ใครเคยลงทุน แล้วเจ๊งมั่ง แล้วคิดว่า เจ๊งเพราะอะไร

เคยทำร้านหนังสือเช่าครับ เจ๊งเพราะ ลูกค้าค้างคืนหนังสือ+ชักดาบเยอะมาก และเจ้าของที่เค้าขอที่คืนไปทำตึกแถวก็เลยเลิก เจ็บไปประมาณเกือบ6หลักครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิต

น้องสาวเปิดร้านยาที่ภูเก็ต แต่ตอนหาที่เปิดไม่ดูกลุ่มเป้าหมาย
ไปเปิดใต้โรงแรม เพราะคิดว่าจะได้ลูกค้าเป็นต่างชาติ
ค่าเช่าก็แพง ต่างชาติไม่ค่อยซื้อ แถมมาเที่ยวกันเป็นซีซั่น
นอกซีซั่นก็ไม่มีรายได้

เจ๊งบ๊งไป

ตอนนี้ลงกับหุ้นไปหกหลัก กำไรไปรอบแล้วย่ามใจ ตอนนี้กำลังดอยอยู่

เคยลงทุนรับ ไอติมทุเรียนแช่แข็งมาขาย
ลงทุนรวมไป ค่าของ 1 แสน ค่าตู้แช่ และอื่นๆ ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโฆษณา ถ่ายรูป อีก 1 แสน
สรุปว่าเจ๊ง เพราะ

1. เราไม่ตั้งใจทำมันอย่างจริงจังเท่าไหร่ เพราะเราทำงานประจำด้วย
2. ตัดสินใจเลือกสินค้าผิด แพงและขายยาก มี 2 มุมระหว่าง การที่ไม่ค่อยมีคนทำตลาด เพราะเป็นของใหม่ หรือเป็นเพราะมันขายไม่ได้ มีคนเคยลองแล้ว เลยหายไปจากตลาด

ก็เลยขายราคาต่ำกว่าทุน และขายอุปกรณ์ต่างๆไป ซึ่งไม่เท่าทุนครับ

ทำเหมืองในพม่า หมดไปหลายสิบล้าน กำลังจะได้ตัง เจอโควิดเข้าไป เจ๊งบ๊ง

ทำโรงงานรองเท้าครับ ต่อยอดจากธุรกิจเดิมที่มี

สาเหตุที่ตัดสินใจลงทุน : เห็นลูกค้าที่เคยซื้อ PVC เคมี ของเราไปผลิต รวยกันเป็นร้อยล้าน ขับรถระดับ ปอเช่ แลมโบ

เจ๊งไป ประมาณ 4.5 ล้าน เนื่องจาก สต๊อกคงค้างวัตถุดิบ+บรรจุภัณฑ์ (ขายโล๊ะขาดทุนไป 0.7 ลบ เก็บหนี้ลูกค้าไม่ได้ 0.4 ลบเครื่องจักรซื้อมา 2.5 ล้าน ขายไปได้ 6 แสน และขาดทุนสะสม 2 ปี ประมาณ 0.5 แสน

สาเหตุที่เจ๊ง มองธุรกิจผิด ขาดประสบการณ์ คือธุรกิจมันขาลง ไม่ก็ทรงๆ หน้าใหม่เข้าไปแข่งขันไม่ได้ เรื่องต้นทุน แถมไม่เคยขายเอง ต้องจ้างเซลล์ หน งาน ฯลฯ ทำเองได้แค่ บัญชี ยอดขายไม่ถึงไม่คุ้มทุน

ความฉิบหายด้านอื่น ทำงานหนักฟรีๆ แบบโคตรหนัก 2 ปี จนเป็นโรคซึมเศร้า แทบไม่ได้เล่นเกมส์เลย และธุรกิจเดิมเริ่มแย่ เกือบเจ๊ง ยอดขายลดลง กว่าจะปั่นกลับมาจุดเดิมได้ 6-7 เดือน แถมมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาอีก ทะเลาะกับที่บ้าน ฯลฯ

หลังจากตัดสินใจเลิกไปเกือบ 2 ปี ชีวิตดีขึ้นมาธุรกิจเดิมกลับมาทำกำไรแบบที่เคยเป็น มีเวลาหาลูกค้า เล่นเกมส์ สอนการบ้านลูก เล่นกับหมา

ชีวิตของคนที่ผ่านการอยากฆ่าตัวตายมาได้ไม่ใช่เพราะ เสียดายเงินนะครับ เพราะโรคซึมเศร้า เหอๆ

เป็นรุ่นพี่ที่รู้จัก...ทำงานโคงสร้างอีเว้นท์ให้
โดนเบี้ยวไป 6 แสน ...

กับ

กำเงินไปลองเก็งกำไร tfex 4ปีแรก
ตังค์หายไป 3.5 แสน ทำเอาหยุดไปเป็นปี
ดีที่ได้คืนหมดแล้ว

เล่นหุ้นครับ ขาดทุนเป็นเรื่องปกติ แต่รวมๆ ก็ได้อยู่นะ

เอาเป็นประสบการณ์ลงทุนกับชีวิตและเวลาที่เสียไปแทนเงินได้มะ

ลงทุนกับการลาออกจากงานประจำในบริษัทใหญ่ เงินเดือนดี สวัสดิการณ์ดี ลาออกไปเรียนต่อต่างประเทศเพราะหวังจะเปลี่ยนอนาคต เปลี่ยนสายงาน หวังว่าจบนอกกลับมาไทยจะได้เงินเดือนเหยียบแสน ได้เป็นเมเนเจ้อ ได้นู่นได้นี่ บลาๆ โดยที่ไม่ได้คิดถึงค่าเสียโอกาสต่างๆที่จะเกิดขึ้นเลย ทั้งความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน เงินเก็บ และประสบการณ์ทำงานที่หายไปกับตัวเลขอายุที่เพิ่มขึ้นทุกปีๆ

สรุปลาออกมาเรียนเมืองนอก กว่าจะจบ อยู่ลากยาวกว่าที่วางแผนไว้ถึง 6 ปี อยู่ยันแก่ หมดเงินหมดทองตีไปร่วมๆก็ราวๆ 4 ล้านกว่าบาทได้ อายุ 33 ปี ไปสมัครงานที่ไหนก็ยาก แถมเจอโควิท19 พอดี ร่อนใบสมัครไป 50 กว่าที่ ได้งานแค่สองที่ แถมโดนยกเลิกไปที่นึงเพราะพิษโควิท ที่สุดท้ายที่ได้งานก็เป็นงานในสายงานที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับที่ลุงทุนลาออกมาเรียนต่อ

เคยทำร้านฟิกขายออนไลน์ เพื่อนมันโกงตังลูกค้ากับเอาชื่อไปไปสั่งออเดอร์แต่เสือกไม่เอาสุดท้ายพัง. เจ็บไม่เยอะแค่เครดิตพังซิบหาย

ผมยังไม่เคยลงทุนเองครับ เป็นมนุษย์เงินเดือน ประหยัดๆ เก็บเงินให้ลูกอย่างเดียว.. แต่ขอเล่าประสบการณ์ของเพื่อนที่ผมไปช่วยงานครับ

หลังเรียนจบ ป.ตรี ผมก็ยังอยู่ กทม. เดินสมัครงานไปเรื่อย (ได้แต่ไปสัมภาษณ์ 555)​ แล้วเพื่อนสนิทผมคนนึงร่วมกับเพื่อนของมัน (เพื่อนมัธยม)​ ลงทุนเปิดบริษัทประมูลสินค้าแบบบิดออนไลน์ โดยมีทุนหลายแสนอยู่เหมือนกัน

ช่วงแรกเพื่อนผมก็ไปจ้างบริษัททำเว็บไซต์ ทำเว็บประมูล (bid)​ ให้ ราคาประมาณ 3 แสนมั้ง แล้วก็ซื้อของมาให้ประมูลอีกเกือบแสนนึง (ตอนนั้นสินค้าที่ฮิตมากก็โทรศัพท์ Blackberry) แล้วก็ชวนผมให้มาตัดต่อ ตกแต่งรูปสินค้า กับอีกคนที่จบบริหารธุรกิจให้มาช่วยทำการตลาด (คนนี้ไม่ได้จบที่เดียวกันกับผม)​ แล้วบอกจะให้เงินเดือนๆ ละ 20k

คราวนี้ความเรือหาย ก็เริ่มมาเยือน เพราะ..
1. เว็บไซต์ที่ใช้ bid ตอนทดลองใช้บิดกันเองไม่กี่คน ก็ใช้งานได้ดี แต่พอทดลองหลายๆ สิบคน (ยังไม่ถึงร้อยเลย)​ เว็บเริ่มค้าง โหลดไม่ทัน กดบิดแล้วก็ค้าง คนที่ทำเว็บก็บอกว่าลองให้ติดตั้งเซิฟเวอร์เองเลย เพื่อนผมก็ทำตาม แต่ก็มีปัญหาเหมือนเดิม เพื่อนผมดันจ่ายค่าทำเว็บไป 2 แสนแล้วด้วย จะย้ายบริษัทอื่นก็ไม่ได้ แถมไอ้คนทำคนเก่ามันจะเอาอีกแสนนึงถึงจะแก้เว็บให้ แต่เพื่อนผมไม่จ่าย เลยเป็นคดีความกันอยู่
2. เพื่อนสมัยมัธยมของเพื่อนผม มันเอาเงินทุนที่ร่วมกันลงทุนไปหมุนในกิจการของแม่มัน โดยมันอ้างว่าจะได้เงินคืนให้เป็นสิบล้านเลย เพื่อนผมก็ให้ไป แต่รอจนแล้วจนรอดเป็นเดือนๆ ก็ยังไม่ได้คืน (จนตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าเพื่อนผมได้คืนยัง ไม่กล้าถามมัน)​ นอกจากเงินที่มันยืม โทรศัพท์ BB ที่เอามาเป็นสินค้าประมูลมันก็เอาไปใช้ 😡
3. คนที่จบบริหารธุรกิจที่ให้มาช่วยทำการตลาด ไม่รู้จบใหม่ไฟแรงมากหรือยังไง ให้เพื่อนผมลงทุนการตลาดไปเยอะมาก เช่น ให้จ้างพริตตี้มาถ่ายรูปกับสินค้า เพื่อให้ลูกค้ามั่นใจว่าบริษัทมีสินค้าจริงๆนะ (ตอนหลังมารู้ว่าลูกค้าไม่ได้สนใจหรอกว่าจะมีสินค้าของจริง ขอให้เขาได้รับสินค้าที่ประมูลก็พอ)​ ให้จ้างพริตตี้ไปแจกใบปลิวโฆษณาเว็บ ให้ทำเสื้อบริษัทใส่เหมือนๆ กัน ให้ติดกล้องวงจรปิด เปิดให้ลูกค้าดูการทำงานออนไลน์เลย (คล้ายๆ กับรายการวิทยุสมัยนั้น ที่ถ่ายทอดออนไลน์ด้วยเว็บแคม)​ เป็นต้น

สุดท้ายไปไม่รอด ปัญหาหลักๆ คือข้อ 1 กับ 2 ผมอยู่ช่วยงานมันประมาณ 2 เดือน ได้เงินแค่ 6 พัน พอจ่ายค่าเช่าหอพัก แต่ก็ไม่ไหว ผมไม่อยากขอเงินพ่อแม่อีก เลยตัดสินใจบอกลาเพื่อนกลับต่างจังหวัดครับ..

เช่าบูทเล็กๆ เปิดร้านของเล่น ทำเลดีในห้างใหญ่ ... เจ๊งหมดไป4-5หมื่น
กำไรน้อย + ยอดขายไม่พอ + จ่ายค่าเช่าสุดโหด ... ห้างเขาไม่ง้อคนขาย + จ้างเพื่อนรายวัน + ไม่มีเวลาดูแลด้วยแหละ

ให้เช่า เครื่องServer Colo ที่ตึก กสท. .... แรกๆก็พออยู่ได้ ช่วงหลังโดนตัดราคาเละทะ
ลูกค้าค่อยๆหาย + ไว้ใจ ให้เพื่อนบริหาร ก็ทำตามมีตามเกิด + ไม่มีเวลาดูแล เพราะทำหลายอย่าง

ึคหสต.นะ ขอบ่นๆหน่อย อย่าถือสากันล่ะ
พวกโค้ชสอนธุรกิจ ตามSocial ก็ฟังไว้ แต่อย่าไปเชื่อมาก
จินตนาการ สวยหรู ความสำเร็จง่ายๆ แค่ฟังเค้าพูด???

โลกความเป็นจริง มันโหดร้ายมากๆ เป็นหนังคนละม้วน
เวลาเจ๊ง ไม่มีใครมาปลอบ หรือ เยียวยา มีแต่เอาตัวเองรอดกัน
เจ๊งด้วยตัวเอง แล้วจะรู้ว่า จะทำยังไงให้รอด

ไม่เคยลงทุนเช่นกันครับ เพราะเป็นคนขี้กลัว+ทุนน้อย แต่มีประสบการณ์ของคนใกล้ตัวมาแชร์

จริงๆเรื่องนี้ก็ยังดำเนินอยู่ถึงปัจจุบัน เป็นรุ่นน้องในที่ทำงาน เป็นคนที่ทำงานประจำไปด้วย+เปิดร้านอาหารไปด้วย

เจ้าตัวเซ็ททุกอย่างไว้ก่อนเริ่ม (ุถือว่าวางแผนไว้โอเค) ทั้งเรื่องสูตรอาหาร แม่ครัว ลูกมือ ทำระบบคิดเงิน

เท่าที่ฟังๆดูเหมือนกับเจ้าตัวจะมองว่าไม่ยาก เพราะซื้อสูตรอาหารร้านดังในกทม.มา คิดว่าคนตจว.น่าจะชอบ

แล้วราคาที่ตั้งไว้ก็ไม่สูง รายได้ของคนตจว.น่าจะพอมีกำลังซื้อ แล้วเรื่องการจ้างงานก็ทำสวัสดิการอย่างดีให้เด็กในร้าน

ทั้งรายวัน = ขั้นต่ำ + OT เลี้ยงข้าว ขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้เด็กในราคาทุน ให้รถส่วนตัวใช้ไปซื้อของเข้าร้าน


แต่ปัญหาเกิดเพราะน้องมันทำงานที่ กทม.ส่วนร้านอาหารเปิดที่ตจว. เลยทำให้ไม่สามารถไปบริหารเองได้

เห็นว่าลงทุนไปตอนนี้ 500k แล้วรายรับแต่ละวันเอามาเป็นเงินหมุนจ่ายค่าวัตถุดิบ

สิ้นเดือนต้องมาควักเงินเดือนจากงานประจำ มาจ่ายเงินเดือนพนักงาน

คนคุมก็มีให้เพื่อนตัวเองมาเป็นผจก.คุมร้าน สุดท้ายก็มีการโกงเงินเกิดขึ้น ทำให้เสียเพื่อนไปอีก

จ้างคนในท้องที่ ก็เจอปัญหาเด็กขาดงาน เด็กเบิกเงินล่วงหน้าแล้วหายไปเลย เด็กอู้งาน แต่น่าจะยังไม่มีโกงเงิน


ตอนนี้เลยเห็นว่าจะปล่อยให้เซ๊งร้าน แต่เจ้าตัวจะเอาเท่ากับเงินที่ลงทุนไป ไม่ยอมคัดลอส

เราก็คงหวังว่ามันคงปล่อยได้ในเร็ววัน เพราะตอนนี้เจ้าตัวดันโฟกัสที่ธุรกิจของตัวเอง แทนที่จะมุ่งที่งานประจำ

ในหนังสือ กูรูทั้งหลายแหล่ กับคอร์สสอนทำธุรกิจไม่น่ามีบอกไว้

ว่า ทำธุรกิจให้ได้ดี ต้องเหี้ยมครับ อันนี้ผู้ใหญ่ที่เคารพสอนมา