คนเรามันมีจุดเปลี่ยนในชีวิตเยอะจริงๆนะเนี่ย ปกติไม่ได้คิดว่าตัวเองเปลี่ยนแปลงอะไรมากเท่าไหร่ แต่หลังๆยิ่งอายุเยอะขึ้นยิ่งเจอเรื่องที่เหมือนไปเปิดสวิตช์ที่ไม่เคยคิดว่าจะไปแตะมันมาก่อน

เคยป่วยหนักๆ ต้องเปลี่ยนพฤติกรรมตัวเองเยอะมาจน (เกือบจะ) หายแล้ว

ไปเที่ยวญี่ปุ่น แล้วก็เหมือนไปเปิดมุมประหลาดๆในตัวเข้า ก็เลยมีงานอดิเรกใหม่เพิ่มเข้า (พร้อมรายจ่ายใหม่)

จนล่าสุด พอคนใกล้ตัวมากๆหายไป ก็เริ่มมองอนาคตไกลๆว่าตัวเองจะเป็นยังไง วางแผนจะไปยังไงต่อ จากเคยเก็บเงินอย่างเดียว เงินเก็บเงินอะไรก็เอาไปพัฒนาส่วนที่มองว่าเป็นจุดด้อยของตัวเองบ้าง ดองไว้เยอะๆอย่างเดียวมันก็สู้เงินเฟ้อไม่ไหวจริงๆ เลยเริ่มโยนไปลงกองทุนทั้งหลายไปพอสมควร (ติดลบบ้างก็ช่างมันละ ส่วนนึงไว้หาประสบการณ์ให้ตัวเองด้วย ลงทุนกันยาวๆสิบปีกันไป) ศึกษามากๆเข้าก็เริ่มเสียดายที่ตั้งต้นช้าไปหน่อย ถ้าเริ่มตั้งแต่โควิดมาปีที่แล้ว ป่านนี้เงินคงงอกเพิ่มอีกเท่านึงได้เลย


อา ชีวิต... ความรู้สึกเสียดายเวลาที่ผ่านไปมันรุนแรงเหลือ~ -_-