ถ้าคุณมีเงินเป็นร้อยล้านก็อาจพูดแบบนั้นได้นะครับ

คนเรายิ่งแก่ตัวไปภูมิต้านทานก็มีแต่ลดลง
ถ้าเกิดแจ๊คพอตขึ้นมา คุณจะพูดกับครอบครัวได้ไหมว่าทำใจได้แล้ว ไม่ต้องช่วยหรอก เป็นภาระเปล่าๆ

มันก็เป็นความเจ็บปวดที่ต้องทำใจยอมรับสิ่ครับ ถ้าทุกคนได้เท่ากันหมด แล้วเราจะขยันรวยไปทำไม รวยที่ว่าไม่ใช่นับที่ตัวเงินนะ หมายถึงคนที่เข้าถึงสิ่งอำนวยชีวิตต่างๆคนรวยมีสิทธ์มากกว่าอยู่แล้ว

มันก็มีบ้างที่บริษัทจะมีโควต้าผู้ป่วยอนาถา แต่ยังไงมันก็ไม่ทั่วถึงอยู่ดี

เรื่องว่าต้องทุ่มเท่าไหร่เพื่อยื้อชีวิตมันเป็นเรื่องส่วนตัวครับ บ้านเรายังนิยมยื้อจนไม่ไหว บางคนก็เริ่มกล้าพูดกล้าถามแล้วว่าถ้าใช้เงินหมดไปมากๆแต่อาการไม่มีแนวโน้มว่าดีขึ้น มันดีจริงเหรอ? มีคนบอกว่าหลายกรณี ใช้เงิน20-30% ของที่หาได้ทั้งชีวิตเพื่อยื้อไว้ช่วง สามเดือนสุดท้าย(แบบนอนอยู่บนเตียง,บางทีก็ไม่มีสติด้วย) หมอบ้านเราก็ไม่กล้าขัดญาติด้วย

งั้นผมคงไม่ต้องคุยกับคุณละครับ เพราะคงจะรวยจริง
มันยากจะอธิบายคนกลุ่มเล็กมีอำนาจให้เข้าใจคนกลุ่มใหญ่ได้

แต่ยังไงก็นึกถึงคนอื่นมั่งนะ ชีวิตคนสำคัญเท่ากันหมด