ตอนนี้ผมกำลังศึกษาอยู่ในเมืองกรุงครับ ก็กลายสภาพเป็นเด็กหออยู่ตัวคนเดียว แต่พอเข้าปี 2 ก็ย้ายมาอยู่รวมกันกับเพื่อนอีก 7 คน เป็นบ้านเช่าครับ ที่มาอยู่รวมกันก็เพราะว่าเพื่อนชุดนี้เป็นพวกไปไหนไปกัน ทำกิจกรรม เรียน ติว ไปพร้อมๆกันตลอด อีกอย่างผมอยากมีเงินเหลือใช้ไว้ซื้อของที่อยากได้ด้วยครับ เพราะอยู่คนเดียวนี่เงินแทบไม่เหลือเลยครับ แค่กินก็หมดแล้ว ไม่เหลือใช้ซื้อนั่นซื้อนี่ที่อยากได้เลย ก็เลยย้ายมาครับ บ้านที่อยู่ด้วยกันนั้นมี 3 ชั้น 4 ห้องนอน จึงแบ่งกันนอนห้องละ 2 คนครับ

เพื่อนคนนึงครับ จำเป็นต้องนอนห้องเดียวกัน เพราะตอนย้ายเข้ามา ไม่มีใครอยากนอนกับมันครับ คงเป็นเพราะว่าเพื่อนคนอื่นแต่ก่อนอยู่หอเดียวกับมัน คงรู้นิสัยมันเป็นอย่างดี แต่ว่ามันเป็นคนนิสัยดี ใจดี เผื่อแผ่คนรอบข้าง รักเพื่อนพ้อง เป็นคนที่ค่อนข้างอ่อนต่อโลก ซื่อ ไม่ค่อยทันคนอื่นครับ เวลาเพื่อนเล่นมุข เล่นอะไร พูดอะไรก็จะไม่ค่อยรู้เรื่อง ฟังดูแล้วอาจจะไม่มีเรื่องอะไรที่จะทำให้คนอื่นรำคาญได้ แต่ผมรำคาญมันครับ ก็เพราะว่า

1. มันชอบมายืมมือถือผมเล่นเกม ผมไม่ได้หวงหรอกนะ แต่มันยืมเล่นทีนึงเล่นทั้งคาบเลยครับ ทำให้ตอนเย็นแบตโทรศัพท์ผมหมด จนไม่เหลือไว้ใช้โทรเลยครับ บางทีมีเรื่องสำคัญอยากจะเก็บแบตไว้ใช้โทร มันก็ตื้อจนผมต้องให้อ่ะครับ ด้วยความรำคาญ แล้วทุกครั้งที่ผมควักมือถือออกมาเล่น FB มันก็จะเข้ามายืมมือถือผมไปเล่นเกมครับ ทั้งๆที่มันก็เห็นอยู่ว่าผมกำลังเล่นอยู่ ผมพยายามบอกมันไปว่า เห้ย! เล่นอยู่นะ ไม่ให้ยืม แต่มันก็ตื้อจนผมรู้สึกรำคาญจนต้องให้มันอีกจนได้
2. เวลาไปไหนมาไหนมันชอบมาชวนผมครับ มันเป็นคนไปไหนมาไหนเองไม่ได้ ยกตัวอย่างเช่น เวลาคนอื่นส่งงานแล้วมันยังไม่ส่ง พอผมลงจากตึกมาเดินไปร้านน้ำ ผมก็บอกมัน เห้ย! ไปส่งดิ อาจารย์เขายังไม่กลับหรอก มันก็มักจะบอกว่า ไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ ทั้งๆที่จริงๆแล้ว มันก็ไปคนเดียวได้ แต่นี้มันชวนตลอดไปไหนมาไหน ทั้งๆที่บางทีมันไม่ใช่เรื่องจำเป็นที่ผมจะต้องไปด้วยเลย มันมักจะบอกว่าขาดผมไม่ได้ ทำเสียงแบบอ้อนๆ แนวกวนส้นตีนหน่อยๆอ่ะครับ จนผมก็ต้องไปกับมันทุกครั้ง
3. มันเป็นคนไม่เกรงใจเพื่อนครับ เพราะบางครั้งมันคงรู้สึกว่ามันสนิทกับเพื่อน จนทำอะไรบางทีเหมือนจะล้ำเส้น มักไม่ค่อยเกรงใจเพื่อน บ้านชั้น 1 หรือห้องที่อยู่ด้วยกันมันไม่เคยทำความสะอาดเลยครับ ข้าวของรก ฝุ่นจับเต็มไปหมด เสื้อผ้ากองเละเทะ ผมไม่ได้ซีเรียสมากหรอกเรื่องนี้ แต่ว่าบางทีมันก็น่าจะช่วยๆเพื่อนทำความสะอาดบ้าง ปล่อยคนอื่นทำอย่างเดียว นี่เอาแต่นั่งเล่นคอมอยู่โซฟาที่บ้านชั้น 1 ดูหนังเสียงดังน่ารำคาญ ขำ ตลก เสียงดังลั่นบ้าน ในขณะที่เพื่อนบางคนกวาดบ้าน ถูบ้าน มันก็ยังไม่ลุกช่วยยกโต๊ะ ขยับโต๊ะ

4. จนมาถึงวันนี้ครับมันขึ้นไปเล่นเกมที่ห้องผม ซึ่งผมก็วางเครื่องไว้ข้างๆที่นอนที่ปูนอนอ่ะครับ แล้วเวลาเล่นคือต้องนั่งตรงที่นอนที่ปูไว้กับพื้น ซึ่งมันเป็นเวลา ตี 5 ครับ วันรุ่งขึ้นมีสอบ มันยังไปนั่งกดเกมอยู่ที่นอนผม ซึ่งมันก็น่าจะรู้ว่าผมกำลังจะนอนเพราะวันรุ่งขึ้นมีสอบ เหตุการณ์ครั้งนี้จึงทำให้ผมรู้สึกรำคาญมันครับ จึงเป็นที่มาของการตั้งกระทู้ครับ แค่อยากจะมาระบายบ้างเฉยๆ เพราะว่านินทามันให้เพื่อนคนอื่นฟังเยอะไปก็ไม่ดี หรือไม่รู้จะไประบายกับใครแล้วมั้งครับ

ผมควรทำยังไงกับเพื่อนคนนี้ดี ?

สนิทกันจริงหรอครับถ้าสนิทกันจริงก็บอกไปตรงๆเลยครับว่าเรารู้สึกยังไง

ถึงเวลาต้องพูดตรงๆแล้วครับ เปิดใจคุยกันไปเลย ว่าตูไม่พอใจนะเว้ย เอ็งมาทำยังงี้มันไม่ถูกต้อง เกรงใจกันบ้าง อะไรก็ว่าไป แรกๆมันอาจจะลำบากใจนะครับ ที่ต้องพูดตรงๆ แต่มันดีกว่าปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปแน่นอน เชื่อเถอะ

เท่าที่อ่านนะครับ ถ้าคุณรักกันจริงควรค่อยๆหาจังหวะพูดดูครับ เวลาจะพูดกับมันก็ลองเอาคนที่ดูมีบารมีไปช่วยกันคุยด้วยคิดว่าในชั้นเรียนต้องมีคนมีบุคลิคเป็นหัวหน้าห้องไม่ค่อยพูดจาล้อเล่น หรือเป็นคนที่มีแต่คนรอบข้างรักให้เขาช่วยคุยให้ครับ คุยกันตัวต่อตัวอาจมีการทะเลาะกันขึ้นควรหลีกเลี่ยงนะ แต่ก็ดูสถานการณ์ด้วย

ตอนผมเรียนมหาวิทยาลัย ผมก็ทำตัวเป็นเด็ก วุฒิภาวะไม่ถึง ชอบหนีความรับผิดชอบเนี้ยแหล่ะ คราวนี้พวกเพื่อนมันรวมกลุ่มกันตั้ง หก-เจ็ดคน คะยั้นคะยอให้ผมไปช่วยงานประชุมกรรมการนักเรียนครั้งนึง แล้วเขาให้ประธานมาช่วยพูดกับผมว่า เพื่อนๆรู้ว่าผมนิสัยพอใช้ได้ แต่อยากให้รับรู้เรื่องความรับผิดชอบได้แล้ว เพื่อนๆอยากให้ผมช่วยด้านเวลา -แรงงานด้วย เวลามีกิจกรรรม ผมก็ซึ้งเลยทำตัวเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาอีกระดับ ส่วนที่เพื่อนคุณน่าจะยังไม่ผ่านช่วงที่ติดเพื่อนครับ คือเข้าใจว่าไปไหนมาไหนเฮไปกับเพื่อนตลอดได้ (เพื่อนสมัย ม.ปลายจะเป็นแบบนั้น-แต่เพื่อนมหาวิทยาลัยจะถือตัวกว่า บางคนเอาแต่เรื่องเป็นการเป็นงานอย่างเดียวก็มี) พอประกบติดคุณ คุณก็อึดอัดหน่ะ คุณเป็นเพื่อนกัน มีความรักกันต้องช่วยประคับประคอง ต้องช่วยกันทำให้เติบโตครับ เดี๋ยวจบมหาวิทยาลัย แล้ว เราต้องมีวุฒิภาวะพอให้ทำงานด้วย ถ้าปล่อยเพื่อนคุณเป็นแบบนี้ มันมีปัญหาสังคมแน่

อาจจะมีบางคนบอกว่าให้ตัดความสัมพันธ์กับคนที่สร้างปัญหาให้เรานะ คือคุณรำคาณมากก็บอกมันตรงๆว่า ขอระยะห่างกูมั้งเดี๋ยวทั้งชั้นเขาเอาไปลือว่ากูกับมึงเป็นคู่เกย์ก็ว่าไป แต่เวลาเอาเข้าจริงการใช้ีชีวิตกับผู้อื่นมันเป็นศิลปะครับ จะทำอะไรก็คิดหน้าคิดหลัง ห่วงถึงความสัมพันธ์ระยะยาวด้วย

เรื่องเอามือถือไปเล่นเกมส์ในชั้นเรียน ผมมองว่าแย่นะ ถ้าเวลาเรียนขอให้ห้ามมันเด็ดขาดเลย เดี๋ยวติดนิสัยไปเล่นมือถือในห้องประชุม พวกโหดๆบางคนเจอเด็กไม่รู้สีรู้สาเล่นมือถือไม่สนใจเขาพูดทีเดียว เขาหาเรื่องไล่ออกเลยนะครับ ผมเองก็เคยโทรไปร้องเรียนพวกพนักงานขายที่สนใจมือถือมากกว่าลูกค้าตรงหน้าเลย

ถ้ามันติดเกมสจริงนะลองหาเกมส์พวกใช้ชีวิตช่วงวัยรุ่นให้มันเล่นดู ตัวอย่างที่ดีก็ Persona 3, Persona 4 แหล่ะถ้ามันเข้าถึงน่าจะทำให้พฤติกรรมมันดีขึ้นครับ เกมส์ PS2 ถ้าหาไม่ได้ก็ PM มาขอกับผมละกัน

ผมเองพึ่งมาเข้าใจว่าทำไมคนบางคนถึงไปอยู่ในกลุ่มเพื่อนได้ทุกกลุ่ม มีแต่คนรัก แต่เราดูมันแล้วเหมือนมันตอแหลเก่งงั้นแหล่ะ ถือเข้ากลุ่มเพื่อนผู้ชายมันก็ลุยกับเขาหมดพูดจาหยาบโลน กูมึงได้ กับกลุ่มผู้หญิงมันก็พูดเพราะเชียว กลับอาจารย์ก็กลายเป็นเด็กดีของอาจารย์ แต่มีแต่คนรักมัน ตอนแรกผมเข้าใจว่ามันหน้าไหว้หลังหลอกแต่ จริงๆไม่ใช่หรอก มันเข้าใจดีว่าแต่ละสถานการณ์ กลุ่มคน-สังคมที่มันไปอยู่ด้วยต้องการคนแบบไหน พอมันสับหน้าเก่งๆ มันก็เลยเข้ากับเขาได้ทุกกลุ่ม และมันไม่ได้หน้าไหว้หลังหลอกด้วยนะ เำพราะมันไม่ได้มีเจตนาร้ายให้คนอื่น เพียงแต่ดูมันมีหลายบุคลิค และทุกบุคลิคก็คือตัวมันอีกนั่นแหล่ะมันไม่ได้ฝืนซะหน่อย

ปล. เจ้าของกระทู้มีบุคลิกเหมือนแม่บ้าน+อาซิ้มที่ไม่พอใจเรื่องเล็กน้อยอ่ะ บางทีบางเรื่องต้องเข้าใจชีวิตหน่ะครับ ชีวิตหนุ่มโสดกับเรื่องซกมกเป็นของคู่กัน แต่ผมสนับสนุนให้คุณหาทางให้เพื่อนมันรับผิดชอบมากขึ้นเรื่องความเป็นอยู่ส่วนรวมครับ แต่บ่นมันไม่ได้ผลแน่ต้องใช้วิธีพิเศษครับ หาเอาเองนะ เพราะเนี้ยแหล่ะ "รสชาติของชีวิต" ทีี่บางครั้งเขาเอาของมาเสริ์พทั้งที่เราไม่ได้สั่ง ลองชิมแล้วก็ไม่อร่อย แต่ทำไมเราต้องฝีนกิน ?

คำตอบ: คือเราเลี่ยงมันไม่ได้ แต่เราทำใจยอมรับมันได้ไงล่ะ คุณยังต้องเจอเหตุการณ์ที่ขัดใจพฤติกรรมของคนรอบข้าง แล้วอึดอัดหาวิธีบอกเขาไม่ได้อีกหลายครั้งเชื่อสิ่

ระวังโดนตุ๋ย

สัมผัสได้ถึงพลังม่วง

ผมก็มีปัญหาคล้ายๆท่านนะ แต่พยายามปล่อยวางอยู่ยังไงก็เพื่อนกันต้องคบกันไปนานๆ

กลับไปอยู่หอครับ นี่พูดจริงๆ
ถ้าจะอยู่ร่วมกับเพื่อนก็ต้องรับข้อเสียเพื่อนให้ได้ครับ
ถึงคุณพูดไปนิสัยก็ยังเป็นนิสัยครับมันปรับกันยาก แค่เรื่องยืมมือถือนี่ต้องคุยกันนะว่าคุณต้องใช้โทรศัพท์

ก่อนโพสกระทู้นี้ มั่นใจหรือเปล่าครับว่า เพื่อนไม่ได้อ่้านกระทู้นี้


คือถ้าเพื่อนมาเห็นผมว่ามีโอกาสเสียเพื่อนนะครับ

ผมเข้าใจเลย สนิทกันเกินไปก็ไม่ดี ความเกรงใจมันหายหมด

ผมเป็นคนเพื่อนน้อย ปัญหากับเพื่อนเลยก็เลยน้อยไปด้วย (ซึ่งผมโคตรชอบเลย)
เพื่อนที่สนิทที่สุด รู้จักกันมา 15 ปี โทรคุยกันอาทิตย์ละ 1-2 ครั้ง กินข้าวกันประมาณเดือนละ 2 ครั้ง มันมาเล่นเกมบ้านผมเดือนละ 1 ครั้ง ไม่เกินนี้ ถ้าเกินกว่านี้ผมรำคาญ คิดดูว่านี่คือคนที่สนิทที่สุดนะ

ถ้าคุณชอบโลกส่วนตัวของคุณแนะนำให้จัดระเบียบเพื่อนให้ดีๆ ครับ ไม่งั้นคนพวกนี้เข้ามาแล้วไม่ค่อยจะออกง่ายๆ

ถึงขั้นว่าขาดนายไม่ได้เลยทีเดียว...

คนเราอ่ะ ริจะคบใคร ไม่ว่าเพื่อนหรือแฟน

อย่าไปคบเพราะข้อดีของเขา

ให้คบว่าเรารับข้อเสียเขาได้มากน้อยแค่ไหน

คุณอย่าไปหวังดีว่ามันจะเปลี่ยนนิสัย มันเป็นสันดานไปแล้ว เลิกคบเหอะ ข้อเสียนี้ติดตัวไปจนวันตาย คุณต้องยอมอ่ะ ว่าจะบอกจนมันเกลียดขี้หน้า หรือจะยอมทนนิสัยแย่ๆของมันทั้งๆที่ตอนนี้คุณเองยังทนไม่ได้



ปล. คุณรำคาญเพื่อนสนิท แต่หนูจะตบเพื่อนสนิทแทน เกลียดมัน เตือนสอนอะไรดีๆกลายเป็นโดนเกลียดซะงั้น มันชอบขี้อวดโชว์พาว จนคนเกลียดเตือนมัน มันก้ไม่ฟัง ต่อไปนี้ก็เป็นศัตรูไปเหอะ คนนิสัยแบบนี้ก้ไม่อยากคบไว้เป็นเพื่อนหรอก ไอพวกน้ำล้นแก้ว ตัดเพื่อนตัดได้ ถ้าให้มาคบคนนิสัยแบบนี้ปวดหัวชีวิตตาย เพื่อนหาใหม่ไม่ยากหรอกคุณ เพื่อนสนิทจริงๆไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่เรียนด้วยกันก็ได้

พูดไปตรงๆครับ เสียเพื่อนก็เสียไป จะยอมเค้าแล้วเราไม่มีความสุขไปเพื่ออะไร ผมเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาแล้ว อยู่กัน 5 คน ไอคนเห็นแก่ตัวเกือบโดนเพื่อนผมกระทืบละ ดีนะห้ามกันไว้ทัน หลังจากนั้นผมก็ย้ายออกมาอยู่คนเดียวสบายใจสุดละ
บางทีนั่งกินเหล้ากันคุยกันตรงๆก็ดีนะ เปิดอกคุยกันเลย

บอกไปตรงๆแหละ....ไม่งั้นก็ยอมเสียเพื่อนไป จะได้ไม่เสียความเป็นส่วนตัว

อย่างนี้เขาไม่ได้เรียกว่าเพื่อนสนิท หรอกครับ

การที่คุณรำคาญเขาถ้าสนิทก็คุยกับเขาเลย