โอ้ คิดถึงจัง นี่เป็นเกมแรกในชีวิตที่เล่นจบ(ตอนนั้นแม้แต่ Mario ยังไม่จบเลย :shy ) จำได้ตอนเด็กๆ เห็นพี่ชายมันนั่งเล่นแล้วก็เปิดหนังสือไปด้วย สักพักมันก็ขว้างหนังสือทิ้ง(เว่อร์ไปนิด) นู๋ก็แอบเอาไปเล่น เล่นม่ายเปงเล่นไปเล่นมาก็ไปลบเซฟของพี่ชายซะงั้น ก็เลยลองไปอ่านบทสรุปดู โอ้ นี่มันเป็นนิยายที่เราสามารถบังคับได้เลยนี่นา แล้วก็อ่านไป เล่นไป โอ้ว !!! จบแล้ว แม้ฉากจบจะไม่อลังการเหมือนเกมสมัยนี้ก็เถอะ แต่ว่าเนื้อเรื่องนั้นซาบซึ้งกินใจจริงๆ อาจเป็นเพราะเกมนี้ก็ได้ ที่ทำให้นู๋รัก RPG มากกว่า Action

ปล. พูดมากไปนิ๊ดส์นึง ก็มานคิดถึงนี่นา
' border='0' id='vmqqgxkxar' onload='checkpostimage("vmqqgxkxar")'>