แนะนำตัวละคร


---------------------------------

PSO2es เป็นภาคที่โฟกัสเนื้อหาเกี่ยวกับศูนย์วิจัย E.M.A. ในสังกัดของวอยด์ (ศูนย์วิจัยที่เฮียเก็ตเข้าไปขโมยคลาลิสซ่าตอน EP1 มาปลดผนึก EQ ดาร์คเฟาส์ถัง EXP ให้เราฟาร์มกันนั่นแล) ซึ่งศูนย์วิจัยนี้ทำหน้าที่ในการทดลองสร้างสิ่งมีชีวิตในชื่อโปรเจ็คอินโนเซ็นต์บลู (Innocent Blue) รายละเอียดเคยลงไปในโพสก่อนหน้าเมื่อนานมาแล้ว
[Link]

โดยมีหัวหน้าโปรเจ็คคือ ซัคการ์ด ผู้เชี่ยวชาญด้านการพัฒนาอาวุธ แต่เมื่อ 2 ปีก่อน (ช่วงเวลาประมาณปลาย EP1) ซัคการ์ดได้หายตัวไป เรา เจเน่ และมอร์ ถูกฟอร์มทีมให้ตามจับซัคการ์ด

พวกเราตามร่องรอยซัคการ์ดจนรู้ว่าเป้าหมายของซัคการ์ดอยู่ที่ศูนย์วิจัย EMA. สาขา2 ในนาเบลิอุส จึงตามไปจับตัวแต่ซัคการ์ดก็ระเบิดศูนย์วิจัยทิ้งในขณะที่ตัวเองยังอยู่ในรัศมีระเบิด

พวกเบื้องบนสรุปว่าซัคการ์ดตายไปแล้ว ทีมพวกเราถูกยุบ แยกย้ายไปเป็นอาคส์ตัวประกอบ จนกระทั่ง 2 ปีผ่านไป (เข้าช่วงเวลา EP4)

ทีมดาร์คเกอร์บัสเตอร์ (มอร์ตั้งชื่อขึ้นมาเอง เพราะมันฟังดูเท่ดี - -) ถูกตั้งขึ้นมาอีกครั้ง สาเหตุเนื่องมาจากมีเหตุการณ์ดาร์คเกอร์ปรากฏตัวขึ้นมาแบบผิดปกติ เหมือนเหตุการณ์เมื่อ 2 ปีก่อนที่เราเล่าว่าซัคการ์ดสามารถเรียกและควบคุมดาร์คเกอร์ได้ พวกเราจึงได้รับหน้าที่ให้ไปสืบหาสาเหตุ

ขณะตามสืบที่วอบัลเราก็พบอาเน็ต อาคส์ที่ตามสืบเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน อาเน็ตเห็นมอร์หน้าตาเหมือนน้องชายที่เสียไปจากการทดลองในอดีต เธอเลยรู้สึกสนใจและขอร่วมทีมไปกับเรา และที่นี่เองพวกเราก็ได้พบกับดันเต้ ชายที่สามารถเรียกและควบคุมดาร์คเกอร์ได้ และที่สำคัญยังสามารถแปลงร่างเป็นสัตว์ประหลาดได้อีกด้วย (ฉลามกล้าม)

หลังดันเต้หนีไปเราก็ลากคอสตอล์คเกอร์ที่คอยแอบตามดูพวกเราอยู่พักใหญ่มาคุยด้วย จนรู้ว่าชื่อบรูโน่ เป็นคนของหน่วยข่าวกรองที่มาตามสืบเรื่องนี้เหมือนกัน สุดท้ายเลยร่วมทีมกับพวกเราไปด้วย

หลังจากนั้นก็มีพวกอินโนเซนต์บลูอีก 2 คน เฟล (เอ็กซ์ดราก้อน) กับ เลวี่ (แมวป่า) คอยออกมาป่วนเรายืดเรื่องไปเรื่อยตามประสาเกมมือถือ จากข้อมูลที่เราได้จากการตีกัน+ปะทะฝีปากกับพวกนี้ทำให้เรารู้ว่าตัวการใหญ่ของเรื่องนี้คือชายที่ชื่อว่า ลอร์ด ซึ่งเป้าหมายของมันคือ การจับเป็นเจเน่ไปให้มัน

เพื่อสืบเรื่องราวเบื้องหลักให้ลึกกว่านี้ พวกเราจึงตัดสินใจเข้าไปค้นข้อมูลเก่าๆ ที่อดีตศูนย์วิจัยEMAสาขา2 ที่ถูกระเบิดไป

พวกเราได้พบซัคการ์ดที่นั่นอีกครั้ง แต่ซัคการ์ดที่เราพบมีสภาพหวาดระแวง หวาดกลัวพวกเรา (ร้องโหวกเหวกอย่าแกล้งเค้านะ เค้ากลัวแล้ว อย่าแกล้งเค้าอีกเลย......บลาๆ) แต่พอเห็นเจเน่ก็จำเจเน่ได้ แล้วเข้ามาหา

พอได้สัมผัสตัวซัคการ์ด ความทรงจำของเจเน่ก็เลือนลางแล้วสลบไป ส่วนซัคการ์ดหนีไปได้ (จำไม่ได้แล้วว่าหนีไปยังไง แต่เหมือนดันเต้จะมาพาตัวไป)

ระหว่างหลับเจเน่จะฝันถึงซัคการ์ดในอดีตที่มีสีหน้าอ่อนโยน เจเน่กับซัคการ์ดเคยรู้จักกันมาก่อน จากนั้นเจเน่ก็ฝันถึงพ่อซึ่งเป็นเงาดำ ซึ่งมีประโยคที่พ่อพูดให้เจเน่ฟังเกี่ยวกับความสุขว่า "หากเราย้อมแพ้ที่จะมีความสุข ความทุกข์ก็จะเริ่มมาเยือน เพราะฉะนั้น จะละทิ้งความหวัง.....ไม่ได้เด็ดขาด" ประโยคนี้เป็นประโยคที่เจเน่จำได้ขึ้นใจ

หลังจากตื่นขึ้นมาเจเน่จะเล่าให้เราฝังว่าเธอเคยรู้จักกับซัคการ์ดมาก่อน แล้วยังฝันถึงครอบครัวด้วย แต่พอพูดจบเจเน่ก็ชะงักไปพักหนึ่ง แล้วหันมาบอกพวกเราว่าเธอจำหน้าครอบครัวไม่ได้แล้ว แถมยังจำอะไรเกี่ยวกับอดีตที่เคยทำมาร่วมกับครอบครัวไม่ได้เลย อาเน็ตเลยลองย้อนถามถึงเรื่องภารกิจที่ผ่านๆ มาของพวกเราว่าเคยเจอกันครั้งแรกที่ไหน ไปทำอะไร แต่จำเน่จำได้หมด เรื่องที่หายไปมีแต่เรื่องครอบครัวในอดีต ทั้งๆ ที่เธอนึกเรื่องที่เคยรู้จักกับซัคการ์ดที่เคยลืมไปออกแท้ๆ แต่กลับลืมเรื่องของตัวเองจนเธอไม่รู้แล้วว่าตัวเองเป็นใครกันแน่

เลยเปิดโอกาสให้เราได้พูดเท่ๆ ขึ้นมาบ้าง “ถึงเจเน่จะไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร แต่พวกเรารู้ดีนะว่าเธอเป็นใคร...”
อาเน็ตก็เสริมขึ้นมาว่า “ไม่ว่าอดีตจะเป็นยังไง เธอยังคงเป็นพวกพ้องคนสำคัญของพวกเราไม่มีเปลี่ยนแปลง” แล้วเธอยังบอกด้วยว่าเธอรู้สึกอิจฉาเจ่เน่ด้วยซ้ำที่ได้รู้จักความรักของครอบครัว ซึ่งเธอไม่เคยได้รับมาก่อน ทำให้เจเน่รู้สึกดีขึ้น

จากนั้นเซราฟี่จะเข้ามาบอกว่าพบสัญญาณของเลวี่ที่ลิลีปา พวกเราจึงเดินทางไปหา เลวี่เห็นเจเน่เลยแขวะใส่ว่า “เป็นไง ความรู้สึกที่ความทรงจำปลอมๆ หายไป” เจเน่รู้สึกช็อคไม่อยมเชื่อ แต่ก่อนมานี่เราให้บรูโน่ไปค้นมาแล้ว ซึ่งประวัติเจเน่มีบอกแค่ว่าเข้าเป็นอาคส์หลังจากเสียครอบครัวไปตอนดาร์คเกอร์บุกยาน ไม่มีข้อมูลอื่นเลย (พวกประวัติการศึกษาหรือข้อมูลของครอบครัว) ทำให้ค่อนข้างมั่นใจว่าเป็นข้อมูลที่เมคขึ้นมา

เลวี่สู้กับพวกเราแต่สู้ไม่ได้ ดันเต้ก็โผล่มาช่วยไป แต่รอบนี้เลวี่บอกว่าไม่ว่ายังไงเธอก็จะทำให้สำเร็จจะไม่ยอมให้ท่านลอร์ดมองตัวเองเป็นของไร้ค่าเด็ดขาด เพราะเธอรักท่านลอร์ด เธอจึงตัดสินใจเพิ่มปริมาณโฟตอนเข้าไปในร่างกายเพื่อเสริมพลัง (แบบเดียวกับที่โครมกินดาร์คเกอร์เพื่อเพิ่มโฟตอนด้านมืด) ดันเต้เตือนว่าการทำแบบนั้นจะทำให้ร่างกายรับไม่ไหวจนต้องตายนะ แต่เลวี่ก็ดึงดันจะทำ (ดันเต้เลยกลับฐานไปเล่าให้เฟลฟัง)

แต่สุดท้ายก็ยิง 2 นัดตายเหมือนเดิม ไม่เห็นความแตกต่าง - -! เลวี่กลับร่างสภาพปางตายนอนร้อง งั่กๆ แล้วเฟลก็มาพาตัวไป ก่อนไปเฟลถามเจเน่ว่า ไหนเคยบอกไม่อยากสู้กับพวกเราแล้วทำไมถึงโจมตีเลวี่ล่ะ ในเมื่อเลวี่ยอมเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อพาตัวเจเน่ไปให้ลอร์ด เขาเองก็จะทุ่มทั้งชีวิตสานต่อความตั้งใจของเลวี่เอง (เฟลรักเลวี่) แล้วเฟลก็วาร์ปกลับไป

ดันเต้ไปตามตัวซัคการ์ดมาเพื่อที่จะทำการรักษาเลวี่ ถ้าเป็นคนสร้างอินโนเซ็ต์บลูขึ้นมาก็น่าจะรู้วิธีการรักษา

ตอนที่ไปหา ดันเต้จะถามซัคการ์ดว่าทำไมถึงได้เอาบุคลิกและความรู้สึกใส่ไปในตัวเวพอนนอยด์กับพวกอินโนเซนต์บลูล่ะ? ซัคการ์ดจะเล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อนอาคส์มีการพัฒนา Expert system (AI โปรแกรมที่นำความรู้และประสบการณ์มาประมวลผลหาคำตอบ) อาวุธมากมายถูกสร้างขึ้นมาด้วยระบบนี้ แต่โปรแกรมก็ไม่สามารถแยกแยะตัดสินผิดชอบชั่วดีได้ นั่นเพราะความรู้และประสบการณ์ที่ใส่มาเป็นของมนุษย์ สิ่งมีชีวิตที่ไม่สมบูรณ์แบบ สุดท้ายก็เป็นได้เพียงอาวุธที่ใช้ทำลายล้าง

ด้วยเหตุนี้เหล่าเวพอนนอยด์กับอินโนเซนต์บลูที่ถูกสร้างขึ้นมาเลยถูกใส่บุคลิกและจิตสำนึกแยกไปตามแต่ละตนด้วย เพื่อให้พวกเขาสามารถเรียนรู้เกี่ยวกับความรู้สึก และสามารถตัดสินผิดชอบชั่วดีได้นั่นเอง

มาฝั่งเรา เจเน่กลับมาก็กลุ้มใจเรื่องความทรงจำของตัวเองเป็นความทรงจำปลอมที่ถูกใส่เข้ามา แต่พวกเราก็บอกว่าถึงอย่างนั้นความทรงจำในช่วงเวลาที่พวกเราอยู่ด้วยกันนั้นก็เป็นของจริง เจเน่ก็คือเจเน่คนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง เจเน่หายกลุ้มใจและตั้งใจจะค้นหาความจริง ถึงอาจจะเป็นความทรงจำที่เจ็บปวดแต่เธอก็อยากรู้ความจริงในอดีต แต่ไม่ทันไรเซราฟี่ก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาบอกว่ายานอาคส์โซนที่อยู่อาศัยของประชาชนถูกดาร์คเกอร์บุก และพบสัญญาณของเฟลด้วย พวกเราเลยรีบบึ่งไปทันที

ฝูงดาร์คเกอร์คร่าชีวิตชาวบ้านไปมากมาย เจเน่โมโหเลือดขึ้นหน้าประกาศมาว่าจะไม่ยอมยกโทษให้เฟลเด็ดขาด พวกเรารีบเชือดดาร์คเกอร์แล้วตรงไปหาเฟลซึ่งกำลังกระทืบอาคส์ตัวประกอบอยู่ เฟลถามว่าเป็นไง แบบนี้ยังยอมยกโทษให้พวกเราอยู่มั้ย ยังไม่อยากสู้อยู่เหมือนเดิมรึเปล่า ที่ทำลายเมืองเพราะอยากรู้เรื่องนี้ก็ เท่านั้น

“ฆ่าคนไม่เกี่ยวข้องตั้งมากมายเพราะเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ ยกโทษให้ไม่ได้เด็ดขาด” เจเน่เหมือนจะเลิกโลกสวยลงบ้าง (ทั้งที่หวังแบบนั้นแท้ๆ - -) พวกเอาอัดเฟลลงไปกอง แต่เฟลก็เริ่มรวมโฟตอนเข้ามาแบบเลวี่แล้วอาละวาด (นึกสภาพเอ็กซ์ดราก้อนเอาดาบมาไล่ฟาดตูมๆ ในเมือง) ขืนปล่อยไว้เมืองได้ย่อยยับแน่ พวกอาเน็ตเลยตัดสินใจจะฆ่าเฟลทิ้ง แต่เจเน่มาห้ามแล้วบอกว่าเธอจะไปหาลอร์ดกับเฟลเอง เพราะถึงฆ่าเฟลไปก็ไม่มีประโยชน์ เดี๋ยวลอร์ดก็สร้างหมากตัวใหม่ออกมาเรื่อยๆ สุดท้ายก็จะมีผู้เคราะร้ายแบบพวกอินโนเซนต์บลู และแบบชาวเมืองในวันนี้ไม่จบไม่สิ้น เราเชื่อใจเจเน่และบอกว่าจะไปรับกลับมาให้เร็วที่สุด

เฟลเองก็ตกใจกับการตัดสินใจของเจเน่ว่าทำไมถึงยอมตามมา เลิกแค้นเขาแล้วหรือ? เจเน่บอกว่าไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอมยกโทษให้เฟลเด็ดขาด แต่บ่วงโซ่แห่งความแค้นไม่ว่ายังไงก็จำเป็นต้องมีคนตัดให้ขาด

หลังวาร์ปกลับมาเฟลก็หมดแรง ดันเต้บอกให้เฟลไปพัก ส่วนเขาจะพาเจเน่ไปหาลอร์ดให้เอง ก่อนไปเฟลถามถึงเลวี่ ดันเต้เลยบอกว่าเลวี่กำลังให้ซัคการ์ดรักษาอยู่ ไม่ต้องเป็นห่วง

เจเน่ได้พบกับลอร์ดและถามว่าทำไมถึงต้องการตัวเธอ ลอร์ดบอกว่ามันต้องการดูดเจเน่เข้าไปเพื่อที่จะกลายเป็นร่างที่สมบูรณ์ และสร้างโลกที่ไร้ความรู้สึกขึ้นมา จากนั้นก็ให้ดันเต้พาเจเน่ไปหาซัคการ์ดเพื่อเตรียมการดูดกลืน

ซัคการ์ดได้เจอเจเน่ก็ดีใจ บอกว่าเมื่อตอนนั้นเขาไม่มีโอกาสได้ซ่อมเธอให้เสร็จ เธอเลยอยู่ในสภาพไม่สมบูรณ์แบบนี้มาตลอด เจเน่ยังงงๆ แต่ซัคการ์ดก็จับเธอเข้าแคปซูลแล้วเริ่มดำเนินการ จากนั้นเจเน่ก็หลับไป

ดันเต้ถามถึงเลวี่ว่ารักษาไปถึงไหนแล้ว ซัคการ์ดบอกเขาไม่รู้ ดันเต้เลยตวาดถามอีกรอบ ซัคการ์ดทำหน้าหวาดกลัวตะโกนโหวกเหวกอย่าทำข่อยๆ ข่อยไม่รู้ข่อยเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านอาวุธ ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านสิ่งมีชีวิต (นั่นหมายความว่าคนสร้างอินโนเซ็นต์บลูไม่ใช่ซัคการ์ด ซึ่งสุดท้ายก็ไม่มีบอกว่าใคร แต่เป็นโปรเจ็คต่อยอดมาจากโครมก็เดาว่าคงจะเป็นลูเซอร์ แถมมันก็ทดลองเรื่องแปรสภาพสิ่งมีชีวิตในวอบัลทั้งดาวมาแล้วก็คงเป็นมันนั่นแหละ) แต่เลวี่ก็ยังไม่ตายแค่โดนดองไว้ในแคปซูลเฉยๆ ไม่ได้รักษา ดันเต้โมโหตะโกนว่าลอร์ดเห็นพวกเราเป็นแค่ตัวหมากเองสินะ (ลอร์ดเป็นคนบอกว่าถ้าเฟลทำงานสำเร็จจะรักษาเลวี่ให้)

ดันเต้กลับไปดูอาการเฟล เฟลถามถึงเลวี่อีกหนแต่ดันเต้ก็บอกไม่ต้องเป็นห่วง ก่อนดันเต้ออกจากห้องเฟลจะฝากบอกว่าถ้าเจ้าเจเน่อีกก็ฝากขอบคุณแทนเขาที ส่วนเฟลก็เข้านอนรักษาตัวในแคปซูลของตัวเอง ดันเต้บอกว่างั้นเขาก็จะไปขอบคุณเจเน่แทนให้เอง

ตัดมาฝั่งเราหลังจากให้เซราฟี่ตรวจจับสัญญาณอยู่นาน ในที่สุดก็พบสัญญาณของดันเต้ที่ยานอาคส์ร้างซึ่งเคยถูกทำลายไปเมื่อสมัยก่อน (ตอนนี้เป็นรังดาร์คเกอร์ไปแล้ว) แต่ไม่พบสัญญาณของเจเน่ ในเมื่อไม่มีเบาะแสอะไรการไปถามจากศัตรูโดยตรงย่อมเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

ดันเต้ตั้งใจเรียกพวกเรามาหาอยู่แล้ว เพราะเฟลฝากให้ขอบคุณเจเน่และคิดว่าการบอกให้พวกเรารู้ว่าเจเน่อยู่ไหนน่าจะเป็นการขอบคุณที่ดีที่สุด

ซึ่งระหว่างทางเดินเข้าไปด้านในพวกเราก็ถามถึงเหตุผลที่ลอร์ดต้องการตัวเจเน่ ดันเต้ก็บอกเหตุผลมาว่าเพราะต้องการดูดกลืนเจเน่แล้วกลายเป็นร่างที่สมบูรณ์ จากนั้นก็สร้างโลกที่ไร้อารมณ์ความรู้สึกขึ้นมา ซึ่งดันเต้นั่นเห็นด้วยว่าถ้าไม่ต้องมีอารมณ์ความรู้สึกก็ไม่ต้องเป็นทุกข์ ไม่ต้องเจ็บปวด ผู้คนไม่มีความอยากใดๆ ความขัดแย้งก็จะไม่เกิดขึ้น (เดสทีนี่แพลนของดูรันดอลชัดๆ) แต่มอร์แย้งว่าไม่ใช่หรอก ถ้าไม่มีความรู้สึก ก็ไม่สามารถรู้สึกถึงคนสำคัญได้ ไม่มีทางรู้จักสิ่งที่เรียกว่าความสุขได้ แล้วแบบนั้นจะเรียกว่ามีชีวิตอยู่ได้ยังไง ดันเต้เองก็ยอมรับแนวคิดแล้วนำทางเราต่อไป

แต่พวกเราก็ยังสงสัยว่าทำไมต้องเป็นเจเน่ แล้วร่างสมบูรณ์คืออะไร? ดันเต้ใบ้ให้เราฟังโดยถามบรูโน่ว่า “ของที่ตามหาเมื่อ 2 ปีก่อนนั้น หาเจอรึยัง?” บรูโน่สะดุ้งแล้วบ่นไปว่ารู้กระทั่งข้อมูลของหน่วยข่าวกรองเลยเหรอเนี่ย อาเน็ตบอกว่าจากที่รู้มาถ้าจำไม่ผิดสิ่งที่บรูโน่ตามหานั้นคือ อาวุธต้นกำเนิด

ดันเต้เล่าว่าเมื่อ 2 ปีก่อนตอนสถาบันวิจัย EMA. ถูกบุกนั้น อาวุธต้นกำเนิดได้หายไป 2 ชิ้น ชิ้นนึงถูกรายงานว่าเอาไปปลดผนึกดาร์คเฟาส์ (คลาลิสซ่าที่เฮียเก็ตขโมยไป) อีกชิ้นนึงคือที่หน่วยข่าวกรองค้นหากัน แต่หายังไงก็หาไม่พบ อาวุธชิ้นนั้นคือ ลอร์ต=ราวต์ (ロート＝ラウト) อาวุธต้นกำเนิดแห่งการลงทัณฑ์และการให้อภัย ส่วนเหตุที่ไม่ว่ายังไงก็หาไม่เจอเป็นเพราะว่ามันไม่ด้อยู่ในสภาพของอาวุธนั่นเอง บรูโน่เลยเก็ตขึ้นมาว่าเพราะลอร์ตราวต์ถูกเอาไปแปรสภาพเป็นเวพ่อนนอยด์งั้นสินะ

อาวุธต้นกำเนิดลอร์ตราวต์


ปิ๊งป่อง! แต่มอร์ยังทำหน้ามึนว่าแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเจเน่ ดันเต้ก็บ่นว่าเล่ามาขนาดนี้ยังไม่เก็ตอีกหรือ? ลอร์ด กับ เจเน่ ก็คือเวพ่อนนอยด์ที่ถูกแปรสภาพมาจากลอร์ตราวต์ยังไงล่ะ พวกเราเลยถามต่อว่างั้นบุคลิกของเจเน่กับลอร์ดก็เป็นบุคลิกที่ซัคการ์ดสร้างขึ้นมางั้นหรือ? ดันเต้ตอบว่า เปล่า เจเน่เป็นเวพ่อนนอยด์ตนแรกที่ถือกำเนิดขึ้นมายังไม่มีการใส่บุคลิกลงไป บุคลิกของเธอเกิดมาจากโฟตอนที่เธอรับเข้าไปเมื่อตอนถือกำเนิดมา

ตัดมาที่เจเน่กำลังฝันถึงคำที่พ่อเคยพูด "หากเราย้อมแพ้ที่จะมีความสุข ความทุกข์ก็จะเริ่มมาเยือน เพราะฉะนั้น จะละทิ้งความหวัง.....ไม่ได้เด็ดขาด" แต่ตอนนี้เธอนึกใบหน้าออกแล้วว่าคนที่พูดประโยคนี้ให้เธอฟังคือซัคการ์ด

ซัคการ์ดสมัยยังหล่อ


ซัคการ์ดสร้างเธอขึ้นมาด้วยความหวัง เพื่อเป็นก้าวย่างสู้หน้าประวัติศาสตร์ใหม่ของอาคส์ โฟตอนแห่งความหวังที่เธอรับเอาไปได้ก่อนกำเนิดบุคลิกของเจเน่ขึ้นมา

(ตรงนี้ไม่อยู่ในฝันแต่เล่าต่อไปเลยเพื่อจะได้เข้าใจง่ายๆ ไม่ขาดตอน) แต่เบื้องบนของวอยด์กลับไม่ได้คิดแบบนั้น เบื้องบนต้องการใช้เวพ่อนนอยด์เป็นอาวุธทำลายล้าง ซัคการ์ดไม่เห็นด้วยจึงเขียนความทรงจำปลอมแล้วแอบปล่อยเจเน่ไปอยู่ในอาคส์ (ตรงนี้แสดงว่าพวกเบื้อบนไม่เคยเห็นเจเน่มาก่อน) เพราะเหตุนี้ซัคการ์ดถูกจับไปทรมาณเป็นเวลานานจนถึงขั้นเสียสติ หวาดกลัว เคียดแค้นทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัว หลังออกมาจากคุก เบื้องบนก็ส่งซัคการ์ดไปพัฒนาเวพ่อนอยด์ต่อ โดยเป้าหมายคือแปรสภาพลอร์ตราวต์ที่เหลืออีกครึ่งนึงออกมา ลอร์ดจึงถือกำเนิดขึ้นมาจากโฟตอนแห่งความแค้นและความหวาดกลัว

ห้วงแห่งความมืดรับรู้ได้ถึงความมืดมิดในจิตใจของลอร์ด จึงเปลี่ยนลอร์ดให้กลายเป็นดาร์คเฟาส์ แต่ร่างของลอร์ดไม่สามารถเป็นภาชนะที่สมบูรณ์แบบได้เพราะร่างนั้นมีวิญญาณเพียงครึ่งเดียว นั่นคือเหตุผลที่ลอร์ดต้องการดูดกลืนเจเน่เข้าไปเพื่อจะได้กลายเป็นดาร์คเฟาส์ได้อย่างสมบูรณ์

เจเน่รู้สึกตัวแต่ขยับไม่ได้ อีกทั้งยังมองอะไรก็ไม่เห็น ซัคการ์ดทักเจเน่และบอกว่า รออีกเดี๋ยวเขาก็จะซ่อมเธอเสร็จแล้วหละ อีกไม่นานหูเธอก็จะไม่ได้ยิน และค่อยๆ เสียประสาทสัมผัสไปจนหมด ถึงตอนนั้นเธอก็จะกลับมาเป็นปกติ

แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรต่อ เราก็เข้ามาโดดถีบซัคการ์ดและหยุดการเดินเครื่องเอาไว้ได้ ซัคการ์ดเชื่อมต่อประสาทตัวเอากับระบบแล้วเรียกหุ่นยามออกมา แต่เราก็พังมันอย่างง่ายดาย ซัคการ์ดร้องโอดโอยตามประสาคนเสียสติ แต่เจเน่เข้ามาปลอบว่าไม่เป็นไรแล้ว พวกเบื้องบนไม่มีใครเหลืออยู่แล้ว ไม่มีใครทำร้ายคุณแล้วหละ ซัคการ์ดตะโกนโหวกเหวกให้เจเน่หนีไปจากพวกผู้ร้ายพวกนี้ เจเน่บอกว่าคนพวกนี้ไม่ใช่คนไม่ดี แต่เป็นพวกพ้องคนสำคัญของเธอ เพราะฉะนั้นกลับไปที่อาคส์ด้วยกันเถอะนะ

“พวกพ้อง พวกพ้องเป็นสิ่งที่ดีมากเลยนะ........แม้แต่เธอก็ถูกพวกนี้หลอกใช้เหรอเนี่ย!!! เมื่อเป็นแบบนี้ ในฐานะผู้สร้าง ชั้นก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องกำจัดเธอทิ้งเท่านั้น” ซัคการ์ดเลยเรียกวาเดอร์โซมะ type Z สีชมพูแปร๋นออกมาให้เราทุบตีอีกตัว

ซัคการ์ดเริ่มได้สติเป็นผู้เป็นคนขึ้นมา แต่ลอร์ดก็โผล่ออกมาแล้วฆ่าซัคการ์ดทิ้ง จากนั้นก็จับเจเน่ไว้แล้ววาร์ปพวกเราออกมา บรูโน่ถูกวาร์ปออกไปด้านนอก ส่วนเรากับอาเน็ตถูกวาร์ปมาที่ 4 แยกไหนสักแห่งในศูนย์วิจัยนี้ ส่วนมอร์ไม่รู้หายไปไหน พอเราหายไปหมดก็จับเจเน่ยัดแคปซูลแล้วเริ่มดำเนินการดูดกลืนต่อ

ระหว่างที่เรากำลังงงๆ หลงทิศ ดันเต้ก็เดินเข้ามาหาแล้วบอกว่าที่เขารู้ว่าเราอยู่ไหนเพราะเขามองพวกเราอยู่จากห้องคอมหลักของที่นี่ ซัคการ์ดตายปแล้ว นั่นหมายความว่าถ้าพวกเราสามารถลบข้อมูลของระบบจากเมนคอมพิวเตอร์ทิ้งได้ ลอร์ดก็จะไม่สามารถดูดกลืนเจเน่ได้อีกต่อไป แต่การทำแบบนั้นก็มีความเสี่ยงเพราะเมื่อดูดกลืนเจเน่ไม่ได้ ลอร์ดคงไม่ลังเลที่จะฆ่าเจเน่ทิ้งแน่

พวกเราตัดสินใจทำลายระบบก่อน เพราะเชื่อมั่นว่าเจเน่ไม่ได้อ่อนแอขนาดที่ลอร์ดจะฆ่าได้ง่ายๆ ที่เมนคอมพิวเตอร์ดันเต้จะให้เราดูคำถามของพาสเวิร์ดทำลายระบบซึ่งซัคการ์ดเป็นคนตั้งไว้ ซึ่งตัวดันเต้เองบอกว่าเขาไม่ฉลาดพอที่จะตอบมันได้

“สิ่งสำคัญที่สุดของนักวิจัยคืออะไร?” อาเน็ตเห็นแล้วก็ยิ้ม จากนั้นก็บอกว่าสิ่งสำคัญที่สุดของนักวิจัยไม่ใช่ทั้งความรู้ หรือเทคนิคต่างๆ ลีดเดอร์ในหัวใจของคุณเองก็มีสิ่งนั้นอยู่...........คงรู้สินะคะว่ามันคืออะไร? (โทษทีเหอะ ถ้าไม่มีช็อยส์ให้เลือกตูก็ตอบไม่ได้หรอก -..-)

[Innocent] “อย่างนี้นี่เอง สิ่งสำคัญของนักวิจัยไม่ใช่มันสมอง แต่เป็นความนึกคิดอันบริสุทธิ์นี่เอง” ดันเต้พูดกับตัวเองพอได้เห็นคำตอบของเรา จากนั้นระบบก็เริ่มทำการลบข้อมูลตัวเอง

ดันเต้แยกกับเราแล้วตั้งพิกัดส่งแคปซูลของเฟลกับเลวี่ไปยังดาวที่เงียบสงบ แล้วเดี๋ยวเขาจะตามไป พวกเราเองก็รีบวิ่งไปยังห้องเจเน่ตามทางที่ดันเต้บอกก่อนแยกกันและเจอบรูโน่ระหว่างทาง อาเน็ตอารมณ์เสียนิดหน่อยที่ดันเจอตาลุง ไม่ใช่มอร์

ทางฝั่งลอร์ดพอเห็นระบบล่มก็ตะโกนด่า ไอ้ดันเต้ทำไมมึงถึงทรยศกู ในเมื่อดูดกลืนไม่ได้แล้วเจเน่ก็เป้นแค่ขยะไร้ประโยชน์ ขอฆ่าระบายแค้นละกัน! ลอร์ดยิงพลังมาแต่มอร์โผล่ออกมารับแทน

เจเน่เข้าไปประคองมอร์แล้วถามว่าทำไมถึงทำแบบนี้ มอร์ตอบเสียงแหบๆ ว่าฮีโร่ก็ต้องโผล่มาช่วงคับขันแบบนี้อยู่แล้ว ลอร์ดบอกขยะโปรโตไทป์อย่างแกถึงโผล่ออกมาก็ไม่มีประโยชน์อะไร แค่รับการโจมตีทีเดียวก็ปางตายแล้วไม่ใช่รึไง มอร์สวนกลับว่าจริงอยู่ที่ตัวเขานั้นกระจอก แต่ตัวเขาก็ยังสามารถถ่วงเวลาให้พรรคพวกที่แข็งแกร่งมากระทืบแกได้

งั้นก็ลองดู! ลอร์ดยกมือขึ้นมาแต่ไม่ทันได้ยิงก็ถูกบรูโน่ยิงใส่เสียก่อน ลอร์ดดึงโฟตอนมืดออกมาจากในตัว สร้างมิติแห่งห้วงมืดขึ้นมา แล้วกลายร่างเป็น โปรโตเฟาส์ ลอร์ด 「プロトファルス・ロード」

ขอด่าหน่อยเหอะไอ้เซก้า ขนาดบอสใหญ่เอ็งยังเอาลูเซอร์มาย้อมแมว ไม่ใช่แค่โมเดลแต่การโจมตีทั้งหมดก็เหมือนกันเป๊ะ


แต่ถึงจะแปลงร่างมาก็ยังสู้เราไม่ได้อยู่ดี ลอร์ดกลับร่างเดิมแล้วโวยวายว่าเพราะอะไรเอาชนะพวกอ่อนแอพวกนี้ไม่ได้ แล้วตะโกนเรียกเฟล เลวี่ ดันเต้ ให้มาช่วย.......”ทำไมถึงไม่มีใครมา ทำไม!”

“ที่จริงคุณกำลังกลัวอยู่สินะลอร์ด คุณที่ถือกำเนิดมาจากจิตใจที่เคียดแค้นและหวาดกลัว กำลังกลัวคนที่มีจิตใจกล้าแกร่งกว่าคุณอยูสินะ” ลอร์ดไม่ยอมรับคำที่เจเน่บอก จึงรวมโฟตอนเพิ่มกลายร่างอีกครั้ง เจเน่พยายามห้ามว่าร่างที่ไม่สมบูรณ์ไม่สามารถทนรับพลังของดาร์คเฟาส์ได้หรอก ถ้าทำแบบนี้ร่างจะสลายไปนะ แต่ลอร์ดก็ไม่สนใจ

บรูโน่กับอาเน็ตเตรียมเชือดลอร์ดแล้ว แต่เจเน่ห้ามไว้แล้วบอกว่า ลอร์ดเองก็เป็นเหมือนครึ่งหนึ่งของเธอ ในขณะที่เธอมองเห็นโลกนี้อย่างงดงาม แต่ลอร์ดกลับมองโลกใบเดียวกับเธอเป็นโลกที่น่ารังเกียจ เธออยากให้ลอร์ดที่ถือกำเนิดจากความแค้นได้มองโลกใบนี้อย่างงดงามแบบเธอบ้าง

สุดท้ายเราก็ยอมซัพพอร์ตความโลกสวยของเจเน่โดยการประเคน PA ใส่เต็มสูบตามเคย 0-0 ในที่สุดลอร์ดก็หมดสภาพ ออร่าสีแดงเหมือนเปลวเพลิงเริ่มเผาไหม้ร่างของลอร์ด แต่เจเน่ก็โดดเข้าไปในนั้นเพื่อที่จะช่วยลอร์ด



เธอบอกว่าลอร์ดต้องทนอยู่กับความทุกข์มาตลอดจนมองไม่เห็นความงดงามของโลกใบนี้ ถึงจะไม่สมบูรณ์.....ถึงจะโง่เขลา.....แต่มนุษย์ก็ใช้ชีวิตอย่างเต็มกำลัง......มีชีวิตอยู่อย่างงดงาม

ลอร์ดหัวเราะแล้วพูดกลับสั้นๆ ”ช่างเป็น.......คนที่โง่เง่าจริงๆ”

[เพราะแบบนั้น ถึงได้งดงาม] Chapter end

--------------------------------------------

Epilogue
(ตรงส่วนขีดเส้นใต้ คนบรรยายคือมอร์)

พวกดันเต้ถูกระบบส่งมาที่วอบัล เฟลอาการเป็นปกติแล้ว แต่เลวี่ยังนอนเป็นผัก ดันเต้ถามว่าแล้วจากนี้ไปจะเอาไงต่อดี? เฟลตอบว่าก็ต้องหาวิธีรักษาเลวี่อยู่แล้วสิ
“นั่นสินะ งั้นก็ไปกันเถอะ”

หลังจากนั้นพวกดันเต้หายไปไหนกันก็ไม่มีใครรู้

สุดท้ายก็มีการพิสูจน์ว่าเวพอนนอยด์ถือกำเนิดมาต่างจากพวกอินโนเซ็นต์บลู เพราะงั้นเรื่องที่ผู้ใหญ่บางคนมองว่าเวพอนนอยด์จะเป็นอันตรายก็ถูกยกเลิกไป ทั้งนี้เพราะอาเน็ตและบรูโน่พยายามหาข้อมูลมาโต้แย้งเต็มที่ด้วยแหละ

หลังจากภารกิจสิ้นสุดลง ทีมของพวกเรา ดาร์คเกอร์บัสเตอร์ ก็ถูกยกเลิก บรูโน่ไปสำรวจอะไรเองคนเดียวตามเคย

ลีดเดอร์เองก็เตรียมต้องไปปฏิบัติภารกิจที่อื่น ถึงจะเหงาอยู่บ้าง แต่เชื่อว่าอีกไม่นานก็คงได้เจอกันอีกแหละ

เซราฟี่เข้ามาบอกอาเน็ตกับมอร์ว่าการเตรียมการไปสำรวจลิลีปาพร้อมแล้ว สามารถออกเดินทางกันได้ทุกเมื่อ มอร์บอกว่าเคยสัญญากับเจเน่ไว้ว่าพอเรื่องทุกอย่างคลี่คลายจะไปสำรวจปริศนาที่นั่นกัน

อาเน็ตถามถึงบรูโน่ว่าทำอะไรอยู่ เซราฟี่ตอบว่าตอนนี้อยู่ในภารกิจสำรวจดาวดวงใหม่ที่พบอยู่ (แสดงว่าพอหน่วยสำรวจ หาดาวที่มีสิ่งมีชีวิตเจอ+ติดเกทวาร์ปแล้ว คนที่ไปเก็บข้อมูลคือหน่วยข่าวกรองสินะ) มอร์ถามถึงเราต่อ อาเน็ตก็บอกว่าเมื่อกี๊เห็นอยู่ตรงระเบียงนั่น (ระเบียงข้างๆ เวทีไลฟ์)

เจเน่เข้ามาหาเราโดยใส่ชุดที่เจอกันครั้งแรกเข้ามา เธอบอกว่ามันชวนให้นึกถึงตอนที่พบเราครั้งแรก และต่อจากนั้นตั้งแต่ต้นจนสุดท้ายก็คอยสร้างปัญหาให้เราอยู่ตลอด แต่เราก็คอยช่วยและหนุนหลังเธอมาตลอด

เจเน่ขอบคุณเราแล้วพูดเรื่องของลอร์ด ว่าทำไมเมื่อตอนนั้นลอร์ดถึงผลักเธอออกมากันนะ......ถ้าให้เธอรับความมืดเข้ามาแทน ตัวเขาก็คงจะรอดแล้วแท้ๆ.......และในท้ายที่สุดลอร์ดก็ยังยิ้มให้เธออีกด้วย เพราะอะไรกันนะ?

“คงเพราะความรู้สึกของเจเน่สื่อไปถึงลอร์ดแล้วนั่นแหละ”



“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงดีสิคะ”
“ถึงอาจจะเพียงเล็กน้อย แต่ชั้นก็อยากให้เขาได้รับรู้ว่าโลกนั้นช่างงดงาม”
“สำหรับชั้นแล้ว......เพราะมีลีดเดอร์อยู่เคียงข้าง ถึงได้เห็นความงดงามของโลกใบนี้”
“ชั้นจะไม่ลืมคุณ.....ไม่มีทางลืมคุณตลอดไปค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ......ลีดเดอร์”



ปล. บอกลากันซะยังกะตรูจะถูกส่งไปตาย - - สรุปว่าที่คุณ bank cute ถามก็ไม่มีอะไรนะครับ เจเน่ อาเน็ต มอร์ ยังทำงานด้วยกัน มีแต่เรากับบรูโน่ที่โดยคำสั่งโยกย้าย

จบเกมได้ตั๋วคาโมเอาไปแลกเจเน่จากลุงจิ๊ค มาไล่ฟันในภาคหลักได้นะครับ