วันนี้ตอนเช้าผมไปทำพาสปอร์ตแต่เช้าเพื่อจะได้เป็นคิวแรกๆ ทำเสร็จช่วงก็ช่วงสายๆแล้วจะนั่งรถเมลล์กลับบ้านซึ่งคนเต็มรถแล้วผมต้องยืน แต่ด้วยเวลาที่ยังเช้าอยู่รถเลยติดโครตๆเลยครับ

ขณะที่ผมอยู่บนรถเมลล์ผมดัน ปวดขี้ขึ้นมาครับ

เอาแล้วไงปวดขี้ทำยังไงดีรถเมลล์วิ่งกลางถนนและรถติดมากๆ แล้วตูต้องยืนบนรถเมลล์พร้อมแอร์เย็นๆเป่าใส่หน้ากับแขน ทำให้ผมเกิดอาการขนลุกและปวดขี้อย่างรุนแรง

เอายังไงดีจะลงก็ไม่ได้แถมถ้าลงได้แล้วตูจะเข้าห้องน้ำที่ไหน ซึ่งแถวนั้นมันไม่มีป้ายรถเมลล์ ไม่มีปั๊มน้ำมัน ไม่มีห้องน้ำให้เข้า งั้นเอาวะ ตูต้องทนให้ได้จนถึงบ้าน

..เวลาผ่่านไป 20 นาที

รถเมลล์ขยับไปได้ทีละนิด ตอนนั้นผมพยายามขมิบตรูดสุดชีวิต เพราะปวดขี้โครตๆแถมคนขับดันปรับแอร์ด้านบนหันมาหาตูอีก

เชี่ยยยย

แม่งเริ่มมาแล้วเอายังไงดีวะ ผมเริ่มทำหน้าอึดอัดและมีผู้หญิงคนที่ยืนข้างๆผมมอง เค้ามองหน้าผมแล้วคงคิดว่า ไอ้นี่ทำหน้าอย่างกับปวดขี้...ใช่ครับ ผมปวดขี้มาก ผมจะทนไ่ม่ไหวแล้ว (ผมไม่ได้พูดนะ)

..จนเวลาล่วงเลยมาอีก 10 นาที

ผมเริ่มมีอาการหน้ามืด ก้มหน้าก้มตาเพื่อที่จะไม่ต้องคิดถึงมันแต่ผมจะทนไม่ไหวแล้ว...ทันใดนั้นเอง

ผมก็ได้ยินเสียงคนขับเปิดประตูรถครับ ด้วยอาการตกใจเหมือนได้ยินเสียงประตูสวรรค์ ผมไม่สนแล้วว่าอยู่ที่ไหน ทันทีที่ผมได้ยินเสียงประตู ผมเลยวิ่งลงจากรถเมลล์ในทันใด แต่..ผมก็รู้สึกหมดอาลัยตายอยากอีกครั้ง เพราะทันทีที่ผมลงรถเมลล์

..ผมเห็นปั๊มอยู่ไกลไปประมาณ 400 เมตร

ด้วยความที่ปวดขี้สุดๆแล้ว จะไม่ไหวแล้ว ผมเลยต้อง วิ่งครับ จังหวะนั้นผมโกยแหลก วิ่งสุดชีวิตเหมือนเป็นนั่งวิ่ง 100 เมตรโอลิมปิค


ตูไม่ไหวแล้วโว้ยยยย สาดดดดดด

จนในที่สุดผมก็ถึงปั๊มและรีบตรงไปในห้องน้ำทันทีแต่ว่า..

..ห้องน้ำมันเสือกเต็มทั้งสามห้องเลยครับ


จังหวะนั้นผมไม่สนใจแล้วครับ ห้องน้ำผู้หญิงก็ได้ผมเลยต้องทำหน้าด้านเข้าห้องน้ำผู้หญิง (เป็นปั๊มแก๊สไม่ค่อยมีคนเข้า ผมเลยต้องเข้าเพราะมันไม่ไหวจริงๆ)

เฮ้อ..โล่ง ไม่มีอะไรสุขเท่านี้อีกแล้ว


เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ควรเข้าห้องน้ำไปเรียบร้อยก่อนออกจากบ้านครับ แต่ตอนทำพาสปอร์ตผมไปขี้ไม่ได้ มันเสียคิวครับ



ใครมีประสบการณ์แบบผมมาแชร์กันได้นะครับ ความรู้สึกในตอนนั้นนี่ไม่ลืมเลือนเลยจริงๆ


Edit : แก้คำผิด เพื่ออรรถรสในการอ่านครับ

เข้าใจเลยครับ อาการปวดขี้แล้วหาห้องน้ำไม่ได้เนี่ย

ผมเคยเป็นตอน ม.ต้น ปกติจะไม่ชอบอึที่โรงเรียน แต่มีวันนึงที่มันไม่ไหวจริงๆ แบบปวดมากตั้งแต่เช้าเย จนแบบไม่ไหวแล้ว รีบบึ่งไปห้องน้ำ รู้สึกโล่งทันใด

ถ้าเป็นการถ่ายเหลว...

พลังในการยับยั้ง และแรงวิ่งจะตกลงไปอีก 75%

ผมเจอมาแล้ว

ผมก็เคยนะ 5555 ตอนฝึกงานเรียนปีสาม ฝึกงานที่เซียร์รังสิต นั่งรถ 538 จากราชมงคล พอได้ซักคลองห้า เริ่มมาละ แล้วก็มาพีคตอนคลองสี่ กลั้นจนถึงรังสิต ไม่ไหวละ โดดลงแม่มเลย วิ่งไปร้านถ่ายรูปที่เมเจอร์ บอกตรงๆเลย ขอเข้าห้องน้ำหน่อย

แต่บนรถเมล์นี่ ถ้ารถมันกระตุกด้วยนะ ไม่อยากจะคิดเลย จะพุ่งตอนไหนก็ไม่รู้

สถิติเคยอั้นได้มากสุด 3 วัน ตอนไปเข้าค่าย

บิดไปๆมาๆ หาย ร่วมกิจกรรม เป็นต่อ บิดไปๆมาๆ หาย วบลูป 3 วันนั้นล่ะ

ปล. ผมเป็นคนเข้าห้องน้ำบ่อยนะ อย่างน้อยวันละ 3 ครั้ง มากสุด 8 ครั้ง

ต้องปวดขี้บนรถตู้สิครับ

รถก็จะขับเร็วไปไหน ปวดขี้ก็ปวด

แมร่งทั้งเสียว ทั้งสยิว





.... ไปๆมาๆ เสียวรถชนจนขี้หด

การไม่ปวดขี้คือลาภอันประเสริฐ

เข้าใจความรู้สึกนั้นครับ โดยเฉพาะตอนที่วิ่งเข้าห้องน้ำปุ๊บแล้วไม่เจอห้องส้วมที่ว่างเลย

คือมันปริ่มแล้วอ่ะครับ ผมเลยต้องเข้าห้องน้ำผู้หญิง ถ้าห้องน้ำหญิงเต็มผมคงตายในปั๊มอ่ะครับ

ยิ่งถ้าอาการท้องเสียแล้วเจอแอร์เย็นมันจะมวนๆในท้องแล้วสามารถแพร่ดได้ทุกเมื่อเลยนะ

เห็นคุณนาร์ลพิมพ์ เลยนึกเรื่องได้เรื่องนึง

เป็นเรื่องสมัยตอนเรียน ม.1 ช่วงนั้นเข้าค่ายลูกเสือกันในโรงเรียน

โรงเรียนกว้างมากครับ เป็นโรงเรียนต่างจังหวัด แน่นอนครับว่าห้องน้ำมันก็ต้องไกลตามที่นอน ประมาณ 200 เมตรได้

แถมมืดอีกต่างหาก

ทีนี้เนี่ย ก่อนนอน ครูแกก็บิ๊วอารมณ์โดยการเล่าเรื่องผีให้ฟังอีก แถมบอกว่า ถ้าจะไปห้องน้ำ ควรจะหาเพื่อนไป

กลุ่มผมไม่มีปัญหากัน ไม่มีใครลุกมาปวดท้องกันตอนกลางคืน

แต่อีกกลุ่มนึง คนละห้องนอน มีปัญหา หาดูโอ้ไปเข้าห้องน้ำไม่ได้ คนปวดแม่มก็ปวด คนจะนอนเพราะง่วงก็จะนอน

สุดท้าย ไอ้คนปวดเข้หน้าห้องเลย เปิดประตูตอนเข้านี่ กลิ่นหึ่งหน้าห้องเลย เข้เป็นก้อนหน้าห้องนอน ดีที่คนละห้องกับผม

ครูก็ถามใครทำ ไม่มีคนรับผิดชอบ ก็เลยให้ภารโรงโกยเอง

ต้องหน้าด้านกว่านี้ครับ ผมเข้ามาหมดแล้วจริงๆนะ ปวดเขร้กลางทาง ลงเลยครับ แล้วขอร้านแถวนั้นเข้าเลย ผมเคยขอเข้าร้านไรเนี่ยละเค้าบอกไม่มีทิชชู่นะ แต่เผอิญผมมีก็เลยเข้าไปเลย

อีกทีนึงคืออยู่บนแท๊กซี่ก็ให้แท๊กซี่จอดปั๊มแล้วก็เข้า

อีกทีคือรอรถสองแถวออกแต่ปวดมาก เลยลงถามคนแถวนั้น คนแถวนั้นพาเข้าห้องน้ำคนงานก่อสร้าง

คือต้องถามอะครับ แต่ถ้าข้างทางไม่มีร้านค้า.....ซวยครับ

เคยเหมือนกันครับ เข้าใจความรู้สึกเลย

คือวันนั้นผมตื่นสาย ผมต้องรีบอาบน้ำ เพราะยังมีน้องสาวกับพ่อรอใช้ห้องน้ำอยู่

เลยตัดสินใจค่อยไปปลดปล่อยที่ทำงานก็ได้ฟะ


แต่ปัญหาก็เกิด เพราะตอนยืนรถไฟฟ้ามันก็เกิดขึ้นรวดเร็วมาก ไม่ทันได้ตั้งตัว

ผมนั่งจากสายสีลมไปต่อสายสุขุมวิท เป็นจังหวะที่ลูปหยุดปวดพอดี แถมไปแต่เช้าคงไม่มีห้างเปิด

เลยลุยต่อที่สายสุขุมวิท ทันใดนั้นมันก็กลับมาอีกครั้งอย่างรวดเร็วและรุนแรง ผมยืนบิดไปอยู่ 10 นาทีก่อนจะถึงสถานีเป้าหมาย

พอรถจะจอดที่สถานี้เป้าหมาย จังหวะนั้นเองผมรีดเร้นจักระผิดพลาด จักระที่ไม่มีมวลบางส่วนได้เล็ดรอดออกมา ผมอายมากแต่ไม่สนใจแล้ว

ประตูเปิดผมก็ทำการรีดเร้นจักระเพื่อปิดประตูทวาร แล้ววิ่งเต็มกำลัง เป้าหมายคือที่ทำงานที่ห่างออกไป 400 เมตร

พอถึงที่ทำงานผมไม่แวะเข้าห้องทำงานเพื่อเอาของไปเก็บก่อน แต่ตรงดิ่งไปยังเป้าหมายหนึ่งเดียวคือห้องน้ำ

ตำแหน่งที่ผมยืนบนรถเมลล์คือ ข้างคนขับครับ ผมคนแน่นรถมากและผมมองไม่เห็นทางข้างหน้าเลยเพราะผมตัวสูงและย่อลงไปตูไม่ได้เลย ผมเลยต้องเสี่ยงดวงครับ หากจอดป้ายต่อไปผมต้องรีบลงก่อน เพราะถ้ารถติดต่อไปอีก ผมไม่ไหวแล้วแน่ๆอ่ะครับ

มีครั้งนึงท้องเสียที่ แพลตตินั่มประตูน้ำ ชั้บน0อาหารห้องน้ำเต็มหมด วิ่งขมิบตูดแบบจะเป็นจะตาย เหมือนโลกทั้งใบกำลังจะแตก ลงมาทีละชั้นแม่มเต็มหมด จนมาถึงชั้นแรกพอเข้าห้องน้ำปล่อยเสร็จ ออกมาแล้วถึงรู้ว่าตูรีบจนเข้าผิด ไปเข้าห้องน้ำผู้หญิง เหอๆ

ปล.บางทีปวดมากๆนี่ผมก็ชอบนะ เพราะตอนปล่อยนี่วินาทีเดียวแพร่ดออกมาหมดเลย โล่งมาก เป็นการเข้าห้องน้ำที่เร็วที่สุด