ผมเริ่มเล่นซีรีส์ยากูซ่าครั้งแรกก็ภาค Like a dragon นี่แหละ นานๆ ทีจะเห็นพระเอกทรงนี้

พอได้เล่นก็ไม่ผิดหวัง นี่มันเกมตาลุงสำหรับผู้เล่นวัยลุงอย่างฉันชัดๆ

คือวัยอย่างเราก็ชักไม่อินกับการสวมบทบาทพระเอกสไตล์วัยรุ่นหล่อๆ เท่ๆ แอ็คท่าพูดจาเบียวๆ ละ พอมาเล่นเกมนี้เลยรู้สึก Related หลายอย่าง

พระเอกอายุสี่สิบ เพื่อนร่วมทีมแต่ละคนก็มีอายุอยู่ในวัยผู้ใหญ่กันทั้งนั้น เนื้อหาในเกมเลยเล่าในมุมมองของผู้ใหญ่ ไม่มีหรอกความหวังความฝันแบบวัยรุ่น ตัวละครคุยกันแบบผู้ใหญ่ที่ผ่านโลกมาแล้ว แต่ละคนมีปัญหาของผู้ใหญ่ให้ต้องเผชิญ ถึงพวกลุงๆ ในเกมจะเป็นพวกขี้แพ้ที่ล้มเหลวในสังคม แต่ก็มีคุณธรรม ใครเดือดร้อนก็ยื่นมือเข้าช่วย ใครโดนเอาเปรียบก็ช่วยทวงความยุติธรรมให้ เล่นแล้วรู้สึกว่า เออ พวกนายนี่แหละฮีโร่ในชีวิตจริง

ผิดคาดอยู่อย่าง คิดว่าเกมจะออกแนวฮา บ้าๆ บอๆ แต่เนื้อเรื่องเครียดชิบเป๋ง ตรงที่กาวๆ เพี้ยนๆ ไปอยู่กับซับเควสต์มากกว่า