ตอนนี้นี่ ทรมานใจสุดๆค่ะ งานที่ยิ่งทำออกมาดี ก็ยิ่งอิน ยิ่งไฮป์ .... ยิ่งเจ็บ ยิ่งเศร้า มีอารมณ์ร่วมอย่างลึกซึ้งตามไปด้วย เดวิดโปรฯคะ พวกเธอนี่ ไม่ออมมือกันเลยนะ (เช็ดน้ำตา

บอกตามตรงว่าส่วนตัวแล้ว ไม่ได้ชอบอาบัคคีโอ้เป็นการส่วนตัว แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกมีอารมณ์ร่วม เข้าอกเข้าใจเขาเป็นพิเศษ เพราะครอบครัวเราเองก็เป็นตำรวจมาหลายชั่วอายุคน หลายครั้งที่เราเคยตั้งคำถามในเชิงอุดมคติกับสิ่งที่ครอบครัวเราทำ แต่ก็ได้คำตอบมาในแบบที่เพื่อนอาบัคคีโอ้บอกมานี่แหละค่ะ...แก่นแท้ของคำว่า "อดทนเหมือนอูฐ ไม่พูดเหมือนปลา ซื่อสัตย์อย่างหมา เป็นขี้ข้าอย่างควาย" .... เพื่อรับใช้ประชาชน เพื่อปกป้องความสงบสุขของสังคม (และรับใช้เจ้านาย...อันนี้เห็นเองกับตา)

ฟิลโจโซฟีของภาคนี้ ว่าด้วยความพยายามอย่างไม่ลดละ ซื่อตรงต่ออุดมคติ ยึดมั่นอุดมการณ์ และซื่อสัตย์ต่อวิถีทางที่ถูกต้องที่ตัวเองเชื่อมั่น ให้ความสำคัญกับการใช้ชีวิตในทุกๆโปรเซส เพราะความจริงของชีวิตนั้นคือช่วงเวลาที่เราใช้ไปอย่างมีสติและคุ้มค่า ความพยายามและความเพียรไม่เคยโกหกใคร นั่นคือความจริง แม้ตัวตาย ดวงวิญญาณก็จะไปยังสถานที่ๆเหมาะสมกับความเพียรและจิตใจของคนผู้นั้น...นั่นคือ "ความจริงสุดท้าย" ที่คนๆนั้นจะมุ่งไป... เป็น "เรเควี่ยม" (เพลงส่งวิญญาณ) สุดท้ายที่เกิดขึ้นในใจของเขาเอง

ส่วนบอส และความสามารถของคิง คริมสัน ก็คือคนที่เมินเฉยต่อหลักการเหล่านี้... เขาจึง "ไม่มีทางไปถึงความจริง" นั้นได้ ไม่มีทางไปสู่ "ปลายทางแห่งชีวิตที่แท้จริง"... เพราะจะพบกับ "พันธนาการแห่งเรเควี่ยม" อันจะผูกมัดวิญญาณเขาไว้ตราบนานเท่านาน เพราะเขาไม่เข้าใจความสำคัญของความเพียร สนใจแต่ความสำเร็จ และไม่ให้ความสำคัญกับคุณค่าของเวลาแต่ละวินาทีที่อุตส่าห์เกิดมาและต้องเรียนรู้ พัฒนาจิตวิญญาณในฐานะมนุษย์

ดังนั้น "ประสบการณ์ทองคำ" อันมีค่าสูงสุด คือ การที่อุตส่าห์ได้เกิดขึ้นมามีชีวิตบนโลกนี้ค่ะ หากโชคดีพอที่จะมีชีวิตที่มีอุดมการณ์คติ และซื่อตรงต่อวิถีทางอันถูกต้อง พวกเขาจะมี "การเตรียมใจ" อันแข็งแกร่ง และมีชีวิตที่น่าภูมิใจเพราะ "เขาเดินไปบนทางที่ตัวเองชื่อมั่น" ในท้ายที่สุดก็จะได้รับความจริงสุดท้ายของชีวิต นั่นคือ "เรเควี่ยม" เข้าสักวัน

ลึกซึ้ง เต็มไปด้วยความหมายค่ะ นี่คือฟิลโจโซฟีที่สอนเรื่องการใช้ชีวิตได้ดีกว่าหนังสือเรียนบ้านเราเสียอีก นี่มันเป็นโจโจ้ภาคที่ดีที่สุดจริงๆ

ตอนหน้า....ห้ามพลาดค่ะ เพราะคือการ "รีเพลย์ครั้งสุดท้าย" ของมูดดี้ บลูส์