ก่อนอื่นก็ของแสดงเสียใจกับครอบครัวน้องโอม จากข่าว
ข่าว[Link]

หากพูดถึงโรคซึมเศร้าแล้ว คุณคงเคยได้ยินว่าโรคนี้เป็นโรคร้ายที่สังเวยชีวิตไปหลายคนทั่วโลก
แต่ในสังคมไทยนั้นคงแบ่งความคิดเห็นเป็นสองฝ่ายมีทั้งเชื่อและไม่เชื่อ
ถึงแม้ว่าฝ่ายที่เชื่อจะอ้างหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ทางการแพทย์
แต่ฝ่ายที่ไม่เชื่อนั้นก็มองว่าโรคนี้เป็นโรคอุปโลกน์ขึ้นมาคิดไปเองทั้งนั้นหรือแพทย์ก็อยากได้ตังต่างๆนาๆ

แล้วคุณละเชื่อใคร คิดเห็นอย่างไร?!?

มันจะมีแต่ความคิดลบๆ เข้ามา ทำให้เบื่อโลก คิดมากหัวร้อนทุกข์หนักอีก ทำให้ทำอะไรก็ไม่รุ่งแล้ว วิธีรักษามันมีแต่ต้องใช้เวลา

ผมเชื่อนะ
ผมเคยอยุ่จุดๆนั้นด้วย
อารมณ์มันจะเบื่อไปทุกอย่าง
ถึงหัวเราะสนุกแต่ลึกๆก็ไม่ได้สนุกจริงๆ
พออยุ่คนเดียวก็เศร้า ทางออกผมคือออกไปทำอย่างอื่น ออกกำลังกาย เจอเพื่อน หรือทางที่ดีไปปรึกษาหมอเลยดีที่สุด บางคนอาจจะคิดว่าไม่ได้เป็นแต่จริงๆอาจจะเป็นโรคนี้ก็ได้นะครับ ผมว่าสมัยนี้คนน่าจะเป็นกันเยอะ จากความรุนแรงทางอินเตอร์เนต เพื่อนๆรุ่นน้องผมก็ฆ่าตัวตายแบบไม่มีสัญญาณเลย ผมว่าถ้าพบเห็นสัญญาแปลกๆควรรีบพูดคุยดีที่สุด

งงแค่ว่าทำไมถึงต้องบอกว่าเชื่อหรือไม่เชื่อก็ทางการแพทย์ถือว่าเป็นโรคแล้วไม่ใช่หรอมันไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับพวกความเชื่อซะหน่อย

ผมเคยเป็นนะระยะสัก เกือบๆ ปีได้

อาการ

เบื่อโลก ไม่อยากมีชีวิตอยู่ ไม่่รู้จะอยู่ไปเพื่ออะไร ทำงานก็ทำไปงั้นๆ ไปเที่ยวก็เที่ยวงั้นๆ คิดแต่จะหาวิธีฆ่าตัวตายโดยไม่ทรมาน

ความสนุกที่เคยได้รับ จากกิจกรรมต่างๆก็ไม่รู้สึก เล่นเกมส์ก็ไม่สนุก ดูหนังก็ไม่สนุก ลงทุนเพื่อความสนุกในชีวิตไปเยอะมาก แต่ไม่มีผล เวลายิ้มให้คนอื่นก็ยิ้มไปงั้นๆ

พยายามหาสาเหตุ ถึงการมีชีวิตต่อ อยู่เพื่อคนอื่นบ้าง อยุ่เพื่อลูกบ้าง ก็ไม่มีผลต่อการไม่อยากอยู่

สาเหตุ

ผมทำงานหนักเกินไป วัันละ 12-13 ชม ไม่มีวันหยุดมาหลายปี ภาระหน้าที่เยอะมาก ทำตามเป้าหมายได้หมด เข้าใจสัจจะธรรมชีวิต เข้าใจโลก เข้าใจคนหมด


หายไปได้ไง

1. ออเดอร์ ผมลดลงไปเยอะ จ้างคนเพิ่ม มีเวลาเพิ่ม

2. ออกไปวิ่งครับ อาทิตย์ละ 3 วัน ๆละ 5-10 โล

ตอนนี้เล่นเกมส์สนุก กะอยากอยู่กะลูกไปนานๆ ละ

ปล. สัจจะธรรมสำคัญที่เข้าใจที่สุดคือ เงินไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิต

ประเด็นว่า โรคนี้มีจริง อาการมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ
แต่มันมีคนบางส่วน มันเอามาอ้างเวลาทำอะไรเดือดร้อนครับ

ช่วงผมจิตตก มันแย่เอามากๆเลย มาทบทวนตัวเองแล้วทำตัวไม่ดีมานานมากเหมือนว่ารู้สึกผิดที่ตัดสินใจผิดพลาดทำตัวไม่มีวุฒิภาวะมาหลายปี

ตอนนั้นสิ่งที่ต้องคืออยากอยู่คนเดียวตั้งนานกว่าจะทำงานปกติได้

ปัจจุบันก็ยังทำใจไม่ได้เลยด้วยซ้ำเล่นเกมส์ก็ไม่สนุก แต่ต้องทนทำงานเลี้ยงชีพตัวเองให้ได้ไปก่อน

:ส่วนตัวคิดว่ามันไม่ได้มีเส้นแบ่งชัดเจนว่าคนนี้เป็น แล้วมันจะข้ามเส้นไปทำอะไรที่ร้ายแรงแบบฆ่าตัวตายกันทุกคนที่เป็นนะครับ มันจะมีพวกก้ำกึ่ง เป็นมากเป็นน้อยด้วย คนปกติเวลาเจอเหตุการณ์ทำร้ายจิตใจรุนแรงมันก็มีอาการซึมเศร้าเหมือนกัน แต่ถ้าทำใจได้มันก็จะเป็นทุกข์ไม่นาน ต่างจากคนที่เป็นซึมเศร้า ที่มันจะแย่ลงไปเรื่อยๆถ้าไม่ได้ยา

ทำเป็นเล่นไปครับคนไม่เชื่อว่าโรคซึมเศร้ามันเป็นโรคจริงๆมีเยอะนะ

ตอนผมเป็นผมก็ไม่รู้ตัวนะ สัก 2 ปีก่อนได้ ตอนนั้นชื่อโรคนี้ยังไม่รู้จักในวงกว้างแบบนี้ ผมเรียกมันว่า อาการเบื่อโลก

เนื่องจากผมชอบศึกษาเรื่องโรค ยา และอาการป่วยต่างๆ ตอนนั้นก็เลย รู้ตัวและหาทางรักษาตัวเอง โดยการแบ่งเวลาและออกกำลังกาย

แต่สาเหตุ ช่วงอายุ และอาการแต่ละคนแตกต่างกันไป บางคนรุนแรงมากคงต้องไปพบแพทย์รับยาปรับสมดุลย์เคมีในสมอง จะช่วยได้

แต่ตอนนี้ชื่อโรค อาการ วิธีการรักษา ของโรคซึมเศร้าผมว่่ามันกว้างพอสมควรละ

เป็นโรคจริงๆครับ มีแนวทางการวินิจฉัยชัดเจน มีสารเคมีในสมองผิดปกติ
ที่เป็นโรค ถ้าไปคุยด้วยจะรู้เลยว่าเค้าเป็นโรค เรื่องนิดเดียวเค้าจะร้องให้เหมือนโลกจะแตก
แต่มันมีภาวะที่ซึมเศร้าเหมือนกันแต่ยังไม่ถึงเป็นโรค พวกนี้จะมีการตัดสินใจผิดปกติ
ถ้าตัดสินใจฆ่าตัวตายนี่ก็เข้าขั้นทั้งสองข้อบนละ แต่มีบางคนไม่ได้เป็นทั้งสองแบบแต่ทำเหมือนจะฆ่าตัวตาย แต่จริงๆเพื่อเรียกร้องความสนใจเช่นการกรีดข้อมือ (จะตายมั้ย)

เท่าที่สังเกตุมันมีคน2พวกที่ไม่ยอมรับว่าเป็นโรค
พวกextrovert แรงๆ กับพวกคลั่งธรรมะ

อันแรกมองว่าคนเป็นคือขี้แพ้ อ่อนแอก็แพ้ไป ต้องด่าให้รู้ตัวถึงจะหาย
พวกหลังคือเชื่อว่าพุทธโธสามารถรักษาได้ทุกสิ่ง และต่อต้านการรักษาตามแผนปกติ

ที่แย่คือคน2พวกนี้จะทำให้คนเป็นซึมเศร้าเป็นหนักขึ้นอีก

เรื่องเจอคนไม่เจอโรคทางจิตเวชผมเองก็เคยเจอบ่อยอยู่นะทั้งในชีวิตจริงและอินเตอร์เน็ต
แต่จะขอไม่นับ ตาสีตาสากับเด็กแว้นหรือคนไม่สามารถเข้าถึงอินเตอร์เน็ต
อินเตอร์เน็ตที่ผมเจอนะ
พวกเล่นเฟชบางกลุ่ม ยังเห็นไปดูไลฟสดฆ่าตัวตายกันอยู่ ทั้งที่เฟชบุ๊คน่าจะมีข่าวเนื้อหาบทความเกี่ยวกับโรคซึมเศร้านะ

ในพันทิพน่ะ อันนี้ผมเองก็เคยไปอยู่อาศัยในห้องจิตวิทยาบ่อยๆ คอยให้กำลังใจคนเป็นซึมเศร้า
คือนานๆก็เจอที มาโพสแบบไล่ให้ไปตายไรงี้

แล้วก็คอมเม้นยูทูปในเรื่อง วัยแตกสาแลกขาด(เป็นละครไทยแนวจิตวิทยาเด็ก) มีช่วงหนึ่งในฉากฉากเด็กมันเป็นโรคซึมเศร้าจะฆ่าตัวตายในเรื่องก็อธิบายแล้วนะต้องรักษาเป็นโรค มันก็ยังทะลึ่งมีไล่ให้ไปตายด่ากระแดะไรงี้

คอมเม้นในข่าวถ้าติดตามข่าวบ่อยๆก็น่าจะรู้จักนะโรคนี้ ก็ยังมีสมน้ำหน้าเช่นเคย

ในเรียลไลฟ์ที่ผมเจอ
ก็มีรุ่นราวคราว(20กว่าๆ)เดียวกันก็รู้ข่าวสารอยู่นะ แต่ดันคิดว่าแค่เรียกร้องความสนใจเป็นกระแส
อาจารย์บ้างท่านก็ไม่เชื่อเท่าไหร่
ถ้าเป็นพวกแม่ค้าในตลาดนี้อย่าให้นับนะ

คนเรานี่ก็แปลก เชื่อของที่มองไม่เห็นเป็นเรื่องจริง แต่ไม่เชื่อวิทยาศาสตร์ที่พิสูจน์ได้

มันเป็นโรคมีอยู่แล้ว คนใกล้ตัวก็เป็นแต่ที่เบื่อคือซึมเศร้าwanne beมากกว่ามีเยอะแยะ

โรคซึมเศร้าสมัยตอนผมรับราชการมีหลายๆคนเครียดกับงาน แล้วพอถึงจุดหมดความอดทนสิ้นหวังก็ได้เปลี่ยนไปนับถือความเชื่อต่างๆนาๆ บางคนเปลี่ยนศาสนาบางคนหมอดูทักให้เปลี่ยนชื่อบางคนไปนับถือลัทธิแปลกๆ ทั้งหมดส่วนใหญ่ล้วนแล้วคือความสบายใจของตัวเองมากกว่าการรักษา

ผมมองว่าความผิดหวังและการควบคุมอารมณ์เป็นสาเหตุของโรคซึมเศร้า ไม่รู้ว่าทางศัพท์วิชาการจะแบ่งประเภทโรคหรือชื่อเรียกแบบไหน ผมว่าด้วยระบบการดูแลจากภาคส่วนต่างๆชีวิตความเป็นอยู่รวมถึงวัฒนธรรมของคนไทย มีโอกาสจากความเสี่ยงในเรื่องความเครียด ท้อแท้ ผิดหวังและสูญเสียมากกว่าสาเหตุอื่น

พอสาเหตุเป็นส่วนหนึ่งของการดำรงชีวิตในแต่ละวันที่เราตื่นนอน มันเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงได้ยากกับคำว่าซึมเศร้าเสียใจ เพียงแค่มีการรักษาที่ถูกวิธีปรับทุกข์กับเพื่อนหรือทำกิจกรรมที่หัวสมองจะได้ผ่อนคลาย แต่ก็ยังเป็นคนไทยวันยังค่ำเมื่อเครียดทำบุญสะเดาะเคราะห์เหมือนปวดขาแต่กินยาแก้ไอ

มันไม่ใช่ทุกคนที่เป็นโรคซึมเศร้าแล้วจะรักษาเหมือนๆกันได้ ต้องใช้เวลาทำความเข้าใจที่การรักษาอาจกินเวลาเป็นสิบๆปี ในเมื่อเราไม่อาจหนีต้นตอสาเหตุที่ทำให้เราอยู่ในสภาวะดังกล่าวได้ เราควรต้องฝึกตัวเราเนี่ยล่ะให้เตรียมพร้อมรับมือกับแรงกดดันต่างๆครับ

ป.ล. การทำสมาธิสามารถลดอาการเครียดได้ตามงานวิจัย เท่ากับการเข้าวัดฟังธรรมฝึกจิตก็เป็นการบำบัดอย่างหนึ่ง

ทีแรกผมคิดว่าผู้สูงอายุ สัก 65 ปีขึ้นไปนี่ถึง จะป่วยโรคซึมเศร้ากัน (เพราะปัจจัยหลายๆด้าน)

แต่โลกทุกวันนี้เด็กๆ ก็เป็นกันแล้ว พวกประเทศเจริญแล้วอย่างญี่ปุ่น เกาหลี ก็เป็นกันเยอะนะครับ