จริงอยู่ว่า Love Live! Superstar!! ได้เปรียบในเรื่องที่ว่าจำนวนสมาชิกของวงน้อยที่สุดในซีรีส์ ทำให้อนิเมะมีเวลาในการเล่าเรื่องตัวละครมากกว่าภาคอื่น ๆ
.
แต่ยังไงก็ตาม ผมคิดว่ากึ๋นของฝั่งผู้กำกับและเขียนบทก็มีส่วนสำคัญด้วยอยู่ดี สิ่งที่ชัดเจนเลยคือสมาชิกแต่ละคนมี "ปม" ที่น่าสนใจ และทีมงานก็สามารถหยิบมาพูดถึงได้อย่างดีให้เราเห็นการพัฒนาของตัวละครที่ชัดเจนและเข้ามาอยู่ในใจของเราได้ไม่ยาก ถ้าจุดนี่ผู้กำกับหรือคนเขียนบทไม่มีกึ๋นพอ ผมว่ามันก็คงทำได้แค่ ขายกิมมิค หรือ ความโมเอะทั่วไป ที่อาจดูน่ารัก แต่คงไม่เข้าไปในใจคนดูได้ง่าย ๆ
.
ยกตัวอย่างคานอนกับสึมิเระ ที่ผมยกให้เป็น Character Development ที่ดีที่สุดในแฟรนไชส์เลย เราเห็นว่าคานอนเป็นคนที่ตื่นเวทีอย่างมาก ซึ่งในตอนที่ 3 ก็ขยี้ประเด็นนี้หนัก ๆ แต่นางก็กล้ามาร้องได้ และดึงประเด็นนี้กลับมาพูดถึงในตอน 11 เพื่อให้ปมตัวละครตัวนี้ถูกคลี่คลายอย่างสมบูรณ์ เราเห็นตั้งแต่การที่นางเป็นคนเลือกจะปฏิเสธสังคม กลายมาเป็นลีดเดอร์วงไอดอลได้อย่างสง่างาม
.
สึมิเระก็เป็นตัวละครที่ตอนแรก ๆ คนไม่ชอบกันเพราะนิสัยของตัวนาง รวมไปถึงเหตุผลที่เข้าวงก็ดูจะเห็นแก่ตัว อย่างไรก็ตามเมื่อตอนที่ 10 ได้เอาปมของนางมาขยี้ ไม่ต้องเสริมอะไรให้ปมนางดราม่าขึ้นเลย แต่มันทำให้เห็นถึงเรื่องของคนที่พยายามจะโดดเด่นทั้งที่ชีวิตแทบจะไม่มีใครมองเห็นความสามารถตัวเธอ มันเจ็บปวดและเข้าไปในใจหลาย ๆ คนได้อย่างดี
.
แม้จะไม่ได้พูดอีกสามคน แต่ว่า Character Development ทั้งหมดก็จัดอยู่ในเกณฑ์ที่ดีมาก แค่ไม่ยอดเยี่ยมเท่า 2 คนที่ผมกล่าวถึงเท่านั้นเอง
.
Love Live! Superstar!! นับเป็นงานที่เราเห็นว่า ทีมงานได้นำบทเรียนและข้อติชมจากอนิเมะภาคก่อน ๆ มาปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้น แม้อาจต้องตัดตัวละครไปบ้าง แต่ผลที่ออกมาเราก็รู้สึกว่า พลังสมาชิกทั้ง 5 ของ Liella ทัดเทียมกับรุ่นพี่ที่มี 9 คนได้ไม่แพ้กันเลย
.