ผมว่าจริงๆแล้ว ชีวิตคนมันไม่มีสูตรสำเร็จตายตัวหรอก ชีวิตของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน

ส่วนตัวผมเฉยๆกับพวก หนังสือเศรษฐีสอนรวย, เดินตามอย่างวิกรม, สอนให้คิดรวย, แม้วดูดาวเท้าติดดิน ฯลฯ พวกเทรนเนอร์สอนใช้ชีวิต เปิดคอร์สสอนชีวิต (แต่ตัวเทรนเนอร์ยังเด็กอยู่ ยังไม่ได้ผ่านร้อนหนาว ยังไม่เคยผ่านความล้มเหลว) คือบางอย่างก็ดี แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนต้องทำแบบนี้เท่านั้น

แต่ที่แอนตี้ที่สุดคือพวกที่มาแนว "คนไทยมันห่วย คนไทยต้องทำแบบนี้สิ ต้องเปลี่ยนการดำรงชีวิต ต้องเปลี่ยนวิธีคิด บลาๆๆ"


###############################

เรื่องแรงงาน

ที่คนไทยไม่ค่อยมีใครอยากทำ ไม่ใช่เพราะขี้เกียจ ไม่อดทนนะครับ แต่คนบ้านเรามีทางเลือกและเลือกงานที่ดีกว่าได้ อย่างแรงงานประมง แกะกุ้ง อย่างแรงงานเกษตร ตัดอ้อย วัยรุ่นบ้านเราไม่ค่อยทำกันหรอกครับ มันก็เลือกไปอยู่ 7-11, ไปขับวินมอเตอร์ไซค์ ซึ่งมันสบายกว่า รายได้ดีกว่า อย่างขับวินบางที่ได้วันละ 2-3 พัน ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องดีนะครับ

ส่วนพวกแรงงานต่างด้าว ที่เขาทำได้ เพราะรายได้มันถือว่าเยอะสำหรับเขา ก็เหมือนที่คนไทยไปแบกหาม ไปรับจ้างขุดดินที่ตะวันออกกลาง

แต่ต่างด้าว เดี๋ยว มิ.ย. นี้ที่รบ.ยืดให้ พอถึงวันที่ 1 ก.ค. ก็จะจับกันแหลกรานอีก ก็จะเข้าลูปเดิมแน่นอน เพราะดูท่าคงไม่สามารถพิสูจน์สัญชาติกันได้ทัน ปัญหาคือระบบทะเบียนราษฎร์ของประเทศเพื่อนบ้านเรามันห่วย มันล้าหลัง พม่างี้ ลาวงี้ คือถ้ามันทำได้มันเสร็จไปนานแล้ว ถึงตอนนั้นนายจ้างก็จะโวยกันอีก "กูก็ทำแล้วไง มันไม่ใช่ความผิดกู" (ผิดที่พม่าลาวมันทำไม่ทันโน่น) และรบ.ก็น่าจะไม่ยอม "ไม่ได้ สหรัฐจี้มา ถ้าไม่ทำก็ค้าขายกับสหรัฐไม่ได้" (ประเทศคู่ค้าอันดับ1 ที่เราได้กำไรจากมันเป็นอันดับ1 ถ้าตกลงการค้ากับมันไม่ได้ก็จะฉิบหายกันอีก) อันนี้พูดไว้เฉยๆ ทายผลล่วงหน้า อีกหกเดือนมาดูกัน

ซึ่งพวกนายจ้างที่เป็นธุรกิจขนาดใหญ่ไม่ค่อยมีปัญหากัน เพราะแรงงานมันถูกต้อง มันขอโควต้าตาม MOU แต่พวกรายเล็ก พวกประมง พวกคนทั่วไป พวกที่จ้างเป็นแรงงานในบ้าน จะมีปัญหาแน่ เพราะส่วนมากเป็นแรงงานเถื่อน (ซึ่งปี 61 นี้รบ.ไม่ให้แล้ว) หรือพวกที่กำลังรอพิสูจน์สัญชาติอยู่ ก็จะทำไม่ทัน อันนี้ส่วนนึงเป็นเพราะระบบอุปถัมป์ด้วย คือนายจ้างก็อยากจับคู่กับลูกจ้าง จะเอาคนเดิมที่เคยอยู่ด้วยกัน (ซึ่งระบบใหม่มันไม่ต้องไปจับคู่ แกล้งขับรถวนออกไปนอกด่านแล้วกลับเข้ามาที่ด่าน ไปตรวจสุขภาพ ไปอบรม ต่างด้าวก็ทำเหมือนเพิ่งจะเริ่มเข้ามาทำงานในไทยเป็นวันแรก แต่มันก็จะพิสูจน์สัญชาติกันไม่ทันอยู่ดี) สุดท้ายมันก็จะเฮโลกันออกไปนอกด่านอีก ปรับ 4 แสน/ราย ใครมันจะกล้าเสี่ยงล่ะครับ ไม่มีคนงานห้างร้านก็จะปิดกันอีก แล้วสักพักรบ.ก็จะยอมอ่อนให้อีก ผ่อนออกไปให้อีก ก็เข้าลูปเดิม


##################################

เรื่องการใช้ชีวิตของคนมีรายได้น้อย การใช้จ่ายของคนมีรายได้น้อย

ในฐานะที่ผมเคยผ่านจุดนั้นมา เคยทำงานรายวันมา ผมมองว่ามันคือการหมุนเงิน ซึ่งได้อย่างก็ต้องเสียอย่าง มันมีทั้งข้อดีและข้อเสีย ต้องชั่งน้ำหนักกันเอาเอง แต่ละคนอาจจะเลือกไม่เหมือนกัน คือสมมุติ คุณมีเงิน 5 แสน คุณต้องชั่งน้ำหนัก เลือกให้เหมาะสมกับตัวเองว่า คุณจะซื้อรถตูมเดียวเงินสด ซึ่งแบบนี้มันประหยัดราคาที่สุด หรือคุณจะเลือกผ่อนรถ แล้วเอาเงินไปหมุนทำธุรกิจ ลงทุนทำอย่างอื่น ฯลฯ คุณมีเงิน 300/วัน คุณต้องเลือกใช้ให้เหมาะสม คือมันไม่มีสูตรตายตัว

เสียค่าเติมเงิน+2 บาท ผมว่ามันตีว่าทุกคนที่ทำแบบนี้ "โง่" ไม่ได้หรอกนะ เงิน 2 บาทเก็บทุกวัน ผมบอกเลยว่ามันไม่รวยหรอก จะมีเงินเก็บ 70,000 บาท ต่อปี ต้องเก็บเงินวันละ 192 บาท แต่คนที่ได้ค่าแรงได้วันละ 300 (รอบนอก ร้านเล็กๆ ลูกจ้างในบ้าน งานแม่บ้าน ได้ไม่ถึงนะครับ) และแต่ละคนมันก็มีปัจจัยอื่นๆที่ต่างกันอีก บางคนมีภาระครอบครัว บางคนมีค่าเช่าบ้าน ฯลฯ มันก็เลยมีทั้งคนที่สามารถเก็บเงินได้วันละ 100 บาท กับคนที่ไม่สามารถมีเงินเหลือเก็บถึงวันละ 100 หรือบางคนก็ไม่มีเหลือเลย

คือบางคนรายได้ 300/วัน แต่มีภาระ ค่าเทอมลูก ค่าน้ำค่าไฟ ค่าเน็ต จะบอกว่าไม่ต้องเล่นเน็ต มันก็ไม่ได้ทำให้มีเงินเก็บมากขึ้น บางคนก็เลือกที่จะเสียค่าเน็ตเพื่อแลกกับความสุขในส่วนนี้ บางคนเลือกที่จะเซ็นของ แล้วเสียค่าดอก ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร

ปัญหาจริงๆมันจะเป็นเรื่อง "หนี้นอกระบบ" มากกว่า ซึ่งรบ.ก็ต้องแก้ปัญหาตรงนี้ด้วย


ทีนี้ปัญหาของคนทำงานรายวัน คืองานที่ทำส่วนใหญ่มันไม่สามารถก้าวหน้าในสายงานนั้นๆได้ เช่น แรงงานประมง แกะกุ้ง ค่าแรงขั้นต่ำ ทำไปอีก 5-10 ปี ก็ยังเป็นตำแหน่งแกะกุ้งอยู่เหมือนเดิม คือนอกจากงานที่ได้ค่าแรงรายวันแล้ว ก็ยังมีอีกหลายอาชีพที่เป็นแบบนี้ เช่น คนขับแท็กซี่ 10-20 ปีก็ยังขับแท็กซี่อยู่เหมือนเดิม

วิธีที่จะมีรายได้มากขึ้น รวยขึ้น คือก็ต้องไปทำอย่างอื่นเพิ่ม ต้องไปรับจ้างเพิ่ม ต้องทำโอที (ถ้างานมันมีโอทีให้ทำนะ) หรือไปหาอะไรทำเพิ่ม ซึ่งมันก็แลกกับเวลา (คนยังไงก็ต้องพัก) ซึ่งมันก็มีหลายวิธี ง่ายสุด ลัดสุด ก็คือเริ่มต้นแบบจับเสือมือเปล่า เช่น ลองไปคุยกับเจ้าของไร่ เจ้าของสวน ไปตกลงขอดูแลสวนให้เค้า ถ้าสวนลำไยก็ใส่สาร รดน้ำ ถางหญ้าให้ แลกกับการที่คุณจะได้พื้นที่ในสวนไปปลูกพืชผลฟรีๆ ปลูกกล้วย ปลูกตะไคร้ ซึ่งพวกที่ทำดีๆ รับงานโน่นนี่ เช้า-เย็นก็ไปทำงานรายวัน เย็นกับวันหยุดไปดูแลสวน จะสามารถมีบ้าน มีเงินเก็บ มีรถปิ๊กอัพขับได้แล้วนะ อันนี้ยกตัวอย่าง

คือถ้าตามสูตร "เศรษฐกิจพอเพียง" อันนี้พูดหลายรอบมาก คนส่วนใหญ่มักเข้าใจว่า "พอเพียง=เขียม, ใช้แบบจำกัดจำเขี่ย, ประหยัด" ซึ่งจริงๆมันไม่ใช่ครับ ในหลวงฯก็บอกว่ามีเงินก็เอาไปซื้อ ไปใช้จ่ายหาความสุขได้ แต่ต้องไม่เวอร์เกินนะ อยากติดเน็ต อยากติดจานดาวเทียมดูบอล ท่านก็บอกว่าทำได้ คือหลักเศรษฐศาสตร์มันควรเป็นการบริหาร จัดการ การหมุนเงิน การหาวิธีใช้จ่ายให้เหมาะสมกับแต่ละคน ไม่ใช่มีแค่สมการ "ประหยัด+เขียม+เก็บเงิน=มีเงินฝาก=รวย"