จะบอกมุมมองของคนที่ใกล้ชิดชนชั้นแรงงานรับค่าแรงขั้นต่ำให้ฟังนะครับ

ค่าจ้างเท่าไหร่ก็ไม่พอแดรกหรอกครับ ให้500,1,000/วันก็ยังไม่พอแดรก เพราะพฤติกรรมเผาเงินพวกนี้เกินเยียวยา

เติมเงินโทรศัพท์แบบน้อยๆ 10+2,20+2 ,50+3 ,100 ไม่บวก คนที่คิดเป็นหน่อยจะเติม 100 แต่คนแถวผมเติมทีละ 10-20 เยอะมาก ทำอะไรโดนบวก 10-20% เขาไม่ได้คิด

ซื้อของก็เลือกหน่วยเล็กสุดแพงสุด สบู่,ยาสีฟัน,ยาสระผม 20-บาทจะเป็นของขายดีสุด เมื่อก่อนถ้ามียาสระผมแบบซอง 2-3บ. คือจะขายดีมาก

เหล้า,บุหรี่มันมีหน่วยเป็นซองเป็นขวด ก็ยังจะให้เขาย่อยเป็นมวน ,เป็นกั้ก ตย. บุหรี่ SMS ซองละ 60แต่พอแบ่งมวนคิดมวนละ 4 ซองนึงยี่สิบมวน

ขายซอง 60: ขายมวน 80 กำไรเพิ่มขึ้น 20 บาท
20/60 *100= กำไรเพิ่ม 33%

เหล้ากั้ก เหล้าขาว 100 /ขวด แบ่งกั้กสี่ขวด 30/กั้ก
ได้ 120บาท
ขายขวด 100: ขายกั้ก 120 กำไร 20
20/100 *100 =กำไรเพิ่ม 20%

แล้วของบางอย่างก็ซื้อแพงแบบไม่ควรชอบมากในการเอาเครดิตไปซื้อแล้วผ่อนขั้นต่ำ แต่ไม่เคยถามว่าถ้าจ่ายแต่ขั้นต่ำ กว่าจะหมดหนี้ต้องจ่ายกี่เดือน/รวมเป็นเงินเท่าไหร่ ,คิดเป็นกี่เปอร์เซนต์ของเงินต้น

ทำนองเดียวกับพวกเห็นแต่ประโยชน์ตรงหน้า แต่ลืมว่าต้องลำบากทีหลัง ใช้เงินเหมือนคนอ้วนที่บอกกินก่อนเบิร์นทีหลังนั่นแหล่ะ


เดี๋ยวมาเติมให้ต่อ

คร่าวๆคือ คิดประหยัดไม่เป็น ชอบเรื่องให้โดนดอกเบี้ย บวกค่าบริการ ชอบเป็นกลุ่มที่จะเสียเปรียบในเรื่องการเงินทุกครั้ง

สมมุติว่าเป็นเกมส์โชว์ให้คนเดินไปอยู่ในโซน A:B คนกินค่าแรงขั้นต่ำจะเดินไปโซนเสียเปรียบตลอด

ลูกหนี้: เจ้าหนี้
คนใช้บริการ: คนให้บริการ
คนพนัน: เจ้ามือ
คนโดนหลอก:คนหลอก
คนซื้อน้อยๆแต่แพง:คนซื้อเยอะเวลาลดราคา
คนใช้อารมณ์:คนใช้เหตุผล
คนที่คิดว่าเดิมๆก็ดีแล้ว:คนที่พัฒนาตัวเองตลอด

อีแบบนี้ให้ได้ค่าแรงวันละพัน มันก็ยังบ่นว่าไม่พอกินอยู่ดี

-----ถ้าคิดถึงอนาคตลูกหลานจริงๆ คงต้องปฏิรูปการศึกษาให้ ลูกหลานมันอยู่เป็น ใช้เงินเป็นก่อน แล้วค่อยว่ากันเรื่องอื่นๆ แต่จากคิดเห็นมา 20-30 ปีผมว่าแนวโน้มคนรุ่นใหม่แย่กว่ารุ่นเก่าเยอะครับ คนรุ่นเก่าถ้าเขาไม่เข้าใจเขาจะไม่แตะ แต่คนรุ่นใหม่ชอบเฮตามกันไป พอสุดทางคือโดนเขาหลอกก็ยังไม่รู้ตัว

ตลกมันเล่นกันว่า คนสอน"ลำบากวันนี้สบายวันหน้า " แต่อีกคนตอบ "ผมไม่รู้วันหน้าหรอก แต่ถ้าผมขี้เกียจวันนี้ ผมสบายวันนี้"