ตอนนี้รู้สึกว่าเริ่มจะมองเห็นความผิดพลาดที่จะเกิดอยู่ร่ำไร
มีทางเลือกอยู่3ทาง
-ทางแรกคนอื่นอยากให้ไปให้สุดเพราะเข้าไปแล้วแต่รู้สึกอึดอัด แต่ก็ยังพอสามารถกลับมาต้นทางได้
และถึงแม้สุดทางอาจจะต้องต่อทางสุดท้ายอยู่ดี
-ทางที่สอง อยากไป ถ้าเข้าไปแล้วกลับไปทางแรกไม่ได้อีกต่อไป และคนอื่นอยากให้ไปทางแรก
มากกว่าเพราะไปทางแรกได้ระยะหนึ่งแล้ว เขาว่าทางนี้ลำบากมาก อาจถึงขั้นออกกลางคัน
แต่ยังไม่เคยเจอกับตัวเองเพราะไม่เคยเข้าไป (อนึ่ง เส้นทางนี้ต้องขยัน อดทน ซึ่งไม่ตรงกับนิสัยผม
แต่ว่ากันว่า เส้นทางนี้สามารถดัดนิสัยคนได้) และแม้สุดทางแล้วก็ยังต้องทำงานลำบาก
ก็ยังคงรู้สึกอยากไปเส้นทางนี้
-ทางสุดท้าย จะเข้ามาทางนี้เมื่อไหร่ก็ได้ และสุดทางทันที คือต้องทำงานที่ได้มา

เวลาก็เหลือไม่มาก... ผมหวังว่าผมคงไม่ทำผิดพลาด... หวังว่าจะเลือกได้ถูกต้อง...
หวังว่าจะไม่เสียใจภายหลัง... ผมยอมรับว่าตัวเองตอนนี้ขี้เกียจและเป็นคนไม่กระตือลือล้น
ตัวอย่างง่ายๆก็คงจะเป็นนอนดึกตื่นสายนี่แหละ อยากจะเลือกเส้นทางให้เด็ดขาดแต่ติด
ทั้งตัวเอง ทั้งคนอื่น... แอบคิดกับตัวเองว่าทางที่สองมีหลายคนไม่อยากไป แต่ตัวเองอยากไป
ก็น่าจะมีโอกาสได้ไปสุดปลายทาง... แต่ถ้าเกิดไม่ไหว ใจไม่สู้ สุดท้ายมันก็จะเสียอะไรต่างๆไปอีก
ผมเข้าใจว่าแทบจะทุกๆอย่างล้วนมีต้นทุนเสียโอกาส ทำอะไรอย่างหนึ่ง ก็เสียโอกาสทำอีกอย่าง
แต่ผมเองก็ยอมรับไม่ได้หากเสียทั้งสองอย่างไป เคยได้ไปโรงพยาบาลจิตเวชเพราะเรื่องงี่เง่า
อย่างการเก็บตัวเพราะผิดหวังไม่ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ถึงแม้"อาจ"จะได้ในสึ่งนั้น แต่ใน
วิธีการที่แตกต่างออกไป ซึ่งมันทำให้ผมได้ยามาทานประจำทุกวันในปัญหา"มีความเครียด"
และเสียประวัติ... มีสองสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกแย่ก็ตัวเอง สองสิ่งที่ธรรมดาเอามากๆ คือ
"ไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ" และ "ได้ในสิ่งที่ไม่ต้องการ" อันแรกพอทำใจได้ว่าด้วยเหตุผล
ยกเว้นบางสิ่งที่ดูไร้เหตุผลเอามากๆและต้องการจริงๆประกอบกัน อันที่สองก็แบบ
อยู่เฉยๆก็ได้มา เป็นของที่แบบเหมือนจะดี แต่ไม่ได้ต้องการ ผลหลายๆครั้งก็กลายมาเป็น
ปัญหาซะงั้น จะปฏิเสธก็ไม่ได้ ตอนนี้กำลังคิดอยู่ว่าอนาคตตัวเองจะเป็นอย่างไร จะต้อง
เจอกับอะไรบ้าง แต่ยิ่งคิดกลับยิ่งจบที่ว่า "ผมไม่รู้..."