คิดว่าน่าจะเป็นหนังของโนแลนที่ชอบน้อยสุด ไม่ใช่เพราะงงเกินไปอะไรแบบนั้นนะ แต่มันคือเรื่องมิติตัวละคร

เทียบกับเรื่องอื่นที่เขาทำมาแล้วเรื่องนี้มันเบาบางและสั้นมากจนไม่จูงใจเรา ไม่อิมแพคกับผมเลย อย่างอินเซปชันน่ะแม้เราจะงงกับทฤษฎีเชื่อมฝันต่างๆ แต่มันยังดึงเราไว้ด้วยเหตุผลและที่มาที่ไปของตัวละคร

แต่กับ TENET คือแบบ...ตัวละครโผล่มาแบบปิ๊ง พูดๆ อะไรสักอย่างแล้วตู้มตัดเข้าภารกิจแบบงงๆ บางตัวมาแล้วหายไปเลย โอเค เพราะเป็นตัวละครไม่สำคัญก็เข้าใจ แต่แม้แต่ตัวละครหลักเองมิติมันก็เบามากจนผมไม่เชื่อในเจตจำนงค์ของตัวละครเลย อย่างความเป็นห่วงที่พระเอกมีต่อนางเอกตอนท้ายคือไม่รู้สึกเลยจริงๆ เพราะก่อนหน้ามันไม่มีมิติอะไรเลย พระนางคุยกันอยู่ไม่กี่ซีนเอง เหมือนจะเร่งไปให้ถึงบทสรุปให้ได้ซึ่งผมว่ามันเร็วไปจนไม่รู้สึก และก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ในตอนท้ายของเรื่องที่ตัวละครตัวนึงพูดอะไรบางอย่างที่มันควรจะอิมแพคแต่ผมได้ยินแล้วแบบ อ้อเหรอ ประมาณ ไคล์ รีส เหรอ แค่นั้นอ่ะฮ่าๆๆ

ถ้าจะบอกว่าการเล่าเรื่องเร็วๆ แบบนี้คือสไตล์ของเขาผมว่าไม่ใช่ อย่างเรื่องอินเซปชันจังหวะเล่าเรื่องก็เร็วแต่เรายังรู้สึกว่ามันยังตามทัน กับเรื่องนี้เร็วแบบ เร็วเกินไปจนไม่รู้สึก

สิ่งที่เอาอยู่ในเรื่องนี้คือเทคนิคจริงๆ การตัดต่อ ซาวด์จังหวะแอคชันมันหวือหวาและแปลกใหม่สำหรับผมคือแค่นั้นแหละ