถคันนี้ก็อยู่ในการครอบครองของผู้อื่น ไม่ใช่นายสับ รถถูกขายไปโดยไม่ได้โอนทะเบียนก่อนหน้าหลายปี คนที่ขายและบุคคลที่เอารถไปใช้ก็มาเป็นพยานให้ฝั่งตำรวจ แถมมีหลักฐานการซื้อประกันโดนคนครอบครองรถอีกด้วย

ผลประโยชน์จากการรื้อคดีก็เยอะอยู่นะครับ

เงินเดือนข้าราชการย้อนหลัง
สิทธิ์บำนาญและสวัสดิการข้าราชการ
ค่าทำขวัญจากตำรวจอีก

ผมว่าหลายเงินอยู่เหมือนกัน

แต่เรื่องนี้แสดงให้เห็นเหมือนกันว่าเครดิตตำรวจในสายตาประชาชนมันติดลบอยู่ พอมีเรื่องที่ทำให้ตำรวจดูไม่ดีคนก็พร้อมจะเชื่อโดยไม่ไตร่ตรองกันเลย คราวนี้สื่อก็ออกตัวแรงด้วยแหละมั้ง กนกกับพุทธะนี่ออกตัวแรงมากเอามาออกอากาศตั้งหลายรอบ ไม่รู้ตอนนี้เป็นไง

ปัญหาคือ มันตายตั้งแต่ข้อแรกและครับ
ครูพิสูจไม่ได้ว่าตัวเองอยู่ที่อื่น ณ วันเกิดเหตุ ตอนให้การกล่าวอ้างลอยว่ามีพยานเป็นสิบปาก ว่าตอนนั่นไปนั่นไปนี่ร้านโน้นร้านนี้แต่ตอนเบิกพยานจริงๆดันมีแค่ญาติ2คนมายืนยันซึ่งมันน้ำหนักน้อยอยู่แล้ว เพราะรถที่ชนมันเป็นรถคนนั้นตามหลักฐาน

ไอ้คนที่ขับไม่เป็นคืออีกคนที่มามอบตัวก่อนนายสับครับ และตำรวจสืบได้ว่ามันขับไม่เป็นตำรวจยิางมั่นใจว่าครูแน่ๆเพราะมีการจัดหาแพะมารับผิดแทน และนายสับค่อยโผล่ตอนศาลสุดท้ายพร้อมคำกล่าวอ้างว่ามีรถอีกคัน แต่ก็นั่นแหละฝั่งตำรวจกะ อัยการเขารู้อยู่+กันพิรุธพยานฝั่งครูที่ให้การไม่ตรงกันเลยทั้ง3ครั้ง

ไอ้ที่หน้าแหกยิ่งกว่าครูก็คือ คนของกระทรวงยุติธรรม ถึงขนาดเอารถที่เชื่อว่าชนไปตรวจมีลงมีลอยมีการซ่อมมั่นใจเต็มที่ พอตอนขึ้นศาลรื้อคดีดันถอดหลักฐานนี้ออกเพราะ คนของกระทรวงยุติธรรมรุ้และว่านายสับไม่ได้ครองรถ และ ตอนนั้นรถคนนี้อยู่ที่อื่น

เรื่องสภาพรถครูนะ

[Link]

ตอนนี้ครูจอมทรัพย์โดนแจ้งเอาผิดจริงๆละ กำลังให้นายสับวาปีให้การและจำลองเหตุการณ์อยู่