ปัญหานี้อยู่ที่คนจริง ๆ

ในหลายประเทศ ก็ใช้วิธีทุนนิยม แต่ความรับผิดชอบคนต่างกัน ต่างประเทศ ทุนมาเหมือนรัฐเอาตีนถีบให้ออกตัว แล้วมันวิ่งต่อ แต่ของไทย ออกตัวแล้วมันค่อย ๆ ลดความเร็วลงจนหยุดนิ่ง รอคนมาถีบอีก


คือด้วยนิสัยคนไทย มันเป็นสบาย ๆ ไง ไหลได้เรื่อย ๆ ยามศึกมาเราร่วมมือกันรบ ยามสงบเราตีกันเอง ทางที่ดีคือต้องประชานิยมแล้วตามผลเป็นระยะ แต่เจ้าหน้าที่เราก็บอกตรง ๆ ว่าไม่ได้ทำงานจริงจังหรอก หลัก ๆ คือด้วยเงินเดือนของข้าราชการระดับล่างมันไม่เยอะ

นิสัยคนไทยส่วนมากคือทำงานตามเงินที่ได้ พวกที่ตั้งใจไม่มีเส้นสายก็ไม่โตรอวันท้อแท้โดนระบบกลืนไป


ประเทศไทยไม่มีทางแก้ปัญหาพวกนี้ได้เลย ถ้าไม่เริ่มทำสิ่งแรกคือ ความเท่าเทียมกันในการใช้กฏหมาย ถ้ามีความเท่าเทียมกันในการใช้กฏหมาย คนก็จะไม่รู้สึกว่าตนเองโดนเอาเปรียบ คนเอาเปรียบ คนไม่ดี โดนรัฐลงโทษอย่างจริงจัง

แค่นี้ก็เป็นแรงจูงใจชั้นดีแล้ว แต่ทุกวันนี้ไม่ใช่ไง มันกลายเป็นใคร ๆ ก็ทำกัน ใครดีใครได้ เราไม่ทำเราก็เสียเปรียบ


ย้อนไปแค่ไม่กี่สิบปีก่อน อาชีพอย่าง ทหาร ตำรวจ ข้าราชการ ครู หมอ ทนาย สื่อมวลชน ได้รับการยอมรับจากประชาน แต่ทุกวันนี้ตรงกันข้าม เพราะไม่ว่าอาชีพไหน ๆ แทบทั้งหมดก็ทำเพื่อตัวเอง หาช่องเพื่อตัวเอง จะเคารพทำไม จะนับถือทำไม ทหาร ตำรวจ คุมบ่อน คุมผับ ไถตังค์มีให้เกลื่อ ข้าราชการ ก็รู้กัน ครู ก็ตังค์มาก่อน เน้นสอนพิเศษ หมอ รักษาฟรีเหรอ? เอาผิดหมอนี่บอกตรง ๆ ว่ายากมาก ต่อให้แม่งรักษามั่วแค่ไหนถ้าไม่โคตรตอจริง ๆ เรื่องก็เงียบ ส่วนระดับการรักษา การดูแลก็ตามที่เงินคุณมี ทนาย ก็ตามตังค์ผิดถูกขึ้นอยู่กับเงินที่คุณมี ความยุติธรรมมันมีค่าใช้จ่ายนา ส่วนสื่อมวลชน ยังมีคนนับถืออีกเรอะอาชีพนี้?

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นพวกนี้เป็นคนไทยไง แถมมีการศึกษาด้วย ถ้าพวกนี้ส่วนใหญ่เห้ ก็แสดงว่าคนส่วนใหญ่ในไทยมันเห้เท่านั้นเอง 555