ผมอยากเล่าประสยการณ์ของคนที่เครียดมากๆมาเบ่าให้ฟัง ผมเคยมีปัญหา ทำให้นอนไม่หลับไป เป็นสิบๆวัน จนต้องไปหาจิตแพทย์

ตอนที่เจอ จิตแพทย์ ผมก็หวังจะให้เขาจ่ายยานอนหลับ หรือวิธีทำให้หายเครียดมา
แต่หมอเขาเขาบอก "ปัญหาที่คุณเป็นอยู่ มันเป็นเพราะ สมองมันพยายามหาทางออกหรือแก้ปัญหา แต่พอมันแก้ไม่ได้มันจะ ไม่ยอมให้เราพักผ่อน "
แต่ปัญหามันจะเบาบางลงถ้าเราคิดว่า "เวลาเป็นตัวรักษาปัญหา"
ส่วนตัวผม ไปอ่านพวกบทความเรื่องนอนไม่หลับ มา เขาบอกว่า พอเราเข้าสภาวะเครียด แบบหาทางออกไม่ได้มันจะเป็นแบบผมเนี้ยแหล่ะ ปัญหามันจะมีเรื่อง ฮอร์โมนไม่สมดุล, สมองจะมีเคมีผิดไป สมาธิ สติปัญญาจะลดลงชั่วคราว เกิดให้มีการตัดสินใจผิดพลาด มีอารมณ์แปรปรวน ถ้าเป็นเกิน 5 วัน ภูมิคุ้มกันจะตก เป็นโรคติดต่อง่าย เป็นนานๆอาจจะถึงแก่ชีวิตได้

ผมสื่อว่า ถ้าเรามีปัญหา แบบคิดไม่ออกว่าจะแก้ยังไง ก็ควรปรึกษาคนใกล้ตัว ก่อนนะครับ

ไอ้ตอนผมเป็นนี่มันเหมือนมีปัญหาที่ แก้ไม่ได้เห็นอยู่คาตาแบบนั้นแล้วเราก็คิดอยู่แต่เรื่องเดิมๆ วนอยู่อย่างนั้น
แต่พอมาคิดตอนนี้มันเป็นปัญหางี่เง่า ไปเอง เห็นว่าแก้ไม่ได้ก็ชั่งมันบ้างก็ได้ถ้า เราไม่เดือดร้อนมากจะเป็นจะตาย หรือถ้าคนอื่นมันจะเดือดร้อนก็ปล่อยให้คนที่จะเดือดร้อนมันรับผิดชอบตัวเองไปเลยน่าจะง่ายกว่ากันเยอะ

สรุปคือ ผมแก้ปัญหาด้วยการเตะถ่วงปัญหาไปเลย "ชั่งแม่ม" ดีกว่ามานอนไม่หลับเสียสุขภาพตัวเอง ไว้ถ้ามันจะมีปัญหาใหญ่กว่านี้ ก็จะได้มีแรงมาแก้ปัญหาใหม่ๆ


ถ้าให้เปรียบว่า ปัญหาเป็นลูกเทนนิส แล้วปกติผมจะเป็นคนแบบเห็นปัญหาปุ๊บ ผมจะตีไปให้ไกลๆตัวตลอด แต่ไอ้ปัญหาที่ว่า มันเป็นลูกเทนนิสที่ตีไม่ได้ มันจะคาอยุ่ในสายตาแบบนั้น บางคืนนอนยังคิดรู้สึกผิดว่าเป็นความผิดของเราที่ตีลูกนี้ไม่ได้ แต่ตอนนี้จะเห็นมันคาสายตา ผมก็บอกว่าเออมึงมีอยู่แต่กูจะไม่ตีมึงตอนนี้ก็เท่านั้นเอง