เพิ่งจบ
จบ chapter 6 จะร้องไห้ นี่ขนาดจบแบบดีสุดนะ
พอไปถึงภารกิจสุดท้ายของบทส่งท้ายนี่ ขนลุก
โคตรเท่ห์ เกมส์มันสุดยอดจริง

เล่าให้ฟังบ้างสิครับ ว่ารู้สึกยังไง ทำไมมีคำถามเกิดขึ้นในหัวผมมากมาย
ฉากจบรวบรัดมาก ดัชไม่ทำอะไรสักอย่าง อาเธอร์ก็ตายแบบไร้ความหมาย คือช่วยครอบครัวจอร์นไว้แหละแต่มันไม่ตรึงตราตรึงใจเอาซะเลย

ทำทุกอย่างเพื่อทุกคน แบกรับความรู้สึกที่ไม่ดีเอาไว้คนเดียว ทำผิดหลายๆอย่างเพื่อทุกคนทั้งๆที่ในใจต่อต้าน
คือมันเศร้าเกินอ่ะ ไม่มีใครเหลียวแลเลย ยอมไม่ไปกับคนรักเพื่อหวังที่จะส่งคนในแก๊งให้ถึงฝั่งก่อน โดนตอบแทนงี้เหรอ

ตอนที่รู้ว่าตัวเองป่วย ผมรู้จุดจบของตัวเอง ผมก็ไม่อยากเล่นเนื้อเรื่องต่อแล้วอ่ะ ทุกครั้งที่มันไอผมล่ะเจ็บแทน
ยังแข็งใจทำเพื่อคนอื่นต่อ ยิ่งตอนคุยกับแม่ชีแล้วผมยิ่งแบบว่า นี่เหรอชีวิตคน กว่าจะเข้าใจโลก สาดเอ้ย โทษทีฮ่าๆ อารมณ์ค้าง

พอมาเล่นเป็นบักจอร์น เลยทำให้เซ็งไปเลย เก็บขี้ เล่นไปหาวไป บักจอร์นก็ไม่เด็ดขาด กลัวเมีย
แถมตอนสุดท้าย ดัชเล็งปืนใส่ทุกคนแต่เลือกยิงไมค่า เมิงมายิงอะไรเอาตอนนี้ ???? แล้วเดินหนีทิ้งเงินไว้เพื่อครอบครัวจอร์น ?

แบบคนดีนะครับ...

คือต้องเข้าใจว่าตอนจบเกมมันเป็นช่วงคับขันสุดๆ ทุกคนต้องเตลิดเปิดเปิงไปคนละทางเพราะโดนพิงเคอร์ตันตามล่า เลยทำอะไรให้อาเธอร์มากไม่ได้ แต่ชาร์ลส ยันอุตส่าห์กลับมาเก็บศพพี่แกแล้วจัดการฝังให้ทีหลังนะ
อีกอย่าง วัณโรคสมัยนั้น คือเป็นแล้วตายเลยมั๊ง วิทยาการการแพทย์ยังไม่ถึง แล้วอาเธอร์ก็พยายามจะไม่บอกใครด้วย มีแค่เรนฟอล กับ ชาร์ลส 2 คนเองที่รู้เรื่อง ช่วงทำมิชชั่น เรนฟอล ผมว่าเป้นช่วงที่อาเธอร์ เยียวยาจิตใจตัวเองแล้วเตรียมตัวลาโลกเต็มที่เลย กินใจมาก

หลังจบเกม แนะนำให้ไปหาสมาชิกเก่าๆ ที่เหตุใน end credit ให้ครบครับ รวมทั้งแม่หม้าย และ rainfall ที่สถานีรถไฟ saint denis ด้วย(ปวดใจมาก) แล้วบักจอห์น แกจะเล่าความอัดอัั้นตัดใจ ที่อาเธอร์ช่วยชีวิตเค้าไว้แต่เค้าตอบแทนอะไรไม่ได้เลยอยู่พักนึง

ผมตีความว่าการที่จอห์นพยายามจะมีชีวิตแบบคนปกติให้ได้ ส่วนนึงก็อยากจะทำแบบที่อาเธอร์บอกก่อนจะจากกันไปด้วย ไม่ใช่เพราะลูกเมียอย่างเดียว สังเกตุจากการที่จอน์ห แซนดี้ ชาร์ลส พอรู้ว่าไมค่าอยู่ไหน แม่งไม่รีรอ รีบตามไปยิงทิ้งทันที อาบิเกลขอก็ไม่ฟัง บอกว่า ขอได้ทุกเรื่อง เรื่องนี้เรื่องเดียวจริงๆ ยังไงก็ต้องไปฆ่ามัน เพราะ ทั้ง 3 อยากแก้แค้นให้อาเธอร์จริงๆ

ตอนอ่านจดหมายแมรี่ฉบั3บผมอ่านแล้วเศร้ามากครับ goodbye arthur

สงสัยเกี่ยวกับนิสัยของ Dutch ครับ
ทำไมถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนั้น จากคนที่รักพวกพ้อง กลายเป็นคนทิ้งเพื่อน เพราะเห็นแก่เงิน

ผมถึงกับเอามานอนคิดเป็นเนื้อเรื่องเลยนะ คือผมรู้สึกเฟลกับตอนจบของเนื้อเรื่องมาก คือ มันขาดสะบั้น หักดิบ

ผมล่ะอยากให้เห็นตอนชาร์ลมาช่วยแบกศพหนีจากพิงเคอตันแบบทุลักทุเลเพื่อเอาไปฝัง แสดงให้เห็นว่ามีคนแคร์อาเธอร์จริงๆ ชาร์ลมันถนัดลอบเร้นอยู่แล้ว

แล้วมีเควสสุดท้ายของบักจอร์น คือไปนั่งข้างๆใครสักคน กำลังนั่งเขียนไดอารี่อยู่ บนยอดเขาเห็นวิวสวยๆ มีลมพัดอ่อนๆ
แล้วก็ค่อยๆถอดหมวกออก เป็นอาเธอร์หันมายิ้มให้บักจอร์น บักจอร์นก็ยิ้มกลับ แล้วอาเธอร์ค่อยๆจางหายไป เหมือนบอกลากันครั้งสุดท้าย คงจะฟินมาก

คือเกมมันปูเนื้อเรื่อง ปูเหตุการณ์ให้เราผูกพันธ์กับอาเธอร์ แล้วจู่ๆ มันหายไปเลย มันรู้สึกใจหาย
อารมณ์มันเหมือนหนัง Saving Private Ryan เลยนะ แต่ต้องให้คนหาหลุมศพเอาเอง แล้วทนเก็บขี้ไปจนกว่าจะเป็นอิสระ เลยขาดตอน

พูดถึงชาร์ลนะ โห่ หมอนี่ เงียบๆแต่ใจมันนี่สุดยอดเลย ผมว่าถ้ายังอยู่ในเผ่าอินเดียนแดง คงได้เป็นระดับผู้นำด้านจิตวิญญาณเลยอ่ะ
ตอนมันพูดกับอาเธอร์นี่ผมถึงกับอึ้งเลย ตอนอาเธอร์บอกหากดูท่าไม่ดีแล้วให้หนีได้เลยไม่ต้องห่วง เพราะอาเธอร์ป่วยใกล้ตายอยู่แล้ว คือมันนิ่งมากเลย ตอบกลับมาว่า อาเธอร์... คนเราทุกคนต้องตาย ไม่แน่วันนี้เราอาจจะตายก็ได้ คนที่ได้รู้ว่าตัวเองจะตายเมื่อไหร่ คือคนที่โชคดี ได้เตรียมใจและได้ทำอะไรดีๆ
ไม่เหมือนกับคนในแก๊งหลายๆคนที่ตายแบบไม่รู้ตัว ไม่มีเวลาเพื่อที่จะบอกลา ทำให้ผมรู้สึกไปชั่วขณะว่าชะตากรรมของอาเธอร์มันก็ไม่ได้แย่นะ

ที่สำคัญ ผมว่าเกมนี้ขาดเพลงที่ติดหู อารมณ์ร่วมมันเลยน้อย เพลงในเกมมีแค่บางช่วงไม่กี่เพลงที่เน้นอารมณ์ได้
ต่างจาก GTA V ที่เราเลือกเปิดเพลงได้ เพลงที่ชอบมันติดหู แม้เกมจบ ก็ยังนั่งฟังเพลง ได้บรรยากาศเก่าลอยมา

Arthur ทำแบบที่ควรทำมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่รู้ตัวเองเป็นโรค
Arthur ช่วย John เพราะเป็นสิ่งเดียวที่เยียวยาหัวใจตัวเอง ได้เห็นสิ่งที่ตัวเองอยากจะเป็นอยากจะมี อยากมีลูกมีเมีย เป็นคนปกติ (เคยมีเมียมีลูก คือ Isaac กับ Eliza แต่ตายหมด ส่วน Mary ก็ไม่สมหวัง)
เพราะว่ากำลังจะตาย เลยต้องไถ่บาปตามชื่อเกมส์

ถ้าเล่นจบ 100% จะมีคัทซีนนิดหน่อย ที่ John จะไปเยี่ยมหลุมฝังศพ Arthur แล้วบอก "ทำทุกอย่างให้เรียบร้อยแทนนายแล้วนะ เพื่อน"

คนเขียนบทเก่งมาก เควสช่วยมอนโรลแล้วเจอแม่ชีที่สถานีรถไฟ ผมก็เป็นคนโง่ที่ไม่เชื่อเรื่องศาสนาเหมือนอาเธอร์ จนเจอคำพูดของแม่ชี

นิ่งๆ เข้าใจง่าย แต่มีเหตุผล ปลอบโยนจิตใจคนสิ้นหวังใกล้ตายอย่างอาเธอร์ได้ คำพูดธรรมดาๆ ที่มีพลัง ผมนี่อึ้งเลย
ตอนแม่ชีจากไป ฉากก็บิ้วเหลือเกิน ผมยืนมองรถไฟที่ค่อยๆแล่นจากไป นาทีนั้นผมนิ่งสนิท ยืนมองรถไฟค่อยๆแล่นจากไป
เพราะผมยังอึ้งกับคำพูดของแม่ชีและการแสดงอารมณ์ของอาเธอร์ น้ำเสียง ท่าทาง สีหน้า ความเจ็บป่วยที่ค่อยๆกัดกิน
ฉากนี้มันทรมานใจผมเหลือเกิน นี่แหละมั้ง ที่เรียกได้ว่า Redemption ของแท้

เอาจริงๆมะ ฉากนี้ผมร้องไห้เลยอะ ยังเซฟรูปเก็บไว้ดูเลย

Arthur :I guess I'm.... I'm afraid .

เราชอบช่วงสุดท้ายมากเลย

ดีใจที่ไดเรคเตอร์เลือกถ่ายทอดแบบเรียลๆห้วนๆงี้แหล่ะ คนแบบอาเธอร์ ต่อให้ดีแค่ไหนก็มีฐานะเป็นคนนอกกฏหมาย ตายแล้วก็ตายเลย ไม่มีใครมานั่งฟูมฟายยกย่องเป็นฮีโร่ให้มันลิเกเกินไป

จอห์นเองก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป ทำในสิ่งที่อาเธอร์บอกให้ทำให้ดีที่สุด คือเลิกยุ่งกับเรื่องผิดกฏหมายใช้ชีวิตดูแลลูกเมียแบบสุจริตชน ลำบากกระจอกต่ำต้อย ก็ต้องทำ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่แคร์เรื่องเก่าๆที่อาเธอร์เคยทำให้ มีตอนนึงเถียงกับอาบิเกล จอห์นบอกว่า บ้านหลังนี้ ที่ดินผืนนี้ ไม่มีทางเป็นจริง ถ้าไม่ใช่เพราะอาเธอร์ คือจอห์นพยายามใช้ชีวิตให้คุ้มค่าเผื่อส่วนของอาเธอร์ด้วย

จากที่เล่นภาคแรกก็ชอบคาแรคเตอร์จอห์นอยู่ แต่พอมาเล่นภาคนี้คือเพิ่มความลึกเข้าไปอีกขั้นเลย ประทับใจ

สำหรับอาเธอร์ กลายเป็นคาแรคเตอร์ที่เราประทับใจมาก ชอบกว่าจอห์นอีก ด้วยความขัดแย้งในตัวเอง คือโดยพื้นฐานเป็นคนดี แต่อยู่ในสังคมเลวๆหาข้อแก้ตัวให้การทำชั่วมานาน จนจะกลับตัวก็ไม่ได้ จะทำดีก็ลังเล

ถ้าอ่านบันทึกของอาเธอร์เรื่อยๆจะได้เห็นความคิดในใจของเขา อาเธอร์รักโฮเซ่กับดัทช์เหมือนพ่อ เพราะทั้งสองคนเก็บอาเธอร์มาเลี้ยงตอนเด็ก ดัทช์เป็นคนสอนอาเธอร์ให้อ่านออกเขียนได้ แล้วอาเธอร์ก็ไม่เคยรู้จักวิถีชีวิตอื่น ฉะนั้นอาเธอร์ไม่มีวันจะทอดทิ้งดัทช์

ตอนที่เล่นก็จะหงุดหงิดที่ดัทช์จะวางแผนเพ้อฝันไม่ใกล้ความเป็นจริง แล้วอาเธอร์ที่แม้จะรู้แก่ใจว่าไม่เวิร์คก็ทุ่มเทเต็มที่เพื่อความภักดี

คือหงุดหงิดแต่ก็เข้าใจตัวละครอ่ะ 555 อาเธอร์เข้าใจว่ายุคสมัยของ outlaw มันจบแล้ว แต่ไม่ว่าแก๊งแวนด์เดอร์ลินด์จะมีชะตากรรมอย่างไร เขาก็อยากอยู่กับมันไปจนถึงจุดจบ

อาเธอร์เคยมีลูกมีเมียที่ไม่ค่อยใส่ใจ ไปหาบ้าง ส่งเงินไปให้บ้าง แล้ววันนึงก็เจอลูกกับเมียโดนโจรฆ่าตายเพราะเศษเงินแค่สิบเหรียญ โจรแบบเดียวกับที่ตัวเองเป็นนั่นแหล่ะ ต่อให้ดัทช์อ้างอุดมการณ์อะไรยังไง เขาก็รู้แก่ใจว่าพวกเขามันเป็นคนชั่ว ไม่เหมาะจะได้สิ่งดีๆในชีวิต

อีกหนึ่งเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยในเรื่อง ที่ตอนแรกๆอาเธอร์ไม่ชอบจอห์น ไม่ใช่แค่เรื่องแห้วจากอาบิเกลกับเรื่องที่จอห์นหนีไปปีนึงเต็มๆ แต่เป็นเพราะจอห์นไม่สนใจจะเลี้ยงดูแจ็คด้วย ทั้งที่มีลูกแต่ก็ไม่รัก ไม่ดูแลให้ดี เราว่าอาเธอร์คงมองเห็นความผิดพลาดของตัวเองในอดีตบนตัวจอห์น

จนพออาเธอร์ติดวัณโรคมา ถึงมองสิ่งต่างๆในมุมที่เปลี่ยนไป ชีวิตคนอื่นที่ตัวเองเคยพรากไป เขาก็ต้องรักเหมือนกับที่ตัวเองกลัวตายอยู่ตอนนี้ แล้วเวลาที่เหลือจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้บ้าง

ชอบประโยคที่ซิสเตอร์พูดด้วยก่อนขึ้นรถไฟ
ลองเสี่ยงดูสิ คุณมอร์แกน
เสี่ยงที่จะเชื่อว่าความรักความห่วงใยมีอยู่จริง
เสี่ยงที่จะเชื่อว่าความดีนั้นคุ้มค่าพอที่จะทำ

คือการช่วยเหลือคนอื่น มันไม่ต้องได้ผลตอบแทนไม่ต้องให้เขาขอบคุณ แต่ทำแล้วมันสุขใจ ทำแล้วมันพบความสงบ เหมือนที่ตอนท้ายอาเธอร์พยายามไปช่วยแม่ลูกครอบครัวดอว์น แม่ต้องไปเป็นหญิงบริการลูกต้องไปทำงานเหมืองถ่านหิน ถ้าเค้ายังเป็นคนชั่วแบบเก่าอยู่คงไม่สนใจแล้วตามไปกระทืบซ้ำโทษฐานที่มิสเตอร์ดอว์นเอาวัณโรคมาติด

อาเธอร์ก็บอกว่าโกธรเกลียดเขาได้เลย เขาไม่ได้อยากได้รับการอภัย แต่พวกคุณควรมีชีวิตที่ดีกว่านี้

ถ้าทำเควสครบๆตอนขี่ม้ากลับแคมป์ครั้งสุดท้ายคือซึ้งมาก โดนเฉพาะตอนลากับทิลลี่ (บทพูดไม่เหมือนกันตามค่าhonor)



ส่วนตอนจบเราประทับใจเป็นพิเศษที่มันสะท้อนกับบทสนทนากับโฮเซ่ตอนต้นเรื่อง

โฮเซ่ถามว่าอาเธอร์อยากตายแบบไหน อาเธอร์บอกว่าเขาไม่สนเท่าไหร่ คงนอนตายมองอาทิตย์ตกดิน คิดถึงเรื่องราวเก่าๆที่ตัวเองทำมา จบชีวิตจมไปกับอดีต

แต่ตอนจบจริงๆคืออาเธอร์นอนมองอาทิตย์ขึ้นอย่างสงบแล้วค่อยหมดลม คิดถึงชีวิตของคนอื่นที่ช่วยมา จบชีวิตด้วยการเริ่มชีวิตใหม่ของครอบครัวจอห์น เราชอบมากเลยมัน metaphor ได้ลงตัว

ต้องบอกว่าตอนดูเทรลเลอร์ก่อนเกมออกเราเฉยกับคาแรคเตอร์นี้มากเลย รู้สึกว่าไม่มีเสน่ห์ แต่เค้าทำพัฒนาการตัวละครได้น่าประทับใจมาก เราเล่นแบบ Honorable ช่วงสองบทสุดท้ายคือเข้าใจแล้วก็อินกับตัวละครจริงๆ จนถึงฉากสุดท้ายคือนี่แหล่ะ การ Redemption จากไปแบบไม่ค้างคา

บอกก่อนว่าผมยังเล่นไม่จบ แต่ไม่มีปัญหากับการสปอยตัวเอง

เหมือนไม่ค่อยมีใครชอบดัทซ์เท่าไหร่นะ แต่ผมชอบ 5555
ตอนภาคแรก เป็นตัวร้ายที่ค่อนข้างแบนแล้วก็ cliche นิดๆ
แต่ภาคนี้เอามาขยายออก ให้เห็นว่าเป็นมายังงัย

อุดมการณ์ที่เคยมี สุดท้ายก็เป็นเพียงแค่ภาพฝัน
เป็นแค่ outlaw ที่สังคมไม่ต้องการ
ไอที่อาเธอร์พูดถึงดัทซ์ ตัวดัทซ์เองนั่นแหละครับที่รู้ดีที่สุด
แล้วก็เจ็บปวดกับมันมากที่สุด
จากที่เคยเชื่อว่าตัวเองสู้เพื่อคนอื่น สู้เพื่ออิสรภาพ
สุดท้ายถึงค่อยๆมารู้ตัวเองว่าลึกๆแล้วที่ตัวเองทำอยู่มันก็แค่การกระทำของโจรทั่วไป เป็นเรื่องเห็นแก่ตัว เป็นส่วนเกินของสังคม และตัวเค้าเองนั่นแหละที่ต้องการแบบนั้น

ถ้าอาเธอร์ได้ไถ่บาป ดัทซ์ก็เป็นด้านตรงข้าม
ตอนที่ยิงมิคาห์ทิ้ง เหมือนกับดัทซ์คนเก่ากลับมาแป๊บนึง
เหมือนลึกๆเค้ารู้ว่ามันมีอีกด้านที่เค้าควรจะไป แต่มันกลับไปไม่ได้ เหมือนมันมีอะไรบางอย่างในตัวเค้าที่ตายไปแล้ว

ฉากจอน เดินมาประจันหน้ากับลูกน้องไมก้า3คน บนเขา แล้วมีเพลงนี่โคตรเท่ห์

อยากทราบว่า มีเกล็ด หรือ ตัวละครไหนที่ไปโผล่ภาคแรกต่อมั่ง

นอกจากไอ้ตำรวจ 2 คน ที่มาส่องบ้านจอน ตอนจบนั่น

น่าจะที่ไปหลอกใช้จอนในเกมปะครับ

ผมจำเนื้อเรื่องไม่ได้เลย

เล่นภาคแรกนาน จนลืมไปหมดแล้ว ว่ามีตัวไหนไปโผล่มั่ง

อยากให้เค้ารีเมคภาคแรกมาเล่นจัง แต่คงไม่มี

ในที่สุดก็มีสปอยเนื้อเรื่องคุยกันเป็นกระทู้สักที!!

ไม่มีเกม ไม่มีเครื่อง แต่อ่านเอาเงียบๆครับ

---

ในเกมมีมุกอะไร แสบๆ ฮาๆ กันติดหูติดตาบ้างรึเปล่า?

เควส quiet time ทำเอาผมฮาตกเก้าอี้เลย 555

ป.ล. ทู้สปอยเนื้อเรื่อง มีคนตั้งไปนานละ แต่ดันตั้งพร้อมเกมออก เลยมีดราม่านิดหน่อย แล้วก็ตกไปละ