ขอเกริ่นนำนะครับ วันนี้ผมรับโทรศัพท์จากพี่สาว เริ่มมาก็ บรรยายว่า ลูกสาวของเขา ไม่มีแท็บเล็ตใช้ แต่ เพื่อนร่วมห้องลูกเขามี แล้ว ประมาณว่า มีการอวดเบ่งกัน ว่า ลูกสาวเขาไม่มี และ ไม่ให้แตะกัน หวงของกัน
อารมณ์ประมาณ ลูกสาวไม่มี เลยอยากให้มีกะเขา เลยพูดกะผมว่า จะให้ผมออกเงินให้ ผมก็งงสิ เลยบอกว่า

ผม - มันใช่เรื่องไหมเนี่ย ที่เด็กๆทะเลาะ น้อยใจกัน แล้ว ผมต้องเข้าไปออกเงินซื้อเพื่อ สนองความต้องการที่จะอวดกัน
พี่สาว -ก็เด็กมันจำเป็นต้องใช้ มันไม่ใช่แค่ เอามาเปรียบเทียบกัน แต่เด็กมันจะต้องใช้หาข้อมูล หาความรู้
ผม - แล้ว ผมจำเป็นต้องออกเงินด้วยเหรอ ให้พี่ชาย (ผัวเขา) ออกสิ
พี่สาว - ก็มันใช่เรื่องไหมล่ะ ที่จะให้เขาออกให้
ผม - แล้วของผมใช่เรื่องไหมล่ะ ?
พี่สาว -ไม่ใช่ล่ะมั้ง ก็มึงเป็นอานี่
ละผมก็หลุด เลยบอกไปเลยว่า

ผม - เห็นพี่ พยายามทำตัวเป็นคนดี แม่พระ จิตเมตอารีย์ แต่ โยนภาระมาให้ผม ปากบอกว่า ไม่มีเงิน วันๆก็ไม่เห็นจะทำอะไร งานการก็ไม่ทำ

ละพี่สาวก็เริ่ม ทวงบุญคุณ ว่าแต่ก่อน ยังงั้น ยังงี้ ละก็พูดว่า กรูจะได้รู้ไว้ ว่า มรึงนิสัยแบบนี้ ลอยตัวแล้ว คบไม่ได้แล้ว บลาๆๆ ตัดขาดกัน บลาๆๆ แล้ว ก็วางสายไป

--------------------------------

เฮ้อ...... บอกตรงๆนะครับ ผมเซ็งมาก กับ การที่พี่สาว และ คนรอบข้าง ผมเป็นคนแบบนี้ ไม่ใช้เหตุผลอะไร ใช้ความรู้สึกนำหน้าล้วนๆ แล้ว มีนิสัยเยี่ยงขอทาน ไม่ลงมือทำอะไร นอนรอโชคลาภปฏิหารย์ บอกตรงๆว่า เบื่ออ่ะครับ คุยกับคนที่ไม่ใช่ปัญญาชน ผมเหนื่อยจริงๆ มีใคร ต้องเจออะไรแบบผมมั่ง

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมครับ

ทำบุญอย่าหวังผล ทำบุญอย่าเกินตัว

ตอบไม่ตรงคำถาม เพราะคำถามแบบนี้มันไม่มีคำตอบ

สรุปอามีหน้าที่ซื้อของให้ แล้วจะมีพ่อแม่ไว้ทำไมฟะ ผมว่าพี่คุณพูดตรงนี้ออกมาเค้าคงรู้แล้วล่ะว่าเหตุผลเค้าอ่อนแค่ไหน ก็เลยทำฟอร์มโกรธตัดญาติ

เคยครับ แต่ผมให้เท่าที่ผมให้ได้ และไม่ให้ผมต้องอดเพื่อเขา

ปัจจุบันก็เรื่องของยายผม ตอนนี้ เรื่องอาหารการกินหลักของยายผม กลายเป็น ผมกับแม่ต้องคอยจ่ายให้
ทั้งๆที่ญาติที่บ้านยายก็มีกันตั้งหลายครอบครัว

แต่ไม่อยากเล่ามากกว่านี้ละ คิดแล้วปวดหัว

ญาติฝั่งพ่อ-ปู่ เคยถาม มีเงินเดือนเยอะแยะเอาไปใช้อะไรหมด ใจอยากบอก แต่ไม่อยากพูดเลยได้แค่บอกว่า จ่ายค่าอยู่กินค่าไฟค่าน้ำค่ามือถือก็หมดละเงินผม


ปล. ยายผมป่วย ไม่ขยับตัวด้วยตัวเองมาหลายเดือนละ เลยต้องดูแลเหนื่อย เลยเป็นเหตุให้ที่แม่ผมไม่ได้ไปดูแลเองเลยต้องลงเงินค่ากินอยู่ซะงั้น (แม่บอก ไม่ลงแรงก็ลงเงินไปนี่แหละทำไงได้)

เป็นผมก็ สะดวกก็ให้ ไม่สะดวกก็ไม่ให้ แล้วแต่ฟามสะดวก


แต่วิธีคิด ของเขา แย่มาก อันนี้ไม่ไหว เหมือนบัวที่อยู่ใต้ตม

เป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะไม่เป็นที่ถูกใจคนอื่น แม้เราจะไม่ได้ทำอะไรผิด
เป็นเรื่องธรรมดาที่คนอื่นจะประพฤติตัวไม่ถูกใจเรา ทั้งที่เราก็ไม่ได้ทำอะไรไม่ดี
เพราะมนุษย์ สังคม และโลก มันเป็นเช่นนี้ เป็นธรรมดาของโลก

ในกรณีของป๋า พี่สาวป๋าคงเป็นว่าป๋าเป็นถึง รองผอ. แค่ซื้อแท็บเล็ตให้หลานสักเครื่องเป็นเรื่องจิ๊บๆ ก็เลยมาขอให้ป๋าซื้อให้หลาน(อยากให้ลูกไม่น้อยหน้าเพื่อน แต่ก็เสียดายเงินตัวเองเนอะ) แต่ทีนี้พอป๋าไม่ให้ก็เกิดโมโหขึ้นมา คนเราพอโมโหแล้วก็ขุดเรื่องเก่าๆมาด่าได้สารพัดล่ะ ยิ่งป๋าเป็นน้องด้วยคุณพี่ก็เลยยิ่งไม่เกรงใจ ก็เท่านั้นล่ะค่ะ

ป๋าไม่ต้องไปคิดมากหรอกค่ะ เรื่องธรรมดาโลกค่ะ กับญาติจอมบงการ(แต่พอเกิดปัญหาก็ใช่ว่าจะมาช่วยหรือร่วมรับผิดชอบนะ) กับญาติที่ขอพึ่งพาอาศัยอยู่ฝ่ายเดียว(แถมบางรายไม่สำนึกบุญคุณด้วยนะเออ) แล้วเรื่องแท็ปเล็ตเมื่อป๋าเห็นว่า ไม่ใช่เรื่องที่ป๋าจะต้องไปให้ ก็ไม่ต้องให้ค่ะ คำพูดของคุณพี่ก็ไม่ต้องไปใส่ใจนักหลอกค่ะ เมื่อเราทำในสิ่งที่เราเห็นว่าดีแล้ว ก็จงเชื่อมั่นแน่วแน่ไม่สั่นคลอนค่ะ อย่าให้คำพูดไม่ดีของคนอื่น การกระทำไม่ดีของคนอื่นมาบั่นทอนจิตใจเราได้ค่ะ อีกอย่างพี่น้องกัน ทะเลาะกัน เดี่ยวก็ดีกันได้ใช่ไหมล่ะคะ???

ป.ล. 1. จริงๆแล้วป๋าอาวุโสกว่าฉันตั้งเยอะ ไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะบังอาจแนะนำหรือสอนป๋าได้ ก็ถือซะว่าเล่าสู่กันฟังละกันนะคะ
2. เมื่อมีท่านใดทำดีกับฉัน ฉันซาบซึ้งทุกครั้งค่ะ แต่กับคำพูดไม่ดีที่คนอื่นพูดใส่ฉัน พูดจริงๆเลยว่า ฉันไม่ค่อยรู้สึกรู้สาอะไรเลย ทำนองว่า สักแต่ว่ารับรู้แต่ไม่ใส่ใจน่ะ จะว่าไปก็เป็นสกิลที่พิลึกพิลั่นดีนะ อารมณ์ดีเมื่อโดนชม แต่เฉยๆเมื่อโดนด่าโดนว่า บางครั้งบางคราวกลับรู้สึกสนุกด้วยซ้ำ ที่คนอื่นต้องอุตส่าห์มาเครียดมาด่าฉัน ส่วนฉันชิลๆตลอดศกอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ได้สนับสนุนการด่าทอหรอกนะ เพราะมันเป็นสิ่งไม่ดีน่ะ

ไม่รู้สิครับ ผมว่าอยู่ที่สันดอนคนล้วนๆ

ผมก็เคยมีพี่เขยเล่นพนันจนบ้านจะโดนยึด ก็ให้พี่สาวผมบากหน้ามาขอเงินผม

พอผมบอกปฎิเสธก็ลำเลิกบุญคุณนู่นนี่นั่น ทั้งยังไปแพล่มให้ญาติๆฟังว่าผมใจดำ เลวอะไรทำนองนั้น

แต่ที่ฮากว่ายังมีหน้าโทรมาขอแกมบังคับอีก

ผมก็สวนไป"ผมไม่ให้ ตอนผัวพี่ไปเล่นไพ่ไม่รู้จักห้ามกัน พพอจะหมดตัวมายืมผม ผมไม่ให้ยังไปนินทาผมกับทุกคน ในเมื่อพี่เห็นผัวดีกว่าน้องในไส้เราก็อย่าติดต่อกันเลยจะดีกว่า"

แปลเป็นภาษาพ่อขุนรามเองนะ

ก็ตัดขาดกันตั้งแต่ตอนนั้น ผมไม่สนใจนะใครว่าใจร้าย โหดร้าย

เงินเราหามาอย่างลำบาก เออถ้านั่งกระดิกเท้าแล้วเงินเด้งเรื่อยๆจะว่าไปอย่าง

แฟนเขาน่ะ เงินเดือนมากกว่าผมอีก ทำงานรัฐวิสาหกิจ การไฟฟ้า แต่เนื่องจากมีหนี้สินล้นพ้น แถม บอกขายของไม่ดี ก็เลยผลักภาระมาให้ผม ก่อนหน้านี้ ก็มาขอ "ยืมเงิน" ผม บอกจะติดมุ้งลวดกันยุงที่บ้าน ผมก็บอกไปตรงๆว่า "พี่ไม่ได้ทำงาน แล้วจะหาเงินที่ไหนมาคืนผม" ก็เงียบ

บอกตรงๆอ่ะครับ ทุกวันนี้ผมอยู่ในสังคมปัญญาชน มาเจองี้ พูดไม่ออกเลย เหตุผลห่าเหวอะไรใช้ไม่ได้เลย

พี่น้องกัน ถ้าช่วยกันได้ผมก็ช่วยนะ
แต่ถ้าพี่น้องอยากให้ช่วยแต่ไม่สำนึกผมก็ไม่ช่วย และในกรณีนี้ผมไม่ช่วยอะ

แต่กรณีที่ผมช่วย ถ้าน้องมาพูดดีๆว่าอยากให้ลูกมีการศึกษา ได้มีของใช้ อยากจะขอร้องช่วยลูกหน่อยได้มั้ย แล้วถ้าเราบอกไม่ได้น้องก็บอกว่า ขอบคุณนะถึงไม่ได้ก็ไม่เป็นไรแล้วก้ขอโทษที่รบกวน และน้องไม่ได้มาขอบ่อยๆ ผมก็ช่วย

ผมมองว่าป๋าอะ มีปัญญาช่วยได้อยู่แล้วไม่สะเทือนหรอก แต่รู้สึกประมาณว่า ห่ารากขอดีๆและเหตุผลดีๆจะไม่บ่นเลย หลานตัวเองอะช่วยได้ แต่ขอ tablet เพราะลูกคนอื่นๆมีเนี่ยนะ แล้วมาทำเนียนว่าเราต้องซื้อให้อีก พูดจาหมาไม่แดรก ฝันไปเหอะว่าจะช่วย

เอาแท๊บเล็ตเพื่อไม่ให้น้อยหน้าเพื่อนเนี้ยนะ ผมกลัวว่าเด็กมันจะติดเกมมากกว่าเรียนเข้าไปอีกนะ
เดี๋ยวนี้โรงเรียนยึดแท๊บเล็ตแบบที่ยึดมือถือป่าวหวา

ลืมบอกไปครับ เมื่อประมาณ 1 เดือนก่อน โทรมาหาผม ว่า หลานจะเรียนพิเศษ บลาๆๆ แต่เขาไม่มีเงิน แต่อยากให้ลูกเรียนดี ผมก็ออกเงินให้ 4000 บาท (3000 บาทช่วยหลาน 1000 บาท ช่วยพี่...)

แต่เมื่อกี๊ตอนด่าผม บลาๆๆ มึงลอยตัวแล้ว กรูจะได้รู้ไว้ว่า มรึงนิสัยแบบนี้ ไม่พูดถึงเงินที่เอาไปก่อนหน้านี้ซักคำ แล้ว ตอนด่ายาวมากครับ เหมือนไม่ได้ใช้ความคิดเลย เหมือนนึกอะไรได้ก็พูดๆๆ แล้ววางสาย

อารมณ์ของผมนะครับคุณ 4บาท คือมันไม่ใช่ "ครั้งแรก" ครับ เพราะ ขอมาหลายครั้งแล้ว จนครั้งนี้ผมรู้สึกรำคาญว่า เขาโยนภาระให้ผมมากเกินไปละ บ่อยเกิน แถมเหตุผลก็ไร้สาระมาก จนผมรู้สึกเลยว่า เขาไม่คิดจะลงมือทำอะไรเลยหรือ ? เรื่องเงินน่ะผมไม่ลำบากหรอก แต่เอาจากผมไปบ่อย และ เยอะ และไม่เคยพูดถึง แบบนี้ไม่ไหวอ่ะครับ

พี่สาวป๋ายังอายุน้อยอยู่ เลยคิดไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่ (ขนาดป๋ายัง 15 เอง)
มีทวงบุญคุณคอยป้อนข้าวป้อนน้ำมาแต่เด็กซะด้วย เหอะๆๆ
จะขอสามีก็คงกลัวสามีด่ากลับแบบป๋านี่แหล่ะมั้ง
ไม่แน่อาจจะขอไปแล้ว แถมโดนด่าไปแล้วก็เป็นได้ เลยมาขอน้องแทน

เป็นไปได้ครับ เพราะ แฟนเขา เป็นคนตระหนี่ เขาเป็นคนประเภทที่เงินเล็กเงินน้อยก็ไม่ได้ 10-20 บาท ก็เป็นเรื่องเป็นราวได้ ยิ่งเรื่องไร้สาระแบบ แท็บเล็ตอะไรแบบนี้ ไปขอเขา โดนด่าเปิงแน่ เลยโยนภาระมาให้ผม ผมถึงบอกไง ผมเบื่อนิสัยเยี่ยงขอทานแบบนี้มาก ไม่ลงมือทำอะไร เสียดายเงินตัวเอง ผลักภาระให้ชาวบ้าน

บอกไปสิครับว่า ทำไมไม่ขอสามีเค้า ถ้าเขาบอกว่าขอแล้วไม่ให้ ก็บอกไปว่า

"ผมเคารพการตัดสินใจของพี่ชาย"

เคยครับ ผมส่งเงินกลับบ้านให้แม่เดือนละ6000 บางเดือนก็หมื่น ทุกเดือน พี่ชายไม่เคยส่งช่วยสาเหตุบอกว่า กุมีลูกมีเมียแล้ว ลำบากกว่ามิงตั้งเยอะ มิงตัวคนเดียว สบายจะตายห่า ส่งตังแค่นี้จะเป็นไร แล้วพอผมถามแม่ แม่ก็บอกเหมือนกันว่าพี่มีลูกมีเมียแล้ว เขาลำบาก ช่างเขาเถอะ เดือนนี้ก็เพิ่ง ขอมอเตอรไซด์คันใหม่ คันเก่ามันพัง ก็เลยให้ไป 4หมืนไปซื้อสดเอาดีกว่า แต่แกก็ยังถามว่า แล้วเงินที่สงของเดือนนี้ละ โห เดือนนี้ทั้งเดือนตังเหลือ ไม่ถึงพัน ไม่เคยมีคนสนใจ แต่ยังดีมีเพื่อนแท้ อิอ่อน ช่วยได้ถึงไม่อยากให้ช่วยก็เถอะ