ไอนอนไม่หลับนี่ผมเพิ่งเข้าใจเลย ง่วงมากแค่ไหน พยายามข่มตานอนก็นอนไม่หลับ สมองมันจะคิดไม่หยุด คิดวนไปวนมา จนมันรู้สึกได้ว่าเริ่มสมองเริ่มล้า หายใจไม่สะดวก ทรมานมาก

ปัญหาของแต่ละคนไม่เท่ากัน บางคนมองแล้วเรื่องเล็กน้อย บางคนเป็นเรื่องใหญ่ การคุยกับคนรอบข้างก็ช่วย แต่สำคัญคือความคิดของตัวเอง ซึ่งมันยากที่สุด ตัวผมเองรู้ว่าต้องทำไง ปัจจุบันยังทำไม่ได้เลย ทุกวันนี้หาหมอ จากกินยาแก้เครียดธรรมดา ต้องเพิ่มยาต้านเศร้าขึ้นมาละ ไม่รู้ว่าวันไหนจะหลุดพ้น หวังว่าจะไม่ถึงขั้นซึมเศร้านะ