เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ดูอนิเมะที่แปลกใหม่สำหรับผมในเรื่องการอวยตัวละคร ปกติผมดูเมะเป็นร้อยๆเรื่องแต่อวยตัวละครจริงจังเพียงไม่กี่เรื่องเท่านั้น ตามหลักก็ต้องตัวละครผู้หญิงแหละก็ผมเป็นผู้ชายนิ เรื่องนี้ก็เหมือนกัน แรกๆดูมาแบบเป็นกลางไม่ได้ชอบตัวละครไหนเป็นพิเศษ เม้นไปตามบทตัวละครที่มันเล่น 02 ขวัญใจมหาชนก็รู้สึกว่าน่ารักแต่ไม่ได้รู้สึกถึงขนาดอยากอวยอยากเอาใจช่วยเต็มร้อยแบบอิงโกะ AZ ไปๆมาๆจนถึงตอนนี้กลายเป็นหลงไออ้วนทั้งที่มันเป็นตัวละครผู้ชาย และเป็นตัวละครที่อยากเอาใจช่วยที่สุด ถ้ามันตายผมต้องเสียน้ำตาให้มันแน่ๆ (บอกไว้ก่อนผมไม่ได้เป็นคนอ้วนนะถึงตอนนี้พุงเริ่มออกเพราะอายุเริ่มเยอะ 55)

จุดแข็งของเรื่องที่ทำให้เรื่องนี้ดังไปทั่วโลกคือการแบ่งบทตัวละครที่ทำให้ตัวละครทุกตัวนั้นมีค่า ไออ้วนก็เช่นกันเป็นตัวละครที่ตัวประกอบสุดแต่สุดท้ายกลับมาเหนือเมฆ คือจริงๆน่าจะถูกวางให้เป็นตัวละครที่มีความสามารถแฝงแต่ยังไม่ถูกดึงออกมา คือนอกจากความสามารถในการขับแล้วเขามีความเหมาะสมที่จะเป็นผู้นำเพราะเป็นคนที่รักเพื่อนๆคนอื่นๆได้อย่างไกล้เคียงกันมากที่สุด แต่จุดบอดของเขาคือชีวิตเขามีแต่ความสุขทำให้เขาไม่สามารถเข้าใจความทุกข์ของคนอื่นได้ จนเกิดเหตุการณ์ในตอนที่ 11 น่ะแหละทำให้เขาพัฒนาขึ้นจนพีคสุดในตอนที่ 19 คือมันใบ้มาตั้งแต่ตอน 18 ละ ตอนที่ตั้งกล้องถ่ายรูปรวมกับตอนที่เป็นบาทหลวงมันคือหน้าที่คนที่เป็นพี่ใหญ่หรือคนที่ผู้นำเค้าทำกัน หรือท้ายตอนที่ 19 ตอนที่เค้ามองโคโคโระ มิจึรุ และสลับมามองโซโรเมะก็ด้วยเหมือนกันที่เป็นลักษณะผู้นำที่ดีที่จะไม่มองโฟกัสไปที่ใครคนใดคนหนึ่ง แต่ต้องมองให้ทั่วถึงทุกๆคนว่ามีสภาพเป็นยังไงบ้าง

มาเดาตอน 20 คิดว่าอาจมีบทเล่นย้อนรอยให้โคโคโระช้ำใจเพราะคิดว่าตัวเองถูกทิ้งแน่ๆ ถ้าไออ้วนกับแว่นโชว์เทพต่อหน้าเธอ ตอน 19 เธอก็น้ำตาซึมนะถึงไออ้วนจะหวังดีก็เหอะ คือตัวเธอมีปมในใจมาตลอดอยู่แล้วว่าตัวเองอ่อนแอ ซึ่งถ้าไออ้วนในตอนนั้นเป็นแบบในตอนนี้ มิซึรุก็คงหมดสิทธิ์เกือบร้อย % เพราะมันจะเข้าใจความเจ็บปวดของโคโคโระ ซึ่งตอนนั้นมันไม่เคยเข้าใจหรอกเพราะมันไม่เคยอ่อนแอและเจ็บปวด