ปัญหาของเศรษฐกิจไทยคือ งานอาชีพอิสระ ค้าขายอิสระ และ very small enterprise (พวกลูกจ้างไม่ถึง 10 คน) มันเยอะเกินไป

องค์กรที่มีขนาดเล็กมากๆ หรืองานส่วนตัว พวกนี้ มันสร้างมูลค่าเพิ่มได้น้อยมาก มี productivity ต่ำกว่า องค์กรที่มีขนาดใหญ่กว่า อันนี้เป็นเศรษฐศาสตร์พื้นฐานเลย

= =" ที่สำคัญคือคนไทยส่วนมาก อ่อนในเรื่องระเบียบวินัยมาก มีปัญหาตั้งแต่เรื่องประสานงาน สินค้า ยิ่งเรื่องไม่ตรงต่อเวลานี่สุด ๆ

นี่ถ้าวันก่อนไอ้ที่เรียกร้องขึ้นค่าแรงขั้นต่ำเป็น 6 - 7 ร้อยถ้ามันทำได้ เอาแค่ 500 พอ คิดไม่ออกเลยว่าจะสยองและฉิบหายกันขนาดไหน

ที่โรงงานผม พม่าทำงาน 3-4 ปี เก็บเงินซื่้อที่ปลูกบ้าน กันได้ 3-4 แสน เก็บเงินส่งลูกเรียน ส่งเงินกลับบ้านหมด

ส่วนคนไทย กินเหล้า ติดพนันฟุตบอล เบิกล่วงหน้า บ่นเงินไม่พอใช้ เลิิกงานไป ก็ตั้งวงกันละ มาสาย ขาดงาน ฯลฯ

และเดี๋ยวนี้คนไทยไม่ค่อยทำงานใช้แรงงานกันแล้วด้วย ยอมตกงานให้พ่อแม่เลี้ยงอีกต่างหาก

ตอนนี้ในตลาด พม่า ลาว เริ่มเป็นเจ้าของแผงแล้วนะครับ ทำเป็นเล่นไป ผมว่าน่ากลัวนะ เหมือนคนจีนยุคก่อนที่คนไทยเคยดูถูก

คนพม่าทำระดับคนจีนไม่ได้หลอกครับ

ระดับไอคิวมันต่างกัน

คนจีนเฉลี่ย 110 พม่า คงสัก 88

ค้าขายก๊อกๆ แก๊กๆ พอได้ โดยพื้นฐานเป็นคนขยัน

แค่นั้นก็มากกว่าคนไทยหลายคนละครับ แต่อย่าดูถูกไป ในพม่าร้อยคนมันต้องมีโอเคอยู่หลายคนครับ ครั้งนึงสมัยคนจีนเข้ามาแบกหาม เราก็ดูถูกเขา เขาเริ่มเก็บเงินได้ เริ่มเป็นเจ้าของแผงในตลาด เริ่มจะมีธุรกิจเช่นแบกก๋วยเตี๋ยวขาย เริ่มตั้งเพิง คนไทยก็ยังดูถูกเขา ยังประมาทเขา คิดว่าไอ้พวกฝรั่งยังฉลาดและน่ากลัวกว่า

จากนั้นพอเขาเริ่มเรียนรู้ เขาก็เริ่มขยายกิจการ ให้ลูกหลานเรียนโรงเรียไทย ช่วยกันทำงานต่อยอด หลายตระกูลดังในวันนี้ ต้นตอมาจากแบกหามตามท่าเรือ

แถวไอคอนสยาม จะมีอยู่หลายซอย ที่ต้นตอตระกูลดังอยู่ด้วยกัน

อย่าประมาทครับ ผมว่าพวกเขาเรียนรู้ได้ไวอยู่ เพราะในขณะที่เขาเริ่มดีขึ้น ดูค่าเฉลี่ยคนไทย และค่าเฉลี่ยเยาวชนไทยสิครับ ต่ำลงเรื่อย ๆ นะ

ลูกหลานจีน ตัวเองมาแนะในมุมมองตัวเองนะครับ

อาก๋งฝั่งแม่เขาอพยพมาไทยเพราะ ที่จีนตอนนั้นมันเกณฑ์คนหนุ่มไปรบและตระกูลแกเหลือลูกชายคนเดียว เลยรวบรวมเงินส่งมาไทย เป็นหลักประกันว่าจะไม่สิ้นตระกูล

ก๋งผมแกเป็นนักศึกษาแพทย์ปีสุดท้าย ต้องขึ้นเรือมาไทย และเริ่มทำงานพายเรือขายผักเพราะลูกแปดคน ทำงานรับจ้างไม่พอกิน ความเป็นอยู่เรียกได้ว่าต่ำกว่าคนรอบข้าง แต่คนจีนจะเน้นเรื่อง
1. กินให้อิ่ม
2. เก็บเงินฉุกเฉิน เผื่อเรื่องเจ็บป่วย
3. การศึกษาของลูกชาย

ลูกชายสี่คน จบปริญญาตรีสามคน มีเกียรตินิยมอันดับหนึ่งสองคน ตอนที่ลูกชายสอบติดเรียนสวนกุหลาบ และตอนที่เอนท์ติดจุฬามีแต่คนถามว่าเลี้ยงลูกยังไง ก๋งแกตอบว่าเพราะเราอยู่ลำบากต้องทำทุกอย่างให้ชีวิตดีขึ้น แกสอนเรื่องวางตัว ทำการค้ากับคนไทยว่า ให้รักษาชื่อเสียง กตัญญู ซื่อสัตย์ และ มีเมตตา
แม่ผมไม่ได้เรียนหนังสือ ต้องไปทำงานตั้งแต่เล็กๆ แต่ เพราะ แม่ผมเล่าให้ฟังว่าเพราะ เห็นบ้านที่ทำค้าขายดูว่ามีเงิน แม่ผมก็อยากค้าขายได้ พอช่วงสาว แม่ต้องไปขอร้องให้ อนุญาติไปเรียนศึกษาผู้ใหญ่และพาไปกับเพื่อนผู้หญิงแถวบ้านห้าคนไปเรียรด้วยกัน แม่ผมบอกว่าถ้าคิดว่าชีวิตที่เป็นอยู่มันลำบาก เราต้องรู้จักเลียนแบบคนที่คิดว่าเขาเป็นคนชนะในเกมส์นั้น

ถ้าให้รวบย่อๆดู จะได้ข้อความสำคัญคือคนจีนช่วงตั้งตัวในไทยมีคุณสมบัติแบบนี้
1. ปรับตัวเก่งมาก
2. บริการ เงิน ใช้ เรื่อง กิน,การศึกษาก่อน
3. เรียนรู้,เลียนแบบ เก่งมาก
4. วัฒนธรรมใกล้เคียงคนไทยหลายเรื่อง และคนที่ค้าขายเก่ง จะมีภาพลักษณ์ เป็นคนเจียมตัว,ใจเย็นกว่าคนไทย (เพราะหลีกเลี่ยงการมีเรื่องกับคนไทย ก๋งผมเคยโดนตีหัวแตก ไปแจ้งความตำรวจบอกรับแจ้งให้แต่คนไทยเฉยเลย )

ที่จริงไอ้พวกที่กลายเป็นไฮโซรวยเป็นหมื่นล้านก็มีนะแต่สกิลประเภท ลับ,ลวง,พราง ซิกแซกกับข้าราชการไทย ก๋งบ้านผมไม่ได้สอน คนจีนหลอกคนเก่งเหมือนกัน แถมหลอกแบบไม่ให้เหยื่อรู้ตัวด้วย

ที่จริงพวกต่างด้าวนี่ประมาทไม่ได้หรอก ร้อยคนมันต้องมี สองคนที่จะกลายเป็นเศรษฐีได้ แค่ค้าขายกับพวกมันกันเองก็พอแล้ว พวกที่จะมีเงินส่วนใหญ่จะทำค้าขาย,ปล่อย กู้ หรือ ทาง บันเทิง พวกร้านเหล้า,ซ่อง,ยาเสพติด พวกพม่าชอบลงขันกันซื้อตั๋ว แล้วจ้างนักร้องพม่ามาเปิดคอนเสิร์ตในไทยได้ด้วยนะ แถบมหาชัยที่มีโรงงานประมงเยอะ จัดคอนเสิร์ตพม่าทุกเดือน

พวกพม่า จะเป็นแบบ ขยัน,ประหยัดรู้จักใช้เงิน,แต่เรื่องไหวพริบ การศึกษา การซิกแซก แบบพ่อค้าจะด้อยกว่าคนจีนยุคตั้งตัวมาก แถมกฏหมายเราก็ไม่เปิดช่องว่างให้คนต่างด้่าวมาทำกิจการใหญ่โต เป็นเจ้าของกิจการได้เองด้วย (ซักพักอาจจะมีรายการแต่งงานกับคนไทยเพื่อให้มีสิทธิ์ซื้อที่ดินบ้างอ่ะนะ ตอนนี้ก็มีบ้างแต่ไม่ได้เยอะจนคนไทยตื่นตัว)