ผมมีนิสัยอย่างนึงนะ ตั้งแต่เด็กๆ ละ ไม่รู้ว่ามีใครเป็นกันบ้างรึเปล่า

คือผมจะแอบรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งเวลาโดนคนอื่นแย่งหรือต้องแบ่งของกินให้คนอื่น

คือไม่ใช่ไม่ให้นะ คือให้ตลอด แต่ในใจก็รู้สึกไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่

ไม่ใช่เพราะงกหรืออะไรนะ คือถ้าให้ซื้อเผื่อหรือซื้อให้เลยนี่จะไม่บ่นซักคำ

แต่ถ้าเราซื้อมาแบบพอดีเรากิน หรือว่าซื้อของที่ชอบ อยากกินมากๆ กะเอามากินให้เต็มที่

สุดท้ายพอคนนั้นคนนี้เห็นขอแบบว่า "ขอชิมบ้างสิ" "แบ่งมากินบ้างดิ"

ซึ่งผมก็ต้องให้แบบปฏิเสธไม่ได้ เพราะไม่อยากโดนหาว่าขี้งก ไม่มีน้ำใจ บลาๆๆ

เลยกลายเป็นว่าบางครั้งเดาล่วงหน้า ซื้อเผื่อมาเยอะๆ ก่อนเลย แต่ทีงี้ดันไม่มีใครแย่งซะงั้น สุดท้ายต้องยัดคนเดียวให้หมด ไม่ก็เหลือทิ้ง...

แล้วก็ติดเป็นนิสัยจนถึงทุกวันนี้อ่ะ แบบว่าเหมือนนิสัยหมาหวงกระดูกประมาณนั้นเลย (ไม่ได้ด่าตัวเองนะ เพราะไม่เคยคิดว่าหมาเป็นคำด่า)

คืออย่างอื่นไม่หวงนะ แต่ของกินนี่ไม่ได้เลย บางทีแค่ขนมเล็กๆ น้อยๆ ก็ยังแอบหงุดหงิดได้อ่ะ...

บางทีตอนถามว่าให้ซื้อเผื่อไหม ก็บอกไม่เอา แต่พอซื้อมาแล้ว ดันมานึกอยากกินซะงั้น

ยิ่งที่เคืองที่สุดก็ซื้อมากิน แต่ยังไม่กินทันที วางหรือเก็บไว้ก่อน แต่พอจะมากินจริงๆ.....
แม่งหาย!!! มีคนอื่นเอาไปกินแล้ว พอถามก็บอกว่า "อ้าวนึกว่าไม่กิน" ไม่ก็ "ไม่รู้ว่าของใคร"

แล้วคิดจะถามกรูซักคำไหม

แต่ถ้าถามว่าผมเคยแย่งคนอื่นกินไหม ผมไม่เคยแย่งนะ ไม่เคยขอแบ่งด้วย นอกจากอีกฝ่ายมาชวนเอง

และปกติผมก็ไม่ค่อยถามคนอื่นด้วยว่าอยากกินไหม เพราะอยากกินคนเดียวให้หมด แต่ถ้าต้องการจะแบ่งจะซื้อเผื่อมาให้โดยเฉพาะเลย (แต่บางคนก็ถามนะ ถามเป็นมารยาทไปงั้นๆ เฉพาะคนที่เราเกรงใจ)