แต่ก่อนเล่นชิล ๆ จะฉากตกใจ ฉากตุ้งแช่ เล่นสบาย ๆ

ตอนนี้จะเล่น RE2 RE7 เล่นได้แปบ ๆ 10 นาที 15 นาที ไม่จบสักเกม

ใจเต้นตึก ๆ กลัวไปเลย

อยากกลับมาเล่นได้อีก

หายากครับ ปกติเค้าจะมีแต่ด้านชากับชาชิน ดันเป็นนานเข้าเกิดกลัวขึ้นมานี่แปลกอยู่

เล่นไปเรื่อยๆจะยิ่งมีภูมิคุ้มกันครับ แต่กับซีรีย์ fatal fame บน ps2 นี่ผมกลับไปกี่ทีก็ไม่เคยจบหลอนเกิน

ผมเคยเป็นกับภาพศพสยองๆอ่ะครับ เมื่อตอนเด็กถึงวัยรุ่น ชอบดูหนังสืออาชญากรรมที่มีภาพศพสยองมาก แล้วตอนนั้นบ้านผมอยู่ใกล้ สน. ด้วยเวลาปอเต็กตึ้งเอาศพมาพิมพ์ลายนิ้วมือที่ สน. ผมไปดูประจำไม่ว่าจะเละ จะขึ้นอืดแค่ไหนก็ดูได้สบายๆ อารมณ์อยากรู้อยากเห็น

ตั้งแต่ไปดูคลิปตัดคอของพวกอัลกออิดะฮ์ มันรู้สึกทารุณโหดร้ายมาก จากนั้นมาพวกภาพสยองแนวๆนี้จะไม่อยากดูอีกเลย มันติดตาเก็บไปคิด หดหู่ ทั้งวัน

รวมถึงจะเริ่มกลัวนิดๆกับเกมสยองขวัญ หนังผีด้วยแต่ไม่มากเท่าไหร่ ยังเล่นได้สบายอยู่ แต่รู้สึกว่าขวัญอ่อนลงไป

กรณีผมเหมือนคลิปตัดคอมันไปทำร้ายจิตใจเราอย่างมาก บางทีของคุณอาจจะมีอะไรทำนองนี้มากระตุ้นด้วยรึเปล่า

.....กรณี อายุมากขึ้น ลองเช็ค สุขภาพร่างกาย แทนก่อนดีกว่าครับ (ตรวจร่างกายประจำปีอะไรงี้...)

เหมือนกันครับเล่น RE2 ไม่เคยจะเคยจะถึงไหน ( ถึงจะทนเล่นรอบแรกให้จบก็เถอะ) พอเปิดเกม เจออะไรที่ปีบคั้นมากๆเข้า ก็เครียด ไม่ไหวๆ

ยิ่ง dead by daylight ยิ่งกรี๊ดแตก เลิ่กลั่กไปหทด

ผมคล้ายๆกันครับ เมื่อก่อนใส่หูฟังเล่น outlast สบายๆ
ปัจจุบัน เล่น the last of us part 2 นี่สะดุ้งทีแทบวางจอยครับ

แต่ปัญหานี้เกิดเฉพาะเวลาเล่นเองครับ ถ้าดูคนอื่นเล่นจะไม่ค่อยรู้สึกอะไร
พวกเกมแนวสยองขวัญผมว่าคนดู กับคนเล่นคนละ ฟีล กันเลยครับ

ผมกลับชอบครับ ยิ่งหลอน ยิ่งกดดัน ยิ่งชอบครับ แต่จะไม่ชอบแบบให้หนีอย่างเดียว ชอบแบบre,the evil within,the last of us เลือกสู้หรือหนีได้

ผมนี่โคตรอยากเล่นเกมผี เกมสยองขวัญเลย แต่หลัง ๆ มีแต่เป็นเกม First Person คือสำหรับผม เบื่อมาก เบื่อไม่พอ ผมจะอ้วกเวลา กล้องหันที่แคบ ๆ ไปมาแล้วช่วงเวลาที่เราต้องหาทางไป แล้วไม่เจอ เราก็จะเดินวนไปมา ยิ่งทำให้ปวดหัวเข้าไป

สรุปคือ สำหรับผม อยากเล่นมาก แต่เบื่อ FPS มาก

อาจเป็นโรคpanic ก็ได้นะ ถ้าแบบตกใจอะไรง่ายๆ หัวใจเต้นแรง

ผมมองว่าเกมยุคใหม่ๆ มันสมจริงทั้งภาพและเสียงขึ้นครับ

ทำให้มันอินได้ง่ายครับ


แต่พวกเกมที่เรามีอาวุธเยอะๆ เป็นคลังแสงเคลื่อนที่ผมจะไม่ค่อยรู้สึกดดันเท่าไร (ยกเว้นบางเกมอย่าง bioshockภาคแรก อันนี้ตื่นเต้นจริง)

อย่าง RE7 ช่วงแรกนี้ละกดดันสุด แต่พอเรามีอาวุธความบันเทิงบังเกิด

ยิ่งได้เล่นเป็น คริส กับ โจ โคตรบันเทิงวิ่งใส่อย่างเดียว

เป็นบางเกม ไบโอภาคก่อนๆไม่เป็น แต่มาเป็นในภาค ps 3

ที่แคลร์อยู่บนเกาะ แล้วมีคนตามไปช่วย (จำชื่อภาคไม่ได้)

ที่มีศัตรูล่องหน เหตุการณ์เป็นแบบอดีต กับ ปัจจุบัน

เล่นไปสักครึ่งได้แล้ว กดดัน ไม่เล่นต่อเลย ดูยูทูปตอนจบเอา


Evil Within เล่นแล้วกดดัน เพราะอาวุธน้อยด้วยมั้ง

เล่นแค่ช่วงแรกๆ ลอบๆหลบๆศัตรู เล่นแบบ Last of Us เลยน่ะ

ดูลาดเลาให้ทั่วแล้วค่อยวางแผนลงมือ แต่เพราะฉากมันมืดเยอะ

ศัตรูก็ฆ่ายาก เล่นวนอยู่กะที่ ลอบๆหลบๆล่อไปเกือบ 2 ชม.

เลิกเล่นเลย เป็นงี้ 2 - 3 วันได้ ที่เดิมช่วงแรกๆ


Dying Light เล่นจบได้ มีกลัวบ้าง แต่จะเล่นแต่ตอนกลางวัน

พอฉากเริ่มจะมืดแล้วเข้าฐานนอน พอหลังๆเริ่มมีของ มีปืน มียิงตะขอ

ก็เริ่มออกมาเล่นกลางคืนบ้าง แต่เล่นใกล้ๆฐาน ถ้าเล่นไกลฐาน

ก็ยิงเปรี้ยงแล้วหนี ยิงตะขอรัวๆ หรือไม่ก็อยู่เขตใกล้ฐาน

แล้วไรเฟิลส่องยิงเอา

เกมมันสมจริงขึ้นด้วยเลยยิ่งน่ากลัวมั้งครับ

ของผมตรงกันข้ามเลย ตอนเด็กเคยเล่นเกมClock Tower เจอเสียงหัวเราะเด็กผีเข้าไปผมนอนไม่หลับเป็นอาทิตย์ เกมผีอื่นๆอย่างSiren hillผมก็เล่นไม่ไหว ผมเล่นได้นิดเดียวยอมแพ้ ส่วนพวกตระกูลBioผมไม่กลัวแหะ ตอนเด็กผมเล่นซีรี่ย์นี้สบายมากๆ


มาตอนนี้ เกมไหนที่อวยๆกัน ผมเฉยๆหมดอ่ะ อาจจะเพราะผมเริ่มแก่แล้ว ผ่านอะไรมาเยอะ เจอมุกผีดาดๆเฝือๆมาเยอะ จิตใจเลยเริ่มด้านชา

เป็นครับ แก่แล้วหัวใจอ่อนแอ เมื่อก่อนหนังโรคจิต สยองขวัญสมองไหล ไส้ทะลัก เฉยมาก เดี๋ยวนี้ ใจหวิวตลอด เกมผีด้วย เมื่อก่อน ตุ้งแช่เท่าไหร่ก็ชิวๆ เดี๋ยวนี้ แค่เสียงฟ้าร้องในเกม ก็สะดุ้งโหย๋ง หาสาเหตุไม่ได้เหมือนกันว่าเพราะอะไร

ผีชีวะ เมืองห่าผี ฮวนติ้งกาว ซัฟเฟอร์ริ่ง ดิเมนเที่ยม
จบมาแทบทุกภาค ถึงจะเกมแอคชั่นซะส่วนใหญ่
แต่บรรยากาศก็กดดันนะ