สงสัย....ชิโอโน่นี่คงเป็นทาสกามแบบบลัดออกี้แน่ๆ (ฮา

แล้วอีตาแว่นออกมาถวายผางเข้าให้นั่น....ถ้าเกิดเป็น "พ่อคาเนกิ" ขึ้นมาล่ะคงปวดหัวพิลึก (แต่เวลามัน..ไม่น่าใช่มั้ง ?)

ความรู้สึกของเด็กที่ถูกทิ้ง แล้วสกรูอัพจนกลายเป็นนกฮูกได้ตั้งแต่อายุแค่สิบกว่าๆนี่ คงเจออะไรมาเยอะพอดู แต่ก็ยังรักษาตัวไม่ให้กลายเป็นแจ็คแอสได้นี่ก็เก่งมากแล้ว แม้จะคิดในใจว่าพ่อนั้นทิ้งฉันไป เป็นคนขี้ขลาดที่หนีปัญหา แต่ในใจก็ยังโหยหาเขาอยู่ พอได้เป็นนักเขียนเต็มตัว ได้เดบิวหนังสือ ก็กะจะเข้าไปหา เพื่อให้พ่อชม ให้พอภูมิใจ แต่พอได้เห็นสีหน้าของพ่อที่มีความสุขดี...ทั้งๆที่ลูกต้องทุกข์มาตลอด...จากความรักโหยหา กลายเป็นความอิจฉา โกรธเกลียด และแค้นใจ ....เจ็บใจ (เสียคนไปอีกรอบ

สาวมิโซจิ (เฉียดเลข3) ที่ตอนนี้เจอกับหนุ่มอายุน้อยกว่า .... ใจที่สั่นระรัว กับรอยยิ้มที่มุมปาก (แซ่บอีหลี)

....ฮาจิโคโดนเข้าให้แล้ว น่าสงสารจัง (ยังไม่ตาย) แต่แบบนี้หน่วยนี้ รวมทัั้งมุตจังโกะจะรอดอีท่าไหนเนี่ย ไอ้เจ้าซาเอกิ (ทอร์โซ่) คงไม่ยอมให้มุตจังเป็นอะไรไปหรอก (เดาว่าถ้าไม่ถูกเธอฆ่า ก็คงเข้าไปรับอะไรสักอย่างแทน)

ปัญหาอยู่ที่ซาซาโกะเธอคิดยังไงให้หน่วยนี้ (ที่มีมุตจังเข้าเวียนอยู่) รับงานลุย ? หวังผลอะไรอยู่