ฟังเรื่อง soft power อ ปวิน กับ ช่อ แล้วจบเลย
คนละเรื่องกับเพื่อไทย และผิดจากที่ผมเข้าใจนิดหน่อย

สรุปมันคือ power อีกรูปแบบที่ตรงข้ามกับ Hard Power (อาวุธ สงคราม) แต่เป็นพลังที่ทำให้ เรามีอำนาจต่อรองต่อชาติอื่นโดยไม่ใช้อาวุธ
ที่ยกตัวอย่าง oppenheimer ฉากทิ้งระเบิดที่บอกว่า “อย่าทิ้งที่โตเกียวนะ เพราะผมไปฮันนีมูนกับเมียมา”
สมมติว่าวันนึง ญี่ปุ่นไปรบกับใครก็แล้วแต่ ก็จะมีคนไทยที่เข้าข้างญี่ปุ่นด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ส่วนนึงก็จะมาจากเหตุผลด้าน soft power
เกาหลีส่งออกซีรี่ย์ นักร้อง นักร้องขายของ ขายวิถีชีวิตแบบเกาหลี พาประเทศที่คนแทบไม่สนใจ คนไปเที่ยวเพื่อซื้อเสื้อก๊อปแบรนด์เนม กลายเป็นปลายทางของนททจำนวนมาก

คำถาม หนังสัปเหร่อเรื่องเดียวจะกลายเป็น soft power ได้ไหม ไม่ได้แน่นอน แต่ถ้าหนังไทยหลายๆ เรื่อง ที่มี direction ไปในทางใกล้เคียงกันจนทำให้คนชอบและติดตามได้ และนำเสนอวัฒนธรรมไทยได้ จนเราอยู่ในเรดาห์ และคนอยากกินของไทย อยากมาเมืองไทย นั่นล่ะจะเป็น soft power
จริงๆ อาหารบ้านเราผมว่าผลักดัน ต่อยอดจากครัวไทยไปครัวโลก ผมว่าเป็น soft power ด้านอาหารได้ไม่ยากนะ (แต่มันต้องไปยกแผง อาจจะใช้ media อย่างหนังเป็นตัวพาไป) เพราะเท่าที่เห็น แม้ไม่ผลักดัน มันก็นิยมของมันเองได้เฉยๆ เลย
แต่ต้องดันให้ไปถึงจุดที่ว่าคนเห็นร้านอาหารไทย กับร้านเกาหลีอยู่ข้างๆ กัน แล้วเดินเข้าร้านไทยน่ะ เพราะเชื่อว่าเป็นของดีของอร่อย โดยยังไม่เคยกิน หรือเป็น common knowledge ว่า พอพูดถึงอาหารไทย ก็จะมีในหัวเลยว่าอร่อยแน่ ไม่งั้นก็ยังเรียกไม่ได้ว่าเป็น soft power